Þjóðlíf - 01.05.1987, Side 92

og skemmtanalíf allt margfalt fábreyttara en
nú. Áhuginn einangraðist enda að mestu við
Reykjavík á þessum bernskuárum knatt-
spyrnunnar hér á landi — þótt íþróttin
breiddist smám saman útum landið var höf-
uðborgin aðalvígi hennar áratugum saman
— allt þar til Akurnesingar hrepptu íslands-
bikarinn fyrstir utanbæjarliða árið 1951.
f dag dugar ekki að nefna hráa höfðatölu
þeirra sem mæta á hvern einstakan leik til
að meta áhuga almennings. Alls eru leiknir
90 leikir í 1. deildarkeppninni, um helming-
ur þeirra á höfuðborgarsvæðinu, og það seg-
ir sig sjálft að knattspyrnuáhugamenn velja
og hafna. Stórleikirnir, þeir sem mestu máli
skipta, draga að sér 2-3000 manns, aðrir
minna. Á bikarúrslitaleik mæta 4000-7000
og á meiri háttar landsleiki 5000-15000. En
heima situr stór hluti áhugamannanna og
fylgist með í gegnum sjónvarp, útvarp og
blöð. Þeir eru til sem þekkja hvern einasta
1. deildarleikmann með nafni, en fara samt
aldrei sjálfir á völlinn.
Áhugi manna á knattspyrnunni einskorð-
ast síðan alls ekki við það sem er að gerast
innanlands. í auknum mæli fáum við heim í
stofu stórleiki hvaðanæva að úr heiminum.
„Enski boltinn" var nær einráður í 12-14 ár
en síðustu misserin hefur úrvalið stóraukist.
Allir markverðustu leikir heimsmeistara-
keppninnar í Mexíkó 1986 voru sýndir beint
í íslenska sjónvarpinu og þar og á Stöð 2
gefur að líta í hverri viku enska, ítalska,
vestur-þýska og franska knattspyrnu.
Þetta hefur óumflýjanlega áhrif á áhuga
og aðsókn að leikjum íslenskra liða. Það
segir sig sjálft að þegar þér nægir að kveikja
á sjónvarpinu og getur horft í makindum
þínum heima í stofu á bestu knatt-
spyrnumenn heims leika listir sínar í völdum
og niðurklipptum bútum úr þýðingarmestu
leikjunum — þá eru minni líkur á að þú farir
í lopapeysuna og kuldastígvélin og norpir úti
í tæpa tvo tíma við að horfa á tvö íslensk lið
sem standast engan samanburð við Juvent-
us, Liverpool, Bayern eða önnur í þeim dúr.
Áhuginn eykst en aðsóknin minnkar.
Þetta er þversögn sem samt stenst fyllilega
og aðalástæðurnar hafa þegar verið raktar.
Á tímum vaxandi samkeppni um frístundir
og áhugamál almennings er þróunin í ís-
lenskri knattspyrnu síðan sú að allir sem ná
verulega góðum árangri leita hófanna er-
lendis og þeir bestu eru keyptir til atvinnu-
liða. Ekki hjálpar það til. Það er því fagnað-
arefni þegar atburðarásin snýst við og snjall-
ir leikmenn ganga til liðs við íslensk félög.
Pétur Pétursson sneri heim úr atvinnu-
mennskunni í fyrra og gerði Skagamenn að
bikarmeisturum. Nú er hann genginn til liðs
við KR-inga og leikur með þeim í sumar.
Það er öruggt að á hvern leik Vesturbæjarl-
iðsins munu mæta heldur fleiri áhorfendur
ella — til að sjá Pétur. Einstaklingar sem
skara framúr hafa nefnilega meira aðdrátt-
arafl en jafnar og sterkar liðsheildir, hvort
sem mönnum líkar betur eða verr. Þegar
þetta er skrifað eru uppi vangaveltur um
hvort Ragnar Margeirsson, Guðmundur
Torfason eða Guðmundur Steinsson komi
______________í Þ R Ó T T I R________________
heim í sumar og leiki í 1. deildinni. Því fleiri,
því betra, frá sjónarhóli íslenskra áhorf-
enda.
