Stígandi - 01.01.1949, Blaðsíða 15

sl. En aðallega mun þetta undanhald stafa af ótta við vaxandi
storm þjóðarviljans. — Hins vegar er auðlesið milli línanna í yfir-
lýsingum flokkanna, að forustumenn hyggja á jrað eitt, að standa
af sér þenna storm, en leika sama leikinn og í herstöðvamálinu
1946, er þeir lofuðu því fyrir kosningar að standa gegn hvers konar
herstöðvum hér á landi, en fluttu það sem fagnaðarerindi eftir
kosningarnar, að Bandaríkin vildu þó halda Keflavíkurflugvell-
inum enn um sinn og gera um það samning, er héti flugvallar-
samningur en ekki herstöðvarsamningur.
Hér hefir enn eigi verið getið eins þáttar í þessu máli, en það er
þáttur Sameiningarflokks aljrýðu — Sósíalistaflokksins. Sá flokkur
er nú mjög andstæður þátttöku þjóðarinnar í hernaðarbandalagi
Atlantshafsjrjóðanna og heldur merki sjálfstæðisbaráttunnar hátt
á lofti. Það verður hér eigi dregið í efa, að það er einlægni mikils
liluta flokksins, og þá einkum hinna óbreyttu liðsmanna hans.
En hins er ekki rétt að ganga dulinn, að mikill hluti forustu-
manna flokksins mundi telja það beinlínis manndómsskyldu sína
að starfa hér á landi sem 5. herdeild, ef til hernaðarátaka kynni að
koma milli Sovétríkjanna og Bandaríkjanna. Þetta vita Banda-
ríkjamenn jafn vel og við, og Jrarf ekki að efa það, að ein af ástæð-
unum til þess, að Bandaríkjamenn vildu ógjarnan sleþpa hér
öllum ítökum 1945—46, var sti, að Sósíalistaflokkurinn átti Jrá
fulltrúa í ríkisstjórn okkar, og að þeir fulltrúar voru óhvikulir
kommúnistar. Enn er hið mikla gengi Sósíalistaflokksins hér á
íslandi eflaust ein af höfuðástæðunum til J:>ess, að Bandaríkin vilja
knýja okkur inn í hernaðarbandalag Atlantsliafsþjóða og vilja
hafa hér herstöðvar, og það er einnig ein af ástæðunum til þess,
hve heitt núverandi ríkisstjórn okkar og aðrir forustumenn stjórn-
arflokkanna þrá vernd hinna voldugu erlendu „vinaþjóða". í
þeirri baráttu, sem nú er háð fyrir sjálfstæði þjóðarinnar, getur
Sósíalistaflokkurinn því ekkert gagn unnið, en mikið ógagn, nema
hann vildi færa Jijóð sinni þá fórn að leysast sundur. Hér er þó
aðeins gert ráð fyrir Jreirri sjálfstæðisbaráttu, sem við megum
búast við að verða að heyja á „vesturvígstöðvunum“, og má þá
nærri fara um „austurvígstöðvarnar". En ef kreppt verður að
sjálfstæði þjóðarinnar, og hér kemur erlendur her í óþökk rneiri
hluta hennar, verður ekki að Jdví spurt, hvort menn eru eða hafa
verið kommúnistar, heldur aðeins því, hvort menn vilja á líðandi
stund berjast fyrir íslenzkan málstað, eða kjósi hitt heldur, að
þjóðin drukkni annaðhvort í vestrænu eða austrænu þjóðahafi.
STÍGANDI 13