Tímarit Máls og menningar - 01.03.1957, Blaðsíða 19

TIL HINNA ÓBORNU
Kraftarnir voru litlir. Markmiðið
beið í óraijarska.
Það sást greinilega, jafnvel þó mér
væri varla unnt að ná því.
Þannig leið mín tíð,
sem mér á jörðu gefin var.
3.
Þið, sem mun skjóta upp úr flóðinu,
er við fórmnst í,
minnizt einnig,
þegar þið talið um veikleika okkar,
hinna myrku tíma,
sem þið hafið bjargazt úr.
Við skiptum um land oftar en skó okkar,
og lifðum stríð stéttanna, örvona,
þegar óréttlætið eitt var þeim í för og engin uppreist.
En þetta höfum við þó lært:
Einnig hatrið á svívirðunni
afskræmir andUtið.
Einnig heiftin vegna óréttlætisins
gerir röddina hása. O, við,
sem vildum búa jarðveginn undir vináttu,
gátum sjálf ekki verið vingjarnleg.
En þegar svo langt verður komið
að maður róttir manni hjálparhönd,
minnizt okkar þá
með umburðarlyndi.
Sigfús Daðason íslenzkaði.
9