Læknablaðið - 01.03.2015, Blaðsíða 35

LÆKNAblaðið 2015/101 155
U M F J Ö l l U n O G G R E i n a R
sem ég gæti hugsað mér að gera meðan
ég gæti, en hann dró upp fremur dökka
mynd af sjúkdómshorfum mínum þar sem
almenna reglan um Parkinson mun vera
sú að ef fólk fær greiningu fyrir fimm-
tugt fær sjúkdómurinn yfirleitt hraðan
framgang og margir eru komnir í hjólastól
innan 10 ára. Þetta leit því alls ekki vel
út. En ég var þó vel settur að því leyti að
hafa tryggt mig nokkuð vel fyrir svona
áföllum og gat því hætt að vinna sæmilega
áhyggjulaus um afkomu mína.“
Helgi lýsir því sposkur hvernig hann
þráaðist við að kaupa þessa tryggingu á
sínum tíma og það hafi í rauninni verið
þrjóska tryggingasalans sem réði úrslitum
á endanum. „Hann þurfti beinlínis að
nauða í mér til að fá mig til að kaupa
sjúkdómatryggingu og ég svaraði alltaf að
ég væri svo hraustur að þetta væri algjör
óþarfi. Hann kvaðst hafa heyrt það áður
og sjúkdómatrygging væri mun skynsam-
legri ráðstöfun en líftrygging. Á endanum
lét ég undan og sé svo sannarlega ekki
eftir því. Þetta var nokkuð dýr trygging og
meðan allt lék í lyndi fann ég vel fyrir því
að greiða iðgjaldið mánaðarlega. En það
kom að því að það borgaði sig.“
Hefur gefið út 5 hljómdiska
Sjúkdómurinn kemur þó ekki veg fyrir
að Helgi sinni lækningum í öðru sam-
hengi og hann hefur á síðustu árum
leyst af á heilsugæslustöðvum á Austur-
landi í stuttan tíma í senn. „Konan mín,
Bjarngerður Björnsdóttir, er ættuð úr
Skriðdalnum og við höfum haft ánægju
af því að dvelja endrum og sinnum fyrir
austan. Fyrst eftir að ég kom heim tók ég
líka þátt í segulómskoðun á hjarta sem
var alger sjálfboðavinna og gert fyrst og
fremst fyrir ánægjuna.“
Tónlistin hefur alltaf blundað í Helga
þó hún hafi lengst af setið á hakanum
vegna anna við læknisstörfin. „Móðir mín
keypti handa mér gítar þegar ég var 8 ára
og setti mig í nám til Jóns Páls jassista.
Hann var svakalega kröfuharður og ég var
alveg að guggna á þessu námi þegar hann
tók sig upp og flutti til Svíþjóðar. Þá sá ég
mér leik á borði og lýsti því yfir að ég vildi
engan annan kennara en hann og myndi
ekki hefja gítarnám aftur fyrr en hann
flytti heim frá Svíþjóð. Sannleikurinn var
sá að ég var búinn að fá miklu meira en
nóg af tímunum hjá Jóni Páli. Lengra varð
því gítarnámið ekki. Svo fór ég að gutla
við gítarinn aftur á gagnfræðaskólaárun-
um, sérstaklega þegar ég áttaði mig á því
það hafði visst aðdráttarafl gagnvart stelp-
unum að getað spilað á gítar í partíum. Ég
var þó ekki að semja nein lög að ráði, eitt-
hvað þó á menntaskólaárunum.“
Hljómsveitarbransinn heillaði Helga
ekki svo hann var aldrei í rokkhljómsveit.
„Ég var bara ekkert hrifinn af rokktónlist.
Hlustaði aðallega á melódíska popptónlist,
Bítlana og Stevie Wonder. Í dag hlusta ég
mest á jass og klassíska tónlist. Í lækna-
deildinni var lítill tími til að stunda tónlist
og ég notaði helst gítarinn til að fá útrás
eftir langar setur við lestur.“
Það var því ekki fyrr en örlögin settu
Helga stólinn fyrir dyrnar við læknisstarf-
ið að hann tók aftur til við tónlistina. „Allt
í einu hafði ég tíma, í fyrsta sinn frá því ég
var tvítugur. Ég kunni ekki að skrifa nótur
svo ég samdi beint á gítarinn. Ég keypti
mér lítið upptökutæki og byrjaði að taka
upp melódíurnar sem ég var að semja.
Þetta var skemmtilegt og lögin byrjuðu að
hrannast upp. Frændi minn sem er klass-
ískur tónlistarmaður heyrði lögin hjá mér
og hvatti mig til að gefa þau út. Ég spurði
bara hvort hann kynni annan brandara
Örlögin settu Helga stólinn fyrir dyrnar við læknisstarfið er hann greindist með Parkinson svo hann tók aftur til við tónlistina. „Allt í einu hafði ég tíma í fyrsta sinn frá því ég var
tvítugur,“ segir Helgi sem hefur sent frá sér 5 geisladiska með eigin músík.