Snúum okkur þá að sjálfu íslandsmótinu
1987 og því sem þar má búast við. Við fyrstu
sýn virðist hægt að skipta liðunum tíu í 1.
deildinni i þrjá flokka. Valur, Fram og KR
sem berjist um íslandsmeistaratitilinn,
Akranes, Keflavík og Þór verði um miðja
deild og Víðir, FH, Völsungur og KA heyji
baráttu fyrir lífi sínu. { heild er ekki við því
að búast að stórvægilegar breytingar verði á
þessari flokkun þegar upp verður staðið. En
knattspyrnan er óútreiknanleg, topplið get-
ur hrunið saman, miðlungslið orðið ósigr-
andi eða fallkandídat gert usla. Þannig er
knattspyrnan og einmitt þetta eykur vin-
sældir hennar. Það er aldrei hægt að sjá allt
fyrir.
Framarar eiga meistaratitil að verja í
fyrsta sinn í 14 ár. Þeir munu tefla fram
nokkuð breyttu liði, Guðmundur Torfason
og Guðmundur Steinsson sem skoruðu 29 af
39 mörkum liðsins í 1. deild í fyrra eru
horfnir á vit ævintýra erlendis og Gauti Lax-
dal, sem var kjörinn efnilegasti leikmaður 1.
deildar í fyrra, er farinn til KA. í staðinn eru
Þróttararnir Kristján Jónsson og Pétur Arn-
þórsson komnir í Safamýrina og ekki útilok-
að að annar Guðmundurinn eða báðir skjóti
upp kollinum á ný á miðju sumri. Framarar
hafa burði til að vera í fremstu röð en óviss-
uþættirnir eru nokkuð margir.
Valsmenn misstu af titilinum í fyrra á
óhagstæðri markatölu og í ár tefla þeir fram
mun sterkara liði, a.m.k. á pappírunum.
Landsliðsmiðvörðurinn Sævar Jónsson er
kominn heim frá Noregi, Njáll Eiðsson er
kominn aftur eftir fjögurra ára fjarveru,
Guðmundur Baldursson fyrrum landsliðs-
markvörður úr Fram er genginn í Val og
sömuleiðis Ólafur Jóhannesson, harðjaxlinn
úr FH. Og ekki má gleyma Inga Birni Al-
bertssyni, markakóngi íslandsmótsins frá
upphafi, sem hefur þjálfað og leikið með
FH síðustu þrjú árin. Hann er orðinn 35 ára
en hefur samt burði til að slást um marka-
kóngstitilinn. Miðað við mannskap yrðu það
vonbrigði fyrir Valsara að hafna í öðru sæti.
Seinni hluta síðasta sumars voru KR-ing-
ar ósigrandi. Slakt gengi framanaf varð til
þess að þeir máttu sætta sig við fjórða sæti
en þann árangur ættu þeir að bæta í ár.
Gunnar Gíslason, landsliðsmiðvörðurinn
öflugi, er reyndar farinn til Noregs og mikið
veltur á hvort skarð hans verður fyllt. KR-
inga hefur vantað afgerandi markaskorara
undanfarin ár en nú hafa þeir fengið Pétur
Pétursson, og Víkinginn Andra Marteinsson
að auki en hann skoraði 17 mörk í 2. deild í
fyrra. Veikari varnarlega, sterkari sóknar-
lega - Vesturbæingar gera sér vonir um að
fyrstu íslandsmeistararnir hampi bikarnum
á ný eftir 19 löng ár.
