Stígandi - 01.01.1949, Blaðsíða 13

utan þess bandalags, taldi liann „ákaflega ,sennilegt“, að fyrst
yrði á það ráðizt, af því að það væri staður, „sem hernaðarlega
er mikilvægur, en jafnframt óvarinn". Sú var trú hans, „að
ekkert sé til varnar annað en sterkustu vígvélar og öflugustu
morðtæki“, og verður það ekki á annan hátt skilið, en að hann
telji nauðsynlegt að fá hér á landi afaröflugan, erlendan her.
Hins vegar kemur hvergi fram, að hann liafi áhyggjur af því að
þar geti nokkuð erfiður böggull skammrifinu fylgt.
Formaður Framsóknarflokksins, Hermann Jónasson, lýsti því
í sínum áramótahugleiðingum, er birtar voru í Tímanum, að
hann væri mótfallinn þátttöku þjóðarinnar í þvílíku bandalagi,
ef það kostaði erlendar herstöðvar hér á landi á friðartímunr, —
og þótti djarft mælt þá.
Þegar forsætisráðherra og flokksforingjar stjórnarflokkanna
liöfðu flutt Jrjóðinni áramótaboðskap, vildu stjórnarblöðin ekki
láta sinn hlut eftir liggja. Það hafði að vísu kornið fram áður
sænrilega skýrt, að dagblöð Sjálfstæðisflokksins og Alþýðuflokks-
ins, Morgunblaðið, Vísir og Alþýðublaðið, voru mjög sam'a
sinnis og flokksforingjarnir. En Jregar Jreir höfðu talað, varð
lrlöðum Jressum Jró fyrst fyllilega ljóst, að hér var „þörf full-
kominnar samheldni", svo að tekin séu upp falleg orð úr
áramótaboðskap forsætisráðlierra. Skoðanir, sem voru af öðr-
um toga spunnar en Jrær, sem hefir verið lýst, hugðust blöð
Jressi kæfa með fjarskafengnum áróðri, lnóp var gert að hverj-
urn Jreim, er eitthvað efaðist um ágæti þátttöku Jrjóðarinnar
í hernaðarbandalagi vestiænna Jrjóða og verndar „vinaþjóða
vorra“, þeir kallaðir „kommúnistar“, „ginningarfífl komrnún-
ista“, „hættulegir menn“, „fífl“ og „fáráðlingar“. Reynt var að
koma í veg fyrir, að þeir gætu komið skoðunum sínum á framfæri
í blöðum og útvarpi og jafnvel að þeir fengju fundahús til Jrvílíks
'máíaflutnings úr ræðustóli. Tírninn tók Jró ekki þátt í þessari
„samheldni“, heldur leyfði frjálsar umræður um málið, og það
á óvenju frjálslegan hátt af íslenzku stjórnarblaði að vera. Er
Jretta mjög lofsvert, jafnvel Jró að ástæðan kunni að liafa verið sú
öðrum Jrræði, að flokksforustan liafi verið klofin í málinu.
En jafnframt þessu hefir hafizt í Reykjavík sterk alda gegn
samningum um erlenda hersetu á friðartímum hér á landi og því
skoðanaofbeldi, sem stjórnarvöld og ráðandi flokkar hafa viljað
beita um þessi mál og önnur. „Það byrjaði sem blærinn, sem
bylgju slær á rein, en brýzt nú fram sem stormur, svo að hriktir
STÍGANDI 1 1