Læknablaðið - 15.06.2004, Side 67

SERLYFJATEXTAR
Flixonase, GlaxoSmithKline
NEFÚÐALYF; RE 1 g inniheldur: Fluticasonum INN, própíónat, 0,5 mg, Benzalkonii chloridum 0,2 mg, Phenethanolum 2,5 mg, hjálparefni og Aqua purificata q.s. ad 1 g. Hver úðaskammtur inniheldur: Fluticasonum INN, própíónat,
50 míkróg. Eiginleikar: Lyfið er vatnslausn af flútikasóni til staöbundinnar meöferðar á pfnæmisbólgum i nefslímhúð. Lyfiö er barksteri meö kröftuga bólgueyðandi verkun, en hefur litlar almennar aukaverkanir þar sem lyfið
umbrotnar hratt í lifur í óvirkt umbrotsefni. Staðbundinn verkunartími er allt aö 24 klst. Ábendingar: Til meðferðar á og til að fyrirbyggja ofnæmisbólgur í nefslímhúð. Frábendingar: Ofnæmi fyrir innihaldsefnum lyfsins. Varúð:
Ekki er mælt meö notkun lyfsins á meðgöngutíma. Aukaverkanir: Þurrkur og erting í nefi og hálsi. Óþægilegt bragð og lykt. Blóðnasir hafa komiö fyrir. Skammtastæröir handa fullorðnum: 2 úðanir i hvora nös einu sinni
á dag. í stöku tilvikum þarf að gefa lyfið tvisvar sinnum á dag. Skammtastærðir handa börnum: Börn 12 ára og eldri: Sömu skammtar og handa fullorðnum, sbr. hér að framan. Börn 4-11 ára: 1 úðun í hvora nös einu sinni
á dag. Lyfið er ekki ætlað börnum yngri en 4 ára. Pakkningar og verö: 16 ml (120 úöaskammtar). Verö 1. mars 2001: 2.744 krónur. - 18.04.01
Hverri pakkningu lyfsins skal fylgja leiöarvísir á íslensku meö leiöbeiningum um notkun þess.
Heimildir: 1. Risk-Benefit Assessment of Fluticasone Propionate in the Treatment of Asthma and Allergic Rhinitis. Storms WW. Journal of Asthma 1998;35(4);313-336.
Arcoxia
MSD
IS/1/02/025/01, IS/1/02/025/02, IS/1/02/025/03
Tafla: MOl AH.
Hver tafla inniheldur: Etoricoxíb 60 mg, 90 mg eða 120 mg. Ábendingar: Meðferð við einkennum slitgigtar, iktsýki og við verkjum og bólgueinkennum tengdum bráðri þvagsýrugigt. Skammtar og lyfjagjöf: ARCOXIA
er ætlað til inntöku og má taka inn mcð eða án fæðu. Lyfið gæti verið fljótvirkara þegar ARCOXIA er tekið inn án fæðu. Taka skal tillit til þessa þcgar þörf er á hraðvirkri hjöðnun einkenna. Slitgigt: Ráðlagður skammtur
er 60 mg einu sinni á dag. Iktsýki: Ráðlagður skammtur er 90 mg einu sinni á dag. Bráð þvagsýrugigt: Ráðlagður skammtur er 120 mg cinu sinni á dag. 120 mg etorícoxíb skal aðeins nota meðan á bráðum einkennum
stendur. Etorícoxíb var gefið í 8 daga í klínískum rannsóknum á bráðri þvagsýrugigt. Stærri skammtar en þeir sem ráðlagðir eru fyrir tiltekna ábendingu hafa annað hvort ekki haft aukna verkun eða ekki verið rannsakaðir.
