Læknablaðið

Árgangur

Læknablaðið - 15.11.2001, Síða 89

Læknablaðið - 15.11.2001, Síða 89
UMR/EÐA & FRÉTTIR /BROSHORNIÐ 20 Bjarni Jónasson Sendið efni í anda læknaskops í Broshornið, Læknablaðinu, Hlíðasmára 8, 201 Kópavogi eða í bréfasíma 564 4106 eða á netfang: bjarni.jonasson@ gb.hgst.is Getið þess hver sendir, en það sem birtist verður undir dulnefni. Læknablaðið áskilur sér rétt til að lagfæra texta. Af barnleysi og veðhlaupahrossi Barnleysi Umræðan um miðlægan gagnagrunn á heilbrigðis- sviði og genalækningar hafði verið áberandi í fjöl- miðlum. Það ýtti við Lalla og Löllu konu hans. Þau fóru saman til læknis til að létta af sér áhyggjum vegna áralangs barnleysis, sem var gegn vilja og óskum þeirra beggja. „Læknir, er nokkur hætta á því að þetta barnleysi okkar sé arfgengt?" í augnaðgerð Sjúklingurinn: „Læknir, ég hef miklar áhyggjur af því hvernig sjónin verður eftir aðgerðina. Hverjar eru horfurnar?“ Augnlæknirinn: „Það er ekkert að óttast. Þú átt aldrei eftir að sjá muninn." Umönnun Hjúkrunarfræðingur á gjörgæsludeild fór að vitja sjúklings sem var þungt haldinn og þurfti á súrefni að halda. Hjúkrunarfræðingurinn reyndi að tala við sjúklinginn, sem gat ekki talað og urnlaði eitthvað óskiljanlegt. Svo varð hann allur slappari að sjá. Loks hugkvæmdist hjúkrunarfræðingnum að ná í skrif- blokk og penna og bað sjúklinginn að skrifa það sem honum lá á hjarta. Með veikum mætti og skjálfandi hönd gat hann párað „ÞÚ STENDUR Á SÚREFNISSLÖNG- UNNI.“ Við gullna hliðið Sankti-Pétur var að sinna daglegum verkum sínum úti við Hlið, þegar hann sá einn nýkominn. Pétur leit í bókina og sagði: „Þú átt ekki að vera héma fyrr en eftir fimm ár. Hver er eiginlega læknirinn þinn?“ Af veðhlaupahrossi Siggu Línu var mikið niðri fyrir þegar hún ávarpaði geðlækninn. „Þú verður að gera allt sem þú getur til að hjálpa manninum mínum. Hann heldur að hann sé veð- hlaupahestur. Hann vill búa í hesthúsinu, gengur á fjórum fótum og þú ræður hvort þú trúir því, hann étur hey.“ „Ég er viss um að ég get læknað hann, en það mun taka langan tíma og verða mjög dýrt,“ sagði læknirinn. „Ég hef nú engar áhyggjur af kostnaðinum," sagði Sigga Lína, „hann er þegar búinn að sigra í tvennum kappreiðum." Út í frelsið Þrír sjúklingar ákváðu að strjúka af geðveikrahæli. Sá fyrsti gekk fram hjá gæslumanninum, mjálmaði eins og köttur og komst út. Sá næsti fór nákvæmlega eins að, mjálmaði og komst fram hjá gæslumanninum. Þriðji sjúklingurinn hugðist fara sömu leið og kallaði: „Ég er líka köttur, bið að heilsa.“ Seinn að kyngja Heyrst hefur af karlmanni undir ellilífeyrisaldri sem var dálítið seinn að kyngja viagratöflu og fékk um- svifalaust hálsríg. Eidist illa Eldri kona kom til heimilislæknisins, sem hún hafði þekkt í áratugi og var áhyggjufull. „Maðurinn minn hefur greinilega minni kynorku en hann hafði.“ „Nú, jæja og hvað er bóndinn þinn gamall?" „Sjötíu og fimm.“ „Nú, já. Það er nú ef til vill ekki von á öðru fyrir mann á hans aldri. Hvenær veittir þú því annars at- hygli að karlinn væri farinn að slappast?" spurði læknirinn. „I gærkvöldi og svo aftur í morgun,“ sagði konan. Fastar linsur Drukkinn maður kom inn á slysadeild og kvartaði um sáran verk, þegar hann reyndi að ná linsunum úr augunum. Hann sagðist ná þeim út að nokkru leyti en síðan hrykkju þær alltaf inn aftur. Hjúkrunarfræð- ingur reyndi að hjálpa til með því að nota sogskál, en allt kom fyrir ekki. Loks kom læknir, sem skoðaði manninn og komst að því að hann var ekki með neinar linsur í augunum, heldur hafði hann verið að bjástra við að ná horn- himnunni af hvoru auga fyrir sig. Hættur að hósta Einn af undirmálsmönnum borgarinnar stóð fyrir utan apótek og hélt dauðahaldi í Ijósastaur. Maður- inn var gjörsamlega hreyfingarlaus og stóð eins og frosinn. Þegar lyfsalinn leit út og sá manninn spurði hann afgreiðslustúlkuna: „Hvað er eiginlega að þess- um manni? Var hann ekki annars hérna inni í apótek- inu áðan?“ „Jú, hann var hér,“ svaraði afgreiðslustúlkan. „Hann var reyndar búinn að koma nokkrum sinnum áður út af óstöðvandi hósta. Það var alveg sama hvað ég gaf honum við hóstanum að ekkert dugði.“ „En nú sýnist mér hann vera hættur að hósta“ sagði apótekarinn. „Já, þó væri. Ég gaf honum pakka af kröftugasta hægðalyfinu, sem við eigum og ég held að hann þori bókstaflega ekki að hósta meira.“ Læknablaðið 2001/87 949
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100

x

Læknablaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Læknablaðið
https://timarit.is/publication/986

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.