Ákurnesingar hafa orðið bikarmeistarar
fjórum sinnum og {slandsmeistarar tvisvar
það sem af er níunda áratugnum. Meira en
flest félög geta státað af í allri sinni sögu. En
hvað gera þeir án Árna Sveinssonar, Guð-
jóns Þórðarsonar, Péturs Péturssonar og
Júlíusar Ingólfssonar sem allir eru horfnir á
braut frá síðasta keppnistímabili? Á pappír-
unum er þetta of stórt skarð til að það verði
fyllt í einni svipan og því má búast við
tíðindalitlu ári umsköpunar á Akranesi.
Lið Keflvíkinga er frægt fyrir baráttuvilja
sinn og elju, frekar en fíngerða og áferðar-
fallega knattspyrnu. Það skorar ekki mikið
en Þorsteinn Bjarnason fær ekki mörg mörk
á sig. Leikir ÍBK eru jafnan tvísýnir og
reikna má með liðinu svipuðu og í fyrra. Þar
getur brugðið til beggja vona en
Keflvíkingar eru líklegri til að halda sér
réttu megin við miðja deild.
Þórsarar náðu ekki í fyrra að fylgja eftir
þriðja sætinu sem þeir hrepptu árið 1985.
Þeir virtust staðnaðir og skorta fyrri metn-
að. Jóhannes Atlason er tekinn við þeim á
ný eftir árshvíld frá störfum og gjörþekkir
þann mannskap sem hann hefur í höndun-
um. Takist honum að fylla í holurnar sem
mynduðust í fyrra geta Þórsarar á ný ógnað
efstu liðum, en annars er liðið orðið nægi-
lega leikreynt til að halda sínum hlut í
deildinni.
Víðismenn eru merkilegasta fyrirbæri í
íslenskri knattspyrnu síðustu árin. Hvernig
þokkalega sterkt 3. deildarlið gat orðið að 1.
deildarliði á mettíma er mörgum hulin ráð-
gáta, en það segir sitt um piltana úr Garðin-
um að þeim skuli hafa tekist að halda sæti
sínu í deildinni í tvö ár. Þeim er spáð fallbar-
áttu sem fyrr en það er ekki jafn sjálfgefið
og áður.
Hafnarfjörður virðist seint ætla að verða
tekinn alvarlega sem knattspyrnubær, og
ekki eru fyrirsjáanlegar miklar breytingar á
því í ár. Með Inga Birni Albertssyni og Ólafi
Jóhannessyni eru farnir tveir þeir máttar-
stólpar sem mest héldu FH-Iiðinu á floti í
fyrra og erfiður róður virðist framundan.
Állt annað en hörð fallbarátta reiknast sem
ágætur árangur hjá FH.
Húsavík státar nú af 1. deildarliði í fyrsta
skipti. Völsungar tóku 2. deildina með
trompi í fyrra eftir áralanga baráttu og verð-
skulda að fá að spreyta sig á því erfiða
verkefni sem við þeim blasir. Ýmsir snjallir
leikmenn hafa verið orðaðir við Völsung í
vetur, án þess að úr hafi orðið, og kannski
er það happ fyrir Húsvíkinga. Með framtíð-
ina í huga er mesti ávinningurinn fólginn í
því að heimamenn fái sem mesta reynslu —
takist þeim að halda sínum hlut í sumar
standa þeir enn betur að vígi næst.
KA hefur hoppað á milli 1. og 2. deildar í
10 ár án þess að finna fótfestu. Samkvæmt
þeirri reynslu er einfalt að spá liðinu fallbar-
áttu, Akureyrarliðið gæti samt orðið sýnd
veiði en ekki gefin. Mikið veltur sennilega á
því hvernig Tryggva Gunnarssyni tekst upp
gegn vörnum 1. deildarliða. Hann hefursíð-
ustu fjögur árin skorað yfir 100 mörk á
íslandsmóti fyrir ÍR og KA í 4. og 2. deild
og hann og KA-liðið standa í svipuðum
sporum þurfa að sanna sig.
Sem sagt, loðnir spádómar um liðin 10 í 1.
deild og aðeins eitt er öruggt: Þeir koma
ekki allir fram!
■ Eftir Ví6i Sigurðsson
92