Því er uppgefinn skammtur fyrir hverja ábendingu, ráðlagður hámarksskammtur. Skert nýmastarfsemi: Skammta þarf ekki að aðlaga hjá sjúklingum með kreatínínúthreinsun 30 ml/mín. Sjúklingar með kreatínínúthreinsun
<30 ml/mín skulu ekki nota etorícoxíb (sjá Frábendingar og Vamaðarorð og varúðarreglur). Skert lifrarstarfsemi: Hjá sjúklingum með væga skcrðingu á lifrarstarfsemi (Child-Pugh gildi 5-6) cr hámarksskammtur 60
mg einu sinni á dag. Hjá sjúklingum með miðlungsmikla skerðingu á lifrarstarfsemi (Child-Pugh gildi 7-9) skal ekki gefa meira en ráðlagðan skammt sem er 60 mg annan hvem dag. Klínísk reynsla cr takmörkuð
sé54rstaklega hjá sjúklingum með miðlungsmikla skerðingu á lifrarstarfsemi og því skal gæta varúðar. Engin klínísk reynsla er fyrir hcndi hjá sjúklingum með verulega skerðingu á lifrarstarfsemi (Child-Pugh gildi >9)
og eiga því þessir sjúklingar ekki að nota lyfíð. (sjá Frábendingar, Vamaðarorð og varúðarreglur). Notkun hjá bömum: Etorícoxíb er ekki ætlað bömum og unglingum yngri en 16 ára. Frábendingar: Etorícoxíb er ekki
ætlað: sjúklingum sem hafa þekkt ofnæmi fyrir etorícoxíbi eða einhverju hjálparefnanna, sjúklingum með virkan sársjúkdóm í meltingarvegi eða virka blæðingu í meltingarvegi, sjúklingum mcð vcmlega skerðingu á
lifrarstarfsemi (Child-Pugh gildi >9), sjúklingum með áætlaða kreatínínúthreinsun < 30 ml/mín, sjúklingum sem hafa haft einkenni astma, bráða bólgu í nefslímhúð, sepa í nefslímhúð, ofsabjúg (angioneurotic oedema)
eða ofsakláða (urticaria) eftir inntöku asetýlsalisýlsým eða annarra NSAID lyfja, á meðgöngu eða meðan á brjóstagjöf stendur (sjá Meðganga og brjóstagjöf), bömum og unglingum yngri en 16 ára, sjúklingum með
bólgusjúkdóm í gömum, sjúklingum með langt gengna hjartabilun. Vamaðarorð og varúðarreglur: Áhrif á hjarta og æðakerfi: Sértækir COX-2 hemlar koma ekki í stað asetýlsalisýlsým við fyrirbyggjandi meðfcrð hjá
hjarta-og æðasjúklingum þar sem það hefur engin áhrif á blóðflögur. Þar sem etorícoxíb telst til COX-2 hemla, kemur það ekki í veg fyrir kekkjun blóðflagna og skal því ekki hætta blóðþynningarmeðferð og þegar við á
skal íhuga að hefja blóðþynningarmeðferð hjá sjúklingum sem em í hættu á að fá, eða hafa fengið, blóðsega í hjarta eða annars staðar (sjá Milliverkanir). Gæta skal varúðar hjá sjúklingum með sögu um blóðþurrð í
hjarta. Gera skal viðeigandi ráðstafanir og íhuga að hætta etorícoxíb mcðferð ef klínísk einkenni benda til að sjúkdómsástand þessara sjúklinga versni. Þar sem sértækir COX-2 hemlar koma ekki í veg fyrir kekkjun
blóðflagna skal taka sérstakt tillit til þess hjá sjúklingum sem hafa fengið eða eiga á hættu að fá blóðsega í heila. Áhrif á ným:Prostaglandín í nýmm getur gengt mikilvægu hlutverki í að viðhalda blóðflæði um ným,
þegar um minnkað blóðflæði er að ræða. Etorícoxíb getur dregið úr myndun prostaglandína og með því minnkað blóðflæði um ným enn meira og þannig valdið skerðingu á nýmastarfsemi. Þeir scm em í mestri hættu
m.t.t. þessa em sjúklingar sem hafa vemlega skerta nýmastarfsemi fyrir, sjúklingar með hjartabilun sem líkaminn hefur ekki náð að bæta upp og sjúklingar með skorpulifur. Ihuga skal eftirlit með nýmastarfsemi slíkra
