Stígandi - 01.04.1944, Blaðsíða 59

Stígandi - 01.04.1944, Blaðsíða 59
STÍGANDI I ORLOFI 137 — Nú er mitt sumarleyfi, segi ég, frí og orlof, og hagræði mér við hliðina á sendiboða lífsgæfunnar. Nú er að skoða fjöllin og fossana, árnar og dalina. — Og stúlkurnar, eins og guð gekk frá okkur, sagði Gógó til viðbótar og sendi mér eld gegnum kjólinn. En hvað þú ert al- mennilegur að fylgja okkur svona, fiks og riddaralegur yfir aug- unum eins og sjóliði. Hér hvílumst við í sætinu breiðu og mjúku, nærri eins og í rúmi. — Ungi maður, sagði forstjórinn og dró upp flösku með skrautmiðum og sólarljóma að innihaldi. Ungi vinur! Einn grá- an fyrir ágætan beina og næturgisting. — Dömunni, sagði Gógó, þegar ég hafði tekið vænan teyg. Sumar þurfa ekki að biðja eða bíða eftir atlætinu, hvíslaði hún svo enginn heyrði nema ég og fyrirgaf mér á sömu stundu. Og flaskan leið frá munni til munns og ljósgjafinn lækkaði til botns, en sólskinið hækkaði í sálunum að sama skapi. Mér fannst vængir taka að vaxa út úr herðunum og flogið gat ég upp í himininn, ef bílhúsið hefði ekki haldið mér niðri. Þá brauzt flug andagiftarinnar fram í kórsöng, sem leið út yfir landsbyggðina: Osköpin á unga fólkið gott, fallera, það trúlofar sig aðra hverja nótt, fallera, gangi úr skafti ein og önnur ást, fallera, er annar til og aðrar fást, fallera. — Er ég samt ekki sá eini og fyrsti, hvíslaði ég og þrýsti unnustunni að mér. — Óo, sveitabárður, sagði hún, og kjánadrengur. Jú, auð- vitað. Bara hin hafa það svona. Svo skríkti hún innilega eins og kanarífugl á eggtíma, þessi elsku, hjartans. Vorið kveikir líf um öræfin, og blómin gróa og mettast fjör- efnum júlídagsins, fénaður, fuglar, villidýr og mannsins börn. Og bifreiðin okkar rann lökkuð og gljáandi veg af vegi, lengra og lengra inn á akvegakerfi íslands.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92

x

Stígandi

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Stígandi
https://timarit.is/publication/1085

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.