Læknablaðið - 15.06.2010, Page 38

UMRÆÐUR 0 G FRÉTTIR
HEIMILISLÆKNAR Á SELFOSSI
Heimilislækningar eru
skemmtilegt starf
- segja heimilislæknishjónin á Selfossi
Á Selfossi búa og starfa læknishjónin Arnar Þór Guðmundsson og
Jórunn Viðar Valgarðsdóttir. Þau eru bæði sérmenntuð í heimilis-
lækningum og hafa starfað við Heilbrigðisstofnun Suðurlands frá
árinu 2005 eftir sérnám í Svíþjóð. Læknablaðið heimsótti þau rétt í
kjölfar þess að ný og glæsileg heilsugæslustöð var tekin í notkun í
Selfossi í apríl.
Hávar
Sigurjónsson
„Við sáumst fyrst daginn sem haldin var
kynning á læknanáminu í háskólanum. Ég var
á leiðinni vestureftir þegar ég sá hana hjóla yfir
Tjamarbrúna, og svo veitti ég henni aftur athygli
þegar við vorum á kynningarfundinum og síðan
sátum við saman á lessalnum nokkrum vikum
seinna þegar læknanámið var hafið. Eftir það varð
ekki aftur snúið," segir Arnar og Jórunn kinkar
kolli brosandi.
Og hvernig gekk ykkur námið?
Þau skellihlæja bæði tvö og viðurkenna að þetta
haust hafi námið setið á hakanum. „Við fórum
í fjallgöngur, skemmtum okkur og höfðum það
gott. Við vorum bara upptekin hvort af öðru og
námið var ekki tekið alvarlega fyrr en haustið eftir.
Þá tókum við þetta með trompi," segir Jórunn.
Jórunn er dóttir læknishjónanna Katrínar
Fjeldsted og Valgarðs Egilssonar og ólst upp í
London til tíu ára aldurs, þar sem hún gekk í
skóla „a la Harry Potter" eins og hún segir. „Við
klæddumst skólabúningi, gengum með bindi og
sungum God save the Queen á hverjum morgni.
Það voru talsverð viðbrigði að flytja til íslands
og fara í Melaskólann. Móðurfjölskyldan er úr
Reykjavík í marga ættliði en fjölskylda pabba er
úr Suður-Þingeyjarsýslu og þar á ég líka sterkar
rætur."
Arnar er uppalinn í Kópavogi og Garðabæ, en
rekur ættir sínar að Hurðarbaki í Flóa, hann bendir
útum gluggann á nýju skrifstofunni sinni og segir
að handan við Ölfusána hafi amma hans búið í
gulu og bláu húsi niður við árbakkann. „Þar var ég
oft í heimsókn sem krakki og ólst upp við að héðan
væri ég upprunninn. Amma var frá Hurðarbaki og
þar er pabbi fæddur. Systkini ömmu voru mörg og
afkomendur þeirra eru margir og búa flestir hér á
svæðinu."
„Hartn á alveg ótrúlega marga ættingja hérna,"
skýtur Jórunn inn í. „Ég hef eiginlega fyrst verið
að átta mig á því eftir að við settumst hér að," segir
hann. „Ég þekkti ekki persónulega nema lítinn
hluta af þessu fólki áður."
Hrúturinn Pjakkur
Þau segjast ekki hafa tekið sameiginlega ákvörðun
um að velja heimilislækningar sem sérgrein
heldur hafi þetta þróast í sömu átt fyrir hálfgerða
tilviljun. „Ég var ákveðinn í að verða læknir
frá því ég var fimmtán ára," segir Arnar.
„Ákvörðunin um að velja heimilislækningar
þróaðist síðan í læknanáminu og ég var orðinn
alveg fullviss um að þetta myndi henta mér best
og vera skemmtilegast um það leyti sem ég var
að útskrifast úr læknadeildinni. Við Jórunn fórum
svo út á land í afleysingar og þar sannfærðist ég
enn frekar því það var mjög góð reynsla."
Jórunn segir að hún hafi haft góða fyrirmynd í
móður sinni sem er heimilislæknir. „Hún rak nú
engan áróður fyrir sérgreininni en það var gott
fordæmi að hún hefur alltaf verið mjög ánægð í
sinni vinnu. Ég var ákveðin í að verða læknir strax
í menntaskóla en var að velta ýmsum sérgreinum
fyrir mér fram eftir læknanáminu" Hún rifjar upp
að þegar hún var 17 ára hafi hún verið skiptinemi
á Hawai í einn vetur og gefið þar út opinbera
yfirlýsingu um val á sérgrein. „Það var tekið
viðtal við mig í dagblaði og þar sagðist ég ætla
að verða lýtalæknir." Hún hlær og bregður fyrir
sig amerískum hreim; „Plastic surgeon, mjög
amerískt."
Eftir hefðbundið kandídatsár fóru þau austur
á Þórshöfn á Langanesi í afleysingar og líkaði það
báðum mjög vel. „Það var mjög skemmtilegur
tími og ótrúlega mikil og góð reynsla," segir
Arnar. Þau rifja upp minnisstæða heimsókn á bæ í
Laxárdal í Þistilfirði þar sem gömul mynd á vegg
af hrút vakti athygli þeirra. „Pabbi hafði stundum
426 LÆKNAblaðið 2010/96