sjúklinga. Vökvasöfnun, bjúgur og háþrýstingur: Eins og á við um önnur lyf sem koma í veg fyrir myndun prostaglandína, hafa vökvasöfnun og bjúgmyndun sést hjá sjúklingum á etorícoxíb meðferð. Gæta skal varúðar
hjá sjúklingum sem hafa fengið hjartabilun, tmflanir á starfsemi vinstri slegils eða háan blóðþrýsting og einnig hjá sjúklingum sem af öðmm orsökum hafa bjúg fyrir. Ef klínísk einkenni benda til versnandi sjúkdómsástands
hjá þcssum sjúklingum skal gera viðeigandi ráðstafanir þ.á m. hætta etorícoxíb meðferð. Ahrif á meltingarveg:í Ídínískum rannsóknum fengu sumir sjúklinganna sem vom á etorícoxíb meðferð rof, sár cða blæðingar í
meltingarveg. Óháð meðferð, virtust sjúklingar sem áður höfðu fengið rof, sár eða blæðingar og sjúklingar sem vom eldri en 65 ára, vera í meiri hættu á að fá fyrmefndar aukaverkanir. Áhrif á lifur: Hækkanir á ALAT
og/eða ASAT hafa verið skráðar hjá u.þ.b. 1 % sjúklinga sem fengu 60 mg eða 90 mg einu sinni á dag af etorícoxíbi, í klínískum rannsóknum. Fylgjast skal með öllum sjúklingum sem hafa einkenni sem benda til tmflana
á lifrarstarfsemi, eða ef niðurstöður úr lifrarprófum hafa verið óeðlilegar. Ef einkenni lifrarbilunar koma fram eða ef lifrarpróf em áfram óeðlileg (þreföld eðlileg efri mörk, eða meira), skal hætta etorícoxíb meðferð.
Almennt:Viðeigandi eftirlit skal haft með öldmðum og með sjúklingum með tmflanir á nýma-, lifrar-, eða hjartastarfsemi, þegar þeir em í etorícoxíb meðfcrð. Gæta skal varúðar þegar etorícoxíb meðferð er hafin hjá
sjúklingum með vökvaþurrð. Ráðlagt er að ná eðlilegu vökvajafnvægi hjá sjúklingunum áður en etorícoxíb meðferð er hafin. Etorícoxíb getur dulið hækkaðan líkamshita og önnur einkenni bólgu eða sýkingar. Notkun
etorícoxíbs, sem og allra annarra lyfja sem hamla COX-2, er ekki ráðlögð hjá konum sem em að reyna að verða þungaðar. Magn laktósa í hverri töfiu (4, 6, og 8 mg í 60, 90, og 120 mg töfium) er líklega ekki nægilegt
til að framkalla sértæk einkenni laktósaóþols. Milliverkanir: Milliverkanir sem hafa áhrif á lyfhrif: Segavamarlyf til inntöku: Hjá sjúklingum sem náð höfðu jafnvægi á langvarandi warfarín meðferð varð 13 % aukning
á prótrombín-tíma INR í tengslum við daglega gjöf 120 mg af etorícoxíbi. Því skal hafa nákvæmt eftirlit með prótrombín-tíma INR hjá sjúklingum sem taka inn segavamarlyf sérstaklega á fyrstu dögunum eftir að
etorícoxíb meðferð er hafin eða ef breyting er gerð á skammtastærð etorícoxíbs. Þvagræsilyf og ACE hemlar: NSAID lyf geta dregið úr verkun þvagræsilyfja og annarra blóðþrýstingslækkandi lyfja. Hjá sumum sjúklingum
með skerta nýmastarfsemi (t.d. vökvaþurrð eða öldruðum sjúklingum með alvarlega skerðingu á nýmastarfsemi) getur gjöf ACE-hemils samhliða lyfjum sem hamla cýklóoxýgenasa leitt til enn frekari skerðingar á
nýmastarfsemi, þetta gengur þó venjulega til baka. Þessar milliverkanir ber að hafa í huga þegar sjúklingar fá etorícoxíb samhliða ACE-hemlum. Asctýlsalisýlsýra: Við jafnvægi, hjá heilbrigðum einstaklingum, höfðu
