Þjóðlíf - 01.02.1989, Blaðsíða 76

BÍLAR
Upprunategt riss
Charles Kettering af
kveikjukerfi, júlí
1908.
segi og skrifa rammíslenskur gaddavír. Mínir
menn stökkva upp til handa og fóta og sækja
tilsniðna leiðslu og ætla að skipta um, gratís
að sjálfsögðu.
Hér sagði Hannibal stopp, eins og oft áður
þó í stærra samhengi væri á stundum. Nýlega
hafði hann verið á ferð að vestan (úr Selárdal
líklega). Allt í einu drepur Rússinn á sér,
tekur engu tauti og Hannibal ráðalaus. Rétt
hjá veginum var bóndi að juða í flagi, en gerir
hlé á starfa sínum og aumkast yfir okkar
mann. Bóndi sér fljótlega hvers er vant og í
stað þess að ganga spottakorn til baka og
leita uppi þráðinn, sem trúlega var skammt
undan dró hann naglbítinn úr vasa sínum og
klippti hæfilega langan bút úr gaddavírsgirð-
ingunni við veginn og setti í stað hins brott-
flogna háspennuþráðar.
Að þessari frásögn lokinni sagði Hannibal
að þessi gaddavírsspotti hefði bjargað sér til
byggða með sóma og væri þarna best kom-
inn. Alveg er ég viss um það að Mr. Ketter-
ing sem fann upp kveikjukerfið sem þjónað
hefur ökumönnum nánast til dagsins í dag
hefði orðið frá sér numinn af gaddavírsút-
gáfu Hannibals.
Vísan sem nefnd var í upphafi var kveðin
áður en bílaöldin gekk í garð þó svo að vitna
megi í hana um þá góðu dyggð að bjarga sér.
Víst hafa íslenskir rithöfundar skrifað um
gaddavír og meira að segja um naglbíta en
ekki rekur mig minni til þess að þeir hafi lýst
bílaviðgerðum í bókum sínum. Erlendir rit-
höfundar hafa gert þessu nokkur skil og
kemur í hugann að víða lýsir Steinbeck bíla-
viðgerðum, brotnum drifum og úrbræddum
vélum. Trúlega er of seint að hvetja rithöf-
unda vora til þessa, því að bílarnir hafa fjar-
lægst það stig að venjulegt fólk geti sinnt
nema minniháttar viðgerðum.
Tökum dæmi: kveikitíminn, þ.e.a.s. það
augnablik þegar neistinn kemur á kertið og
76