Læknablaðið - 15.05.2012, Blaðsíða 54

VALDOXAN (stytt samantckt á ciginlcikum lyfs)
Heiti lyfs: Valdoxan 25 mg filmuhúöaöar töflur. ATC flokkun erN06AX22. Virk innihaldscfni og styrkleikar: Hver filmuhúðuð tafla inniheldur 25 mg af
agómelatíni. Lyfjaform: Filmuhúðuð tafla. Abendingar: Meðferð við alvarlegum þunglyndistímabilum hjá fullorðnum. Valdoxan er ætlað fúllorðnum.
Skammtar og lyfjagjöf: SkammtanRáðlagður skammtur er 25 mg einu sinni á dag, til inntöku áður er farið er að sofa á kvöldin. Eftir meðferð í tvær vikur, má
auka skammtinn ef enginn bati hefur orðið, í 50 mg einu sinni á dag, þ.e. tvær 25 mg töflur, teknar saman áður en farið er að sofa á kvöldin. Gera skal lifrarpróf
hjá öllum sjúklingum: þegar meðferð er hafin og síðan reglulega eftir um 6 vikur (lok bráðafasa), eftir um tólf og tuttugu og fjórar vikur (lok viðhaldsfasa) og
síðan þegar klinískar vísbendingar gefa tilefni til Sjúklinga með þunglyndi skal meðhöndla í nægilega langan tíma, minnst 6 mánuði til að tryggja að þeir séu
orðnir einkennalausir. Valdoxan töflur má taka með eða án fæðu. Börn: Ekki hefúr verið sýnt ffam á öryggi og verkun Valdoxan hjá bömum yngri en 18 ára.
Engar upplýsingar liggja fyrir. Aldraöir siúklinear: Ekki hefúr verið sýnt greinilega ffam á verkun hjá öldruðum (> 65 ára). Aðeins liggja fyrir takmörkuð klínísk
gögn varðandi notkun Valdoxan hjá öldruðum sjúklingum > 65 ára með alvarleg þunglyndistímabil. Því skai gæta varúðar við ávísun Valdoxan hjá þessum
sjúklingum. Siúklinear með skerta nvrnastarfsemi: Engin breyting hefúr komið fram sem skiptir máli verður á lyfjahvörfum agómelatíns hjá sjúklingum með
alvarlega skerðingu á nýrnastarfsemi. Hins vegar liggja aðeins fyrir takmörkuð klínísk gögn varðandi notkun Valdoxan hjá þunglyndissjúklingum með alvarlega
eða miðlungi mikia skerðingu á nýrnastarfsemi. Því skal gæta varúðar þegar Valdoxan er ávísað hjá þessum sjúklingum. Siúklinear með skerta lifrarslarfsemi:
Ekki má nota Valdoxan hjá sjúklingum með skerta lifrarstarfsemi. Meðferð liœtl: Ekki er þörf á að lækka skammta smám saman þegar meðferð er hætt.
Lvfiaeiöf: Valdoxan töflur má taka með eða án matar.Frábendingar: Ofnæmi fyrir virka efninu eða einhverju hjálparefnanna. Skert lifrarstarfsemi (t.d.
skorpulifur eða virkur liffarsjúkdómur). Samhliða notkun öflugs CYPl A2 hemils (t.d. flúvoxamíns, cíprófloxacíns). Sérstök varnaðarorð og varúðarreglur við
notkun: Notkun hjá börnum.Ekki er mælt með notkun Valdoxan við meðferð gegn þunglyndi hjá sjúklingum yngri en 18 ára, þar sem ekki hefur verið sýnt ffam
á öryggi og verkun Vaidoxan hjá þessum aldurshópi. Hegðun tengd sjálfsvigum og óvild kom oftar fyrir í klínískum rannsóknum hjá börnum og unglingum sem
fengu meðferð með öðrum þunglyndislyfjum en þeim sem fengu lyfleysu. Notkun hjá öldruðum sjúklingum með vitglöp: Valdoxan skal ekki nota við alvarlegum
þunglyndistímabilum hjá öldruðum sjúklingum með vitglöp þar sem ekki hefur verið sýnt fram á öryggi og verkun Valdoxan hjá þessum sjúklingum.
