Læknablaðið - 15.05.2011, Side 48

Ljóðarimma frá 1970
Valgarður Egilsson Páll Ásmundsson
Þessir tveir hittust á vakt á Lansanum
og lentu í ljóðaslag. Þeir gengu þó
vinir frá vígvellinum.
Skopmyndin
Helreiðin
Til Valgarðs Egilssonar
Á nátthimni stjörnur stara
stjarfar á hildarleik.
Til skelfingar himnaskara
skáld eitt er farið á kreik.
Á sköfluðum skáldafáki
skeiðar nú lon og don
með vesölu vísnakáki
Valgarður Egilsson.
Sporum var klárinn knúinn,
á kostum þó sjaldan fór.
Löðursveittur og lúinn
leist mér sá armi jór.
Rnapinn með látum ljótum,
lemjandi fótastokk
með alls kyns illum hótum,
aldrei komst meir en á brokk.
Oft lá í ambögupytti,
upp reyndi að brölta á ný,
en hnaut þá um horaða titti
uns hófarnir þyngdust sem blý.
Að lokum fór klárinn fetið
því feiknaþungt var hans hlass.
Þótti öllum ferlegt fretið
er frussaðist um hans rass.
Er dagur á ljóra lýsti
loksins fékk skepnan ró.
Með skerandi skelfingartísti
skall hún á bakið - og dó.
Páll Ásmundsson
Enginn var í vafa um af hverjum myndin var!
Prófessor Pétur H.J. Jakobsson 1905-1975
Teikning: Sigurður V. Sigurjónsson.
0ldungadeild
Læknafélags íslands
Stjóm Öldungadeildar: Öldungaráð
Sigurður E. Þorvaldsson formaður, Jón Hilmar Hörður Þorleifsson, Höskuldur Baldursson,
Alfreðsson ritari, Tryggvi Ásmundsson gjaldkeri, Kristín Guttormsson, Leifur Jónsson, Páll
Guðmundur Oddsson, Ásmundsson, Vigfús Magnússon
Óli Björn Hannesson
Helspáin
Til Páls Ásmundssonar
Illmálgar tungur einar
aldregi fara með spekt.
Þetta hvað maðurinn meinar
mér er óskiljanlegt.
Lyganna brögðum beitir,
bulli og skít út hreytir.
- Þetta syndrom er þekkt.
Svo fer ef sálu þjakar
syndanna helsi fast.
Aurdrullu aðra makar,
ætlar þeim spé og last.
Sannleik ei sálin virðir,
síst um hann nokkuð hirðir.
Ætlar það öruggast.
Þeir, sem að þannig breyta,
þungan fá síðar kross.
Hegning mun harða veita
hann, sem að ræður oss.
Að ljúga, pína og pretta,
Páll Ásmrmds gerir þetta
og kyssir Júdasar koss.
Sannleikann mun ég segja.
Sál mín þá hólpin mun.
En vondur mun Víti eygja,
víst býður mér í grun.
Vistin mun verða Páli
vond, því hann beitir táli,
forlögin forklárun.
Því sá, er villur varast,
víst mun fá hólpna sál.
Aðrir í eldi farast
iðki þeir lygatál.
Andskotans leika logar
um líkam og svitinn bogar
niður um nakinn Pál.
Á hann þar ævi stranga
þar alvaldur réði trúr.
Pungsveittur Páll má hanga
píndur í hitakúr.
Syrgður af engum öðrum
en illskunni, þræl og nöðrum.
Er hann nú sögunni úr.
Valgarður Egilsson
Umsjón síðu: Páll Ásmundsson
328 LÆKNAblaðið 2011/97