Læknablaðið - 15.04.2010, Blaðsíða 54

Heilsa er ofboðslega
verðmætt fyrirbæri
segir Guðmundur Þorgeirsson, forseti læknadeildar HÍ
„Oft vill það gleymast hversu mikil peningaleg verðmæti eru
fólgin í góðri heilbrigðisþjónustu. Verðmætasköpun þar er
gríðarleg þrátt fyrir að þjóðfélagsumræðan endurspegli ekki þá
staðreynd til fulls. Þó held ég að allir íslendingar hafi áhuga á góðri
heilbrigðisþjónustu enda heyri ég engan tala neikvætt um hana.
Einstaka stjórnmálamaður kann að kvarta undan háum kostnaði,
en enginn þeirra hefur þó viljað ganga fram fyrir skjöldu með
fullyrðingar um að heilbrigðisþjónustan okkar sé ekki mikilvæg og
ekki góð til síns brúks. Heilsa er ofboðslega verðmætt fyrirbæri,"
segir Guðmundur Þorgeirsson, prófessor í lyflæknisfræði,
sérfræðingur í hjartalækningum og forseti læknadeildar.
Jóhanna
Ingvarsdóttir
johanna@evropubruin.is
„Læknar þurfa að fá tækifæri til að beita
raunvísindaþekkingu samtímans á heilsufarsleg
vandamál einstaklinga og samfélags. Þjónusta
við sjúklinginn er og verður að sjálfsögðu
mikilvægust. Hún verður á hinn bóginn ekki
rækt af fyllstu ábyrgð nema læknirinn hafi
djúpan skilning á líffræðilegum og félagslegum
forsendum sjúkdómsferilsins. Þar kreppir nú
helst skórinn í íslenskum veruleika því við búum
bæði við vanburða tækjakost og veikburða
rannsóknaaðstöðu og værum mjög aftarlega á
merinni ef ekki nyti við styrktarsjóða, sem stutt
hafa nauðsynleg tækjakaup með myndarbrag.
Þarna liggur okkar helsti veikleiki, hvort sem litið
er til læknadeildar HÍ eða Landspítala. Þetta setur
strik í reikninginn í öllu vísindastarfi, hefur áhrif
á það hvemig ungum íslenskum vísindamönnum
vegnar og skapar hættu á atgervisflótta, sem
vissulega er áhyggjuefni í því efnahagsástandi,
sem nú ríkir á íslandi," segir Guðmundur
Þorgeirsson, sem skipaður var deildarforseti
læknadeildar Háskóla íslands síðastliðið sumar.
Guðmundur telur að þær stjórnsýslulegu
skipulagsbreytingar sem gerðar voru innan
HI síðla árs 2008 séu af hinu góða og styrki
stjómsýslu HÍ. Þrátt fyrir efasemdaraddir í
upphafi hafa breytingarnar sýnt sig í styttri
boðleiðum á mörgum sviðum, bættu skipulagi
og skilvirkari stjórnsýslu án þess að koma niður
á kjarnastarfi HÍ og kjarnastarfi deildar á borð
við læknadeildina, sem býr að aldagamalli hefð,
að sögn Guðmundar. Læknadeildin mun, líkt og
HI, fagna 100 ára afmæli sínu á næsta ári þó saga
formlegrar læknakennslu á íslandi nái allt aftur
til ársins 1760 þegar Bjarni Pálsson var skipaður
fyrsti landlæknirinn og tók strax læknanema í
læri. Arið 1876 var Læknaskólinn síðan stofnaður
og rann hann inn í Háskóla íslands við stofnun
árið 1911. „Hvað viðkemur starfi deildarforseta
læknadeildar eftir skipulagsbreytinguna get ég
fullyrt að betra aðgengi sé að fjárhags- og
rekstrarupplýsingum nú en áður. Mjög stutt er
einnig í mannauðsstjóra heilbrigðisvísindasviðs,
sem ég þarf að hafa mikil samskipti við, auk
þess sem óhætt er að segja að ég eigi mér
öflugan samherja í Sigurði Guðmundssyni, forseta
heilbrigðisvísindasviðs. Við sjáum fyrir okkur
aukið þverfaglegt samstarf og brýr á milli deilda
og sviða innan HÍ, bæði í kennslu og rannsóknum,
með samræmingu og hagræðingu í huga á tímum
niðurskurðar. Eg tel að nýtt stjórnsýsluskipulag
HI bjóði upp á aukna þverfaglega nálgun og
stuðli að auknum rannsóknum með sameiginlegri
rannsóknaaðstöðu, sem hefur að geyma dýr en
nauðsynleg tæki. Smæð þjóðfélagsins sem og
háskólasamfélagsins er okkar helsta akademíska
vandamál því mjög fáir standa á bak við þann
kostnað sem þarf að halda uppi svo að læknadeild
og háskólasjúkrahús rísi undir nafni. Við höfum
til dæmis alls ekki efni á því að hafa dýrt
rannsóknatæki á borð við rafeindasmásjá víða,
en gætum sameinast um að eignast eitt slíkt tæki
sem svarar kalli tímans og mætt þannig brýrtni
endurnýjunarþörf. Mörg fleiri slík dæmi mætti
nefna."
286 LÆKNAblaðið 2010/96