120 mg af etorícoxíbi einu sinni á dag, engin áhrif á verkun asetýlsalisýlsýru (81 mg daglega) á blóðflögur. Etorícoxíb má nota samhliða skömmtum asetýlsalisýlsýru sem notaðir em við fyrirbyggjandi meðferð hjá hjarta-
og æðasjúklingum (litlir skammtar af asetýlsalisýlsýru). Hins vegar getur meðferð með litlurn skömmtum af asetýlsalisýlsým samhliða etorícoxíbi lcitt til hærri tíðni sára í meltingarvegi og annarra aukaverkana cn þeirra
sem fram koma þegar etorícoxíb er gefið eitt sér. Ekki er mælt með samhliða gjöf etorícoxíbs og stærri skammta af asetýlsalisýlsým en þcirra sem notaðir em við fyrirbyggjandi meðferð hjá hjarta- og æðasjúklingum,
sem og samhliða gjöf annarra bólgueyðandi verkjalyfja sem ekki em sterar (sjá Vamaðarorð og varúðarreglur). Ciklósporín og takrólímus: Þrátt fyrir að milliverkanir við etorícoxíb hafi ekki vcrið rannsakaðar, gæti
samhliða gjöf ciklósporíns eða takrólímus og NSAID lyfja aukið eiturverkanir ciklósporíns eða takrólímus á ným. Eftirlit skal haft með nýmastarfsemi þegar etorícoxíb er gefið samhliða öðm hvom þcssara lyfja.
Milliverkanir sem hafa áhrif á lyfjahvörf: Áhrif etorícoxíbs á lyfjahvörf annarra lyfja: Litíum: NSAID lyf minnka útskilnað litíums um ným og auka því styrk litíums í plasma. Sé þess þörf skal fylgjast sérstaklcga mcð
styrk litíums í blóði og aðlaga litíum skammta meðan lyfin em gefin samhliða og þegar hætt er að nota NSAID lyfið. Metótrexat: Tvær rannsóknir vom gerðar á áhrifum etorícoxíbs 60, 90 og 120 mg einu sinni á dag í
sjö daga hjá sjúklingum sem fengu 7,5 til 20 mg af metótrexati einu sinni í viku vegna iktsýki. Etorícoxíb, 60 og 90 mg, hafði engin áhrif á plasmaþéttni metótrexats eða úthreinsun þess um nýru (rcnal clearance). I
annarri rannsókninni hafði etorícoxíb, 120 mg, engin áhrif en í hinni rannsókninni jókst plasmaþéttni metótrexats um 28 % þegar gefin vom 120 mg af etorícoxíbi og úthreinsun metótrexats um ným minnkaði um 13 %.
Ráðlagt er að viðhafa viðeigandi eftirlit með eiturverkunum tengdum metótrexati þegar etorícoxíb er gefið samhliða metótrexati. Getnaðarvamartöflur: Þegar 120 mg af etorícoxíbi voru gefin samhliða
getnaðarvamartöfium sem innihalda 35 pg af etinýlestradíóli og 0,5 til 1 mg af noretindróni, í 21 dag, annað hvort samtímis eða með 12 klukkustunda millibili, jókst AUC0-24klst. etinýlestradíóls við jafnvægi um 50
til 60 %; engu að síður hafði aukning á blóðþéttni noretindróns almennt ekki klíníska þýðingu. Þessa aukningu á blóðþéttni etinýlestradíóls skal hafa í huga þegar getnaðarvamartöfiur eru valdar til notkunar samhliða
etorícoxíbi. Hækkun á etinýlestradíóli getur aukið tilvik aukaverkana tengdum notkun getnaðarvamartafla (t.d. blóðsega í æðum hjá konum í áhættuhópi). Prednisón/prednisólon: I rannsóknum á millivcrkunum lyfja,
hafði etorícoxíb ekki klínískt mikilvæg áhrif á lyfjahvörf prednisóns/prednisólons. Dígoxín: Þegar 120 mg af etorícoxíbi vom gefin heilbrigðum sjálfboðaliðum daglega í 10 daga, hafði það hvorki áhrif á plasmaþéttni
