Stígandi - 01.04.1944, Qupperneq 77

STÍGANDI
Vera Stanley Alder:
LEYNDARDÓMAR TILVERUNNAR
Friðgeir H. Berg þýddi
Kafli úr bókirmi: The Fifth Dimen-
ion and the Future of Mankind.
(Framhald).
Sú staðreynd, að viðurkenndar
eru fjórar staerðir, gefur hugsandi
mönnum efni til að setja fram
spurninguna: Hvað líður þá fimmtu
stærðinni, og hvar myndi hennar
vera að leita? Skal þá snúið að
spurningunni, og hugleiddir mögu-
leikar hinnar fimmtu stærðar.
I undangengnum köflum var stutt-
lega lýst, hvernig lífið hafi þróazt
frá fyrstu til fjórðu stærðar.
Ekkert verður um það sagt með
vissu, hver þessara stærða tók fyrst
til starfa, eða hvort þær hafa allar
orðið til samtímis, en þar sem fjórða
stærðin virðist hafa þá eiginleika,
að gegnum hana streymi hinir sí-
virku kraftar lífsins, og nái á þann
hátt til allra fastra efnismynda, þá
verður að skoða hana áhrifameiri en
hinar.
Það er einnig samkvæmt lögmáli
hennar, að við höfum komizt í ná-
lægð við það líf og þá orku, sem
allir hlutir eru gæddir. Þessi síðasta
og einasta stærð er takmarkalaus.
Hún nær yfir allt. Hún er alls
staðar.
Þessi lýsing gefur enga ljósa hug-
mynd um, hvernig hlutirnir fá mót
og lögun, og heldur ekki af þeim
grunni, sem liggur að baki hins efn-
islega heims. En við skulum renna
huganum aftur að því, sem nefnt er
mót eða lögun, og skyggnast eftir,
hvaða orsakir það eru, sem valda
móti eða lögun hlutanna. I upphafi
þessara kafla hófum við rannsókn
okkar með beinni línu, næst kom
krossmyndin, og er við náðum til
þriðju stærðarinnar, fundum við
ferhyrninginn, teninginn, þríhyrning-
inn, hringinn og hnöttinn. Við at-
hugun fjórðu stærðar kynntumst við
útgeislun, og að línur hennar mæt-
ast og skerast á hinn margvíslegasta
hátt og mynda hin fjörbreyttustu
iorm.
Gæfist okkur kostur að sjá alla
strauma lífsins og þær myndir, sem
þar birtast, þá hefði okkur opinber-
ast margháttuð fegurð forms og list-
ar. Þar gætum við séð myndir úr
jurta- og dýraríkinu, þar fengjum
við að líta form kristallsins, lauf-
blaðsins og snjókomsins, einnig
blómknappsins. En til þess að gera
sér grein fyrir hinni þrotlausu
gnægð formsins, verðum við að
muna og skilja, að til eru óteljandi
sólkerfi, er senda frá sér geisla-orku,
sem er geysimikil, og sú geisla-orka
endurgeislast frá smærri líkömum.
Einnig verðum við að láta okkur
skiljast, að hver geisli er magnaður
eða hlaðinn margs konar málmefn-
um, og ennfremur að hvar, sem
þessir geislar mætast og skerast, þar
koma áhrif þeirra efna í ljós, sem í