Læknablaðið - 15.01.2009, Qupperneq 59

UMRÆÐUR O G FRÉTTIR
BRÉF TIL BLAÐSINS
Skátamessa í Bessastaða-
kirkju í september 1976.
Fremstur gengur forseti
íslands dr. Kristján Eldjárn
og við hlið imns Borghildur
Fenger aðstoðarskátahöfð-
ingi. Á eftir henni gengur
Páll Gíslason skátahöfðingi
og við hlið hans Halldóra
Ingólfsdóttir forsetafrú.
Myndirnar með viðtalinu á
síðu 55,57 og 59
erufengnar frá
Ljósmyndasafni
Reykjavíkur.
og ég fann fljótlega fyrir því hversu fáar aðgerðir
á ári ég gat gert á Akranesi. Sjúklingarnir voru í
Reykjavík og ég sá að ef ég ætlaði að fylgja þess-
ari kunnáttu eftir yrði ég að nýta tækifærið sem
gafst þegar Friðrik Einarsson skurðlæknir hætti
á Landspítala og fór yfir á Borgarspítala. Það var
barist um þessa stöðu en ég átti hauk í horni sem
var Snorri Hallgrímsson yfirlæknir. Það urðu tals-
verðar deilur um þetta og Læknafélagið blandaði
sér í þær en ég lét mig hafa það að taka stöðuna í
trássi við Læknafélagið."
Það var ekki sársaukalaust fyrir fjölskylduna að
taka sig upp frá Akranesi og flytja til Reykjavíkur.
„Þrjú barnanna okkar eru fædd á Akranesi og
hafa til skamms tíma talið sig Skagamenn en þá
var ekki kominn framhaldsskóli á Akranesi svo
við sáum fram á að þurfa að senda þau í skóla til
Reykjavíkur."
Páll tók við hluta af handlækningadeild
Landspítalans sem þá var í rauninni aðeins ein
deild af tveimur á spítalanum. Hin var lyflækn-
ingadeild. „Snorri hafði stýrt handlækningadeild-
inni og ég tók við hluta af henni. Á næstu árum
var svo deildinni sem ég stýrði skipt í fleiri, eins
og lýtalækningadeild, bæklunarskurðdeild og
gjörgæsludeild svo að ég hafði lengi eina deild
sem sinnti aðgerðum á æðum, brjóstholi og kvið-
arholi. Með aukinni sérhæfingu voru svo smám
saman stofnaðar fleiri deildir um sérgreinamar.
Þróunin á þeim 25 árum sem ég var yfirlæknir
var mikil og mjög ánægjulegt að taka þátt í henni.
Þetta var allt gert af jákvæðni og góðum hug. Það
myndaðist mikil og góð vinátta á milli lækna á
spítalanum og það var mikill munur frá því sem
áður var þegar núningur var á milli lækna á hand-
lækningadeild og lyflækningadeild. Þetta voru
skemmtilegir tímar. Þá voru haldnir fjölmennir
læknafundir á laugardögum þar sem nær allir
mættu en nú er búið að leggja þetta niður. Á hinn
bóginn eru Læknadagar haldnir árlega og eru
orðnir að mikilli uppskeruhátíð íslenskrar lækn-
isfræði. Þar hef ég reynt að mæta og fylgjast með
sem flestu en það háir mér í seinni tíð hvað sjónin
er orðin döpur og þrekið farið að minnka. Ég hef
orðið að draga mig að miklu leyti í hlé af þeim
sökum."
Allt á sér sinn tíma og Páll Gíslason kveðst
sáttur við lífið og tilveruna. „Öll tímabil ævinnar
eiga sér góðar hliðar. Nú nýt ég þess að fylgjast
með úr fjarlægð héðan ofan af tíundu hæð í
Árskógunum."
LÆKNAblaðið 2009/95 59