Læknablaðið - 01.01.2014, Qupperneq 46

stendur þetta nám núna á algerum brauð-
fótum eða er jafnvel komið á hnén. Án
mannauðs er engin almennileg kennsla
eða möguleiki á því að þroskast í starfi.“
Hver er helsti munur þess að starfa í
Svíþjóð og á Íslandi að þínu mati?
„Stærð samfélagsins skiptir jú höfuð-
máli. Ég get nefnt sem dæmi að ég naut
góðs af því að greina, eða koma að, með-
ferð allra sjúklinga sem greindust með
Wegeners-sjúkdóm á Íslandi á árunum
2005-2008. Ætli þeir hafi ekki verið 3-4 á
þessum tíma. Á fyrstu vikunni minni sem
deildarlæknir á gigtardeildinni í Lundi
voru 5 sjúklingar inniliggjandi samtímis
með ólíkar birtingarmyndir af þessum al-
varlega sjúkdómi. Núna sinni ég að miklu
leyti einvörðungu sjúklingum með þennan
og skylda sjúkdóma. Reynslan sem safnast
verður ekki metin til fjár. Þá var vakta-
skylda í mínu námi hérna mjög takmörkuð
sem gaf mér nægan tíma til að stunda
sjálfsnám, sinna fjölskyldunni minni og
sinna öðrum áhugamálum. Ég verð líka
að nefna að umgjörð þess að vera læknir í
Svíþjóð er gerólík starfinu heima því hérna
er ég með ritara sem sinnir nær allri papp-
írsvinnu og tímabókunum, þannig að ég
get varið tíma mínum í það sem skiptir
mestu máli – að sinna sjúklingum.“
Hverjir eru stærstu kostirnir við að vera
í sérnámi í Svíþjóð?
„Svíar eru sérstaklega ánægðir með
Íslendinga því fyrri kynslóðir hafa skilið
eftir sig gott orðspor sem mín kynslóð
nýtur góðs af. Vonandi náum við að gera
hið sama fyrir þá sem koma á eftir okkur.
Hérna gefst mikill tími í sjálfsnám og
eiginlega er lagt á manns eigin herðar að
sinna sínu námi og tryggja að maður fái
sinn faglega framgang. Við höfum hand-
leiðara, sækjum reglubundin námskeið
sem part af okkar námi og síðan tökum
við árlega stöðupróf til að meta hvort við
þróumst sem læknar eins og kröfur gera
ráð fyrir. Skipulag náms og vinnu er mikið
en Svíar leggja mikla vinnu í að strúktúr
náms og vinnu sé skipulagt í þaula langt
fram í tímann!“
Eru einhverjir gallar?
„Svíarnir eiga það til að vera heldur
formfastir og eru oft pappírspésar af guðs-
náð. Fyrir þá sem ekki hafa aga í að stunda
sjálfsnám og tryggja sína menntun er hægt
að moða áfram án þess að fá það besta sem
námið hefur upp á að bjóða. En hafi maður
bein í nefinu ætti ekkert að stöðva mann.
Annars hef ég yfir litlu að kvarta.“
Bágborin kjör og léleg tæki heilla ekki
Stefnir þú að því að flytja heim til Íslands
aftur að loknu sérnámi?
„Eins og stendur er það með öllu óljóst.
Kjör íslenskra lækna eru ákaflega bágborin
samanborið við það sem mér býðst hér.
Grunnlaunin á Íslandi eru einungis 40-
50% af því sem ég hef í Lundi í dag. Þá er
tækjabúnaður á Landspítala ekki upp á
marga fiska. Um daginn voru öll tölvu-
sneiðmyndatæki á spítalanum biluð. Það
er ekki hægt að stunda nútímalæknisfræði
án svona grunnbúnaðar. Hérna í Lundi
hef ég aðgang að tveimur PET-CT tækjum
og öll þróun sem verður á mínu sviði og
mörgum öðrum er háð því að svona tækja-
búnaður sé til staðar. Svona tæki hefur
aldrei verið til á Íslandi.“
Um stefnu íslenskra stjórnvalda í heil-
brigðismálum segir Ragnar Freyr einfald-
lega: „Íslensku stjórnmálamennina skortir
algerlega framtíðarsýn á hvert skal stefna.
Þingmenn tala um að mennta lækna á
smáspítölum úti á landi. Heimurinn er
bara ekki svona einfaldur í dag. Þetta var
kannski hægt á 5. áratug síðustu aldar en
þessi umræða á 21. öldinni er hreinlega út
í hött.
Þá er verið að skera niður fjárveitingar
til rannsókna en með því er verið að drepa
niður mikið af þeirri þekkingarsköpun
sem til þessa hefur þó þurft að róa lífróður
til að halda gangandi. Hérna er rannsókn-
arvinna hluti af minni vinnu og það þykir
nánast skammarlegt að vera ekki vinna í
einhverjum rannsóknarverkefnum. Há-
skólasjúkrahús verður að hlúa að þessum
þáttum jafnríkulega og því ber skylda til
að hlúa að sjúklingum og kennslu fag-
stétta,“ segir Ragnar Freyr Ingvarsson sem
þrátt fyrir alvöru málsins er léttur í bragði
og hyggur gott til glóðarinnar að taka til
hendinni í eldhúsinu að loknum vinnu-
deginum á sjúkrahúsinu.
46 LÆKNAblaðið 2014/100
U M F J Ö l l U n O G G R E i n a R