Geóhvarfasýki/Oflœti/Ólmhugur: Gæta skal varúðar við notkun Valdoxan hjá sjúklingum með sögu um geðhvarfasýki, oflæti eða ólmhug og skal notkun hætt ef
einkenni oflætis koma fram hjá sjúklingi. Sjálfsvíg/Sjálfsvígshugsanir. Þunglyndi fylgir aukin hætta á sjálfsvígshugsunum, sjálfsskaða og sjálfsvígi
(sjálfsvígstengd tilvik). Þessi hætta er fyrir hendi þar til umtalsverður bati á sér stað. Þar sem bati verður e.t.v. ekki á fýrstu vikum meðferðar eða lengur, þarf að
hafa náið eftirlit með sjúklingum þar til slikur bati verður. Það er almenn klínísk reynsla að sjálfsvígshætta getur aukist á fyrstu stigum batans. Vitað er að
sjúklingar með sögu um sjálfsvígstengda hegðun og þeir sem hafa umtalsverðar sjálfsvigshugsanir áður en meðferð er hafin, eiga frekar á hættu að fá
sjálfsvígshugsanir eða gera tilraunir til sjálfsvígs og ætti að fylgjast mjög náið með þeim meðan á meðferð stendur. Safngreining á klínískum rannsóknum með
samanburði við lyfleysu á þunglyndislyfjum hjá fúllorðnum sjúklingum með geðsjúkdóma sýndi fram á aukna hættu á sjáifsvígshegðun tengda þunglyndislyfjum
samanborið við lyfleysu hjá sjúklingum yngri en 25 ára. Fylgjast skal náið með sjúklingum og sérstaklega þeim sem eru í verulegri áhættu, einkum í upphafi
meðferðar og þegar skömmtum er breytt. Vekja ætti athygli sjúklinga á nauðsyn þess að fýlgjast með allri klínískri afturfor, sjálfsvígshegðun eða hugsunum og
óvenjulegum breytingum á hegðun og að leita læknis samstundis ef þessi einkenni koma fram. Notkun ásamt CYP1A2 hemlum: Samhliða notkun öflugra
CYPIA2 hemla er frábending. Gæta skal varúðar við ávísun Valdoxan samhliða miðlungi öílugum CYP1A2 hemlum (t.d. própranólóli, grepafloxacini,
enoxacíni) sem gæti leitt til aukinnar útsetningar agómelatíns. Hœkkun transaminasa i sermi: Hækkanir á transamínösum í sermi (> 3 sinnum eðlileg efri mörk)
komu fram í klínískum rannsóknum hjá sjúklingum sem fengu Valdoxan, einkum við 50 mg . Þegar notkun Valdoxan var hætt hjá þessum sjúklingum, fóru
transamínasar í sermi yfirleitt aftur niður í eðlileg mörk. Gera skal lifrarpróf hjá öllum sjúklingum: þegar meðferð er haftn og síðan reglulega ef'tir um 6 vikur
(lok bráðafasa), eftir um tólf og tuttugu og fjórar vikur (lok viðhaldsfasa) og síðan þegar klínískar vísbendingar gefa tilefni til. Endurtaka skal lifrarpróf innan 48
klst. hjá öllum sjúklingum sem hafa hækkaða transamínasa í sermi. Hætta skal meðferð ef hækkunin á transamínösunum í sermi fer yfir 3x eðlileg efri mörk og
gera lifrarpróf reglulega þar til transamínasar í sermi hafa náð aftur eðlilegum mörkum. Gæta. skal varúðar þegar Valdoxan er gefið sjúklingum með hækkaða
transmínasa fýrir meðferð (>efri eðlileg viðmiðunarmörk og <3 sinnum efri eðlileg viðmmiðunarmörk) sem byggjast helst á rannsóknargildum sem mæld eru á
fýrstu 3 vikum meðferðar. Ef sjúklingur fær einkenni er benda til skerðingar á Iifrarstarfsemi skal gera lifrarpróf. Akvörðun hvort halda eigi áfram meðferð með
Valdoxan hjá sjúklingum skal byggð á klínísku mati á væntanlegum rannsóknaniðurstöðum. Ef gula kemur fram skal hætta meðferð. Gæta skal varúðar þegar
Valdoxan er ávísað sjúklingum með áhættuþætti sem gætu valdið lifrarskaða, t.d. þeim sem þjást af offitu/ofþyngd/fitulifur af völdum annarra orsaka en áfengis
eða sjúklingum sem neyta áfengis í veruiegu mæli eða sem eru í meðferð með lyfjum sem tengjast hættu á lifrarskaða. LaktósaóþoiiNaldoxan inniheldur laktósa.