dígoxíns, AUC0-24klst. við jafnvægi, né útskilnað þess um ným. Hámarksblóðþéttni dígoxíns, Cmax. jókst (u.þ.b. 33 %). Þessi aukning skiptir yfirleitt ekki máli hjá flestum sjúklinganna. Hinsvegar skal hafa eftirlit
með sjúklingum sem em í mikilli hættu á að fá dígoxíneitmn þegar etorícoxíb og dígoxín em gefin samhliða. Áhrif etorícoxíbs á lyf sem umbrotna fyrir tilstilli súlfótransferasa. Etorícoxíb er hemill á súlfótransfcrasavirkni
hjá mönnum, einkum SULTIEI og hefur þau áhrif að sermisþéttni etinýlestradíóls eykst. Þar sem takmörkuð vimeskja er fyrir hendi um áhrif margþættra (multiple) súlfótransferasa og enn er vcrið að rannsaka klínísk
áhrif á mörg lyf, ætti að gæta varúðar þegar etorícoxíb er gefið samhlíða öðmm lyfjum sem em fyrst og fremst umbrotin fyrir tilstilli súlfótransferasa hjá mönnum (t.d. salbútamól til inntöku og minoxidfl). Ahrif
etorícoxíbs á lyf sem umbrotna fyrir tilstilli CYP ísóensíma. Samkvæmt niðurstöðum in vitro rannsókna, er ekki gert ráð fyrir að etorícoxíb hamli cýtókróm P450 (CYP) 1A2, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 eða 3A4. I rannsókn
á heilbrigðum sjálfboðaliðum hafði dagleg gjöf 120 mg af etoricoxíbi ekki áhrif á CYP3A4 virkni í lifur samkvæmt erýtrómýcín öndunarprófi (erythromycin breath test). Ahrif annarra lyfja á lyfjahvörf
etorícoxíbs.Meginumbrotsleið etorícoxíbs byggist á CYP ensímum. CYP3A4 virðist taka þátt í umbroti etorícoxíbs in vivo. In vitro rannsóknir benda til að CYP2D6, CYP2C9, CYPl A2 og CYP2C19 gcti einnig hvatað
meginumbrotsleiðina, en magnfræðileg áhrif þeirra (quantitativc roles) hafa ekki verið rannsökuð in vivo. Ketókónazól: Þegar 400 mg af ketókónazóli, sem er öfiugur CYP3A4 hemill, var gefið heilbrigðum einstaklingum
einu sinni á dag í 11 daga, hafði það ekki klínískt marktæk áhrif á lyfjahvörf eins 60 mg skammts af etorícoxíbi (43 % aukning á AUC). Rífampicín: Samhliða gjöf etorícoxíbs og rífampicíns, sem er öflugur innleiðari
CYP ensíma, olli 65 % lækkun á plasmaþéttni etorícoxíbs. Þessi milliverkun getur valdið endurkomu einkenna þegar etorícoxíb er gefið samhliða rífampicíni. Þessar upplýsingar gætu bent til þess að hækka ætti
skammtinn, en ekki er mælt með því þar sem etorícoxíb skammtar umfram þá sem gefnir eru upp fyrir hverja ábendingu hafa ekki verið rannsakaðir samhliða rífampicín notkun (sjá Skammtar og lyfjagjöf). Sýrubindandi
lyf: Áhrif sýrubindandi lyfja (antacids) á lyfjahvörf etorícoxíbs hafa enga klíníska þýðingu. Aukaverkanir: I klínískum rannsóknum, var öryggi etorícoxíbs metið hjá u.þ.b. 4800 einstaklingum, þ.á m. um 3400 sjúklingum
með slitgigt, iktsýki eða langvarandi verki í mjóhrygg (u.þ.b. 600 sjúklingar með slitgigt eða iktsýki fengu meðferð í eitt ár eða lengur). í klínískum rannsóknum hjá sjúklingum með slitgigt, iktsýki eða langvarandi verki
í mjóhrygg, voru cftirfarandi aukaverkanir oftar skráðar en hjá þeim sem fengu lyfleysu, meðferðarskammtur etorícoxíbs var 60 mg eða 90 mg í allt að 12 vikur:
Algengar (>1/100, <1/10): Taugakerfi: Svimi, höfuðverkur. Meltingarfæri: Vandamál í meltingarvegi (t.d. kviðverkir, vindgangur, brjóstsviði), niðurgangur, meltingartruflanir, óþægindi í efri hluta kviðar, ógleði.