Sjúklingar með galaktósaóþol, laktasaskort eða vanfrásog glúkósa-galaktósa, sem eru mjög sjaldgæfir arfgengir kvillar, skulu ekki nota lyfið. Millivcrkanir við
önnur lyf og aðrar milliverkanir: Milliverkanir sem hugsanlega hafa áhrif á agómelatin: Agómelatín er umbrotið aðallega fýrir tilstilli cýtókróm P450 1A2
(CYPl A2) (90%) og CYP2C9/19 (10%). Lyf sem hafa milliverkanir við þessi ísóensím gætu skert eða aukið aðgengi agómelatíns. Flúvoxamín, öllugur
CYPl A2 og miðlungi öflugur CYP2C9 hemill hindrar greinilega umbrot agómelatíns sem veldur 60-faldri (á bilinu 12-412) aukningu á
Útsetningu agÓmelatíns.Því má ekki nota Valdoxan samhliða öflugum CYPl A2 hemlum (t.d. flúvoxamíni, cíprófloxacíni). Samhliða notkun agómelatíns og
östrógena (miðlungi öflugugra CYPl A2 hemla) leiðir til þess að útsetning fýrir agómelatíni eykst margfalt. Þó að engin sérstök öryggisvísbending hafi komið
fram hjá 800 sjúklingum sem fengu meðferð samhliða östrógen notkun, skal gæta varúðar við ávísun agómelatíns samhiða öðrum miðlungi öflugum CYPl A2
hemlum (t.d. própranólóli, grepafloxacíni, enoxacíni) þar til meiri reynsla liggur fýrir. Afengi: Samhliða notkun Valdoxan og áfengis er ekki ráðlögð. Börn:
Rannsóknir á milliverkunum hafa eingöngu verið gerðar hjá fullorðnum. Frjósemi, meðganga og brjóstagjöf: Frjósemi: Rannsóknir á æxlun hjá rottum og
kanínum sýndu engin áhrif af agómelatíni á frjósemi. Meðganga: Rannsóknir á æxlun hjá rottum og kanínum sýndu engin áhrif af agómelatíni á fósturþroska eða
þroska um og eftir fæðingu. Ekki liggja fýrir neinar klínískar upplýsingar um notkun agómelatins á meðgöngu. Gæta skal varúðar þegar lyftnu er ávísað
þunguðum konum. Brjóstagjöf: Ekki er vitað hvort agómelatin er skilið út í brjóstamjólk hjá konum. Agómelatín eða umbrotsefni þess eru skilin út í mjólk hjá
mjólkandi rottum. Hugsanleg áhrif agómelatíns á brjóstmylking liggja ekki íýrir. Ef meðferð með Valdoxan er talin nauðsynleg ætti að hætta brjóstagjöf. Ahrif á
hæfni til aksturs og notkunar véla: Þar sem svimi og svefhhöfgi eru algengar aukaverkanir ætti hins vegar að vara sjúklinga við hugsaniegum áhrifum á hæfni
þeirra til að aka bifreið eða stjórna vélum. Aukaverkanir:Yfir 3.900 þunglyndissjúklingar hafa fengið Valdoxan í klínískum rannsóknum. Aukaverkanir voru
yfirleitt vægar eða miðlungi alvarlegar og komu fram á fýrstu tveimur vikum meðferðar. Algengustu aukaverkanirnar voru ógleði og svimi. Þessar aukaverkanir
voru yfirleitt skammvinnar og leiddu almennt ekki til þess að meðferð var hætt. Þunglyndir sjúklingar hafa fjölda einkenna er tengjast sjúkdómnum sjálfum. Það
er því stundum erfitt að staðfesta hvaða einkennum sjúkdómurinn er að valda og hvaða einkenni eru vegna meðferðar með Valdoxan. Taugakerfi:Mgeng&v.
höfuðverkur, svimi, svefnhöfgi, svefnleysi, mígreni, Sjaldgæfar: náladofi. Geðrœn vandamál: Algengar: kvíði. Tiðni ekki þekkt: Sjálfsvígshugsanir eða hegðun.)
Oflæti/ólmhugur. Þessi einkenni geta einnig verið vegna undirliggjandi sjúkdóma. Æsingur og tengd hegðun (s.s. skapstyggð og eirðarleysi), árásargimi,
martraðir, óeðlilegir draumar. 4t/g«:Sjaldgæfar: þokusýn. Meltingarfœri:Algengar: ógleði, niðurgangur, hægðatregða, verkir í kvið. Húó og undirliúð: Algengar:
ofsviti. Sjaldgæfar: exem. Mjög sjaldgæfar: útbrot er Iíkjast roðaþoti. Tíðni ekki þekkt: kláði. Stoðkerfi ogstoðvefur:Mgengav. bakverkir. Almennar aukaverkanir
og aukaverkanir á íkomustað:Algengar: þreyta. Lifur og gall:Algengar: hækkanir (> 3 sinnum eðlileg efri mörk) á ALAT og/eða ASAT (þ.e. 1,1 % hjá
agómelatíni 25/50 mg samanborið við 0,7% hjá lyfleysu). Mjög sjaldgæfar: Lifrarbólga. Ofskömmtun Takmörkuð reynsla er af ofskömmtun agómelatíns.
Reynsla af agómelatíni í of stórum skömmtum hefur bent til að tilkynnt hafi verið um uppmagálsverki, svefndrunga, þreytu, æsing, kvíða, spennu, svima, bláma
eða lasleika. Einn einstaklingur sem tók 2450 mg af agómelatíni náði sér af sjálfsdáðum án óeðlilegra einkenna frá hjarta og æðakerft eða annarra óeðlilegra
líffræðilegra afleiðinga. Engin sértæk mótefni er þekkt gegn agómelatíni. Meðferð ofskömmtunar felst í meðferð við klínískum einkennum og reglulegu eftirliti.
Mælt er með eflirfýlgni í sérhæfðu umhverft. Markaðsleyfishafi: Les Laboratoires Servier, 50, rue Carnot, 92284 Suresnes cedex, Frakkland. Dagsetning
cndurskoóunar tcxtans: 2. apríl 2012. Pakkningar og vcrð: Hámarkssmásöluverð í april 2012 er: 25mg x 28stk kr. 11.936; 25mg x 84stk kr. 31.221.
Afgrciöslutilhögun og grciösluþátttaka: R,0. Nánari upplýsingar eru á http://www.serlvfiaskra.is.
314 LÆKNAblaðið 2012/98