Almennar og tengdar inntöku: Þreyta/máttleysi, flensu-lík einkenni. Rannsóknir: Hækkun á ALAT, hækkun á ASAT. Sjaldgæfar (>1/1000, <1/100): Sýkingar og óværa: Maga- og gamabólga (gasteroenteritis), sýkingar
í efri loftvegum, þvagfærasýking. Efnaskipti og næring: Aukin eða minnkuð matarlyst, bjúgur/vökvasöfnun, þyngdaraukning. Geðræn vandamál: Kvíði, geðdeyfð, minnkuð andleg skerpa. Taugakerfi: Truflanir á
bragðskyni, svefnleysi, húðskynstruflanir, svefnhöfgi. Augu: Óskýr sjón. Eyru og völundarhús: Eymasuð. Hjarta: Hjartabilun, ósértækar breytingar á hjartalínuriti. Blóðrás: Andlitsroði, hár blóðþrýstingur. Öndunarfæri,
brjósthol og miðmæti: Hósti, andþyngsli, blóðnasir. Meltingarfæri: Uppþemba, súrt bakflæði í vélinda, breytingar á hægðamynstri, hægðatrcgða, munnþurrkur, maga- og skeifugamarsár, heilkenni ristilertingar, bólgur í
vélinda, sár í munni, uppköst. Húð og tengdir vefir: Flekkblæðingar í húð, bjúgur í andliti, kláði, útbrot. Stoðkeríi: Vöðvakrampi, verkir/stirðleiki í stoðkerfi. Ným og þvagfæri: Prótein í þvagi. Almcnnar og tengdar
inntöku:: Brjóstverkir. Rannsóknir: Aukning á þvagefni í blóði, hækkun krcatínfosfókínasa, lækkun á blóðkomahlutfalli, lækkun á hemóglóbíni, aukin blóðþéttni kalíums, fækkun hvítra blóðkoma, fækkun blóðflagna,
aukin sermisþéttni kreatíníns, aukin blóðþéttni þvagsým. Mjög sjaldgæfar (> 1/10000, < 1/1000), Koma örsjaldan fyrir (> 1/10000): Ónæmiskerfi: Bráðaofnæmi fyrir lyfinu. Hjarta: Hjartadrep. Blóðrás: Koma
örsjaldan fyrir: Heilablæðing. Meltingarfæri: Rof og blæðingar í meltingarvegi. í klínískum rannsóknum var um sambærilegar aukaverkanir að ræða hjá sjúklingum sem höfðu slitgigt eða iktsýki og vom mcðhöndlaðir í
eitt ár eða lengur með etorícoxíbi.í klínískri rannsólai á bráðri þvagsýmgigt fengu sjúklingar 120 mg af etorícoxíbi einu sinni á dag í átta daga. Þær aukaverkanir sem komu fram í rannsókninni vom almennt sambærilegar
við þær sem fram komu í rannsóknunum á slitgigt, iktsýki og langvarandi verkjum í mjóhrygg. Eftirtaldar alvarlegar aukaverkanir hafa verið skráðar í tengslum við notkun NSAID lyfja og ekki er hægt að útiloka þær í
tengslum við notkun etorícoxíbs: Eiturverkanir á ným, þ.á m. millivefsnýmabólga, nýmngaheilkenni og nýmabilun; eiturverkanir á lifur, þ.á m. lifrarbilun og gula; aukaverkanir á húð og slímhúðir og alvarleg viðbrögð
í húð. Pakkningar og verö (mars, 2004): Töflur 60 mg, 90 mg og 120 mg: 14 stk. 3159 kr., 28 stk. 5602 kr., 98 stk. 16834 kr. Afgreiðsllutilhögun: Lyfseðilsskylda. Greiðsluþátttaka: E. Handhafi markaðslcyfis: Merck
Sharp & Dohme B.V., Haarlem, Holland. Útibú: Merck Sharp & Dohme ísland ehf, Skógarhiíð 12, 105 Reykjavík.
Læknablaðið 2004/90 523