Tímarit Máls og menningar - 01.04.1959, Side 24

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
nú mundu nokkrir símamenn vera að
leggja í hann til að gera við línu sem
hafði bilað sumarið áður. Þá var
komið aftakaveður og til frekari ör-
yggis fóru þeir á tveim bílum. Féllust
þeir góðfúslega á það að flytja vindil-
inn á bílum sínum og vegna mikillar
snjókomu var fengið kaffisölutjald
kvenfélags nokkurs og breitt yfir. Nú
stóð ekki á fólki að hjálpa vegna þess
að senn tók að líða að jólum. Það var
ekki talin hætta á að flutningurinn
rækist upp undir neinsstaðar á leið-
inni nema kannski iljar postulanna
Jjví veðrið var orðið svo slæmt að nú
höfðu allar símalínur slitnað á þess-
ari leið.
Þegar þeir komu á bæinn þar sem
bróðirinn bjó undir fjallshlíð í fag-
urri sveit, og kvöldið var aftur kyrrt
og tungl skein fölt á hjarnið þegar
þeir komu í • hlaðið. Skuggarnir af
gaddavírsgirðingunum voru við-
kvæmir ofan á snjónum eins og fiðlu-
strengir, þá komu börnin hlaupandi
út á náttfötunum og hlupu til gamla
mannsins sem kom úr höfuðstaðnum
og kysstu hann svo að þau urðu renn-
blaut af skegginu hans.
Þau báðu hann að segja sér sögu.
Mikið voru börnin glöð. Þau voru
svo glöð að stundum þegar gamli
maðurinn vaknaði um nætur og varð
andvaka, og bjarmann lagði fölan
inn um fjórar rúður gluggans þar sem
krossinn stóð svartur í því himneska
ljósi, þá hugsaði hann um það, og
grét í myrkrinu án þess nokkur vissi.
En þegar ungi maðurinn kom loks-
ins aftur heim úr samkvæmislífinu og
veizlunum sem höfðu verið fram-
lengdar þegar fréttist um útgáfu bók-
arinnar, þá greip hann í tómt því nú
var gamli maðurinn farinn.
Hver átti nú að búa um rúmið
lians? Hann var líka búinn að brjóta
annan mansjettuhnappinn sinn: hver
átti þá að telja kjark í hann? Hugga
hann í sorgum lífsins, og skrifa fyrir
hann þegar hann vaknaði með sínar
yndislegu raunalegu ídeur, og var svo
þreyttur og máttvana.
Og leggjast niður á sín gömlu hné
og þíða með heitu lofti jarðarlíkam-
ans vænginn á þessum söngfugli
skáldskaparins ef hann skyldi frjósa
fastur við hjarn hins ólýriska raun-
veruleika?
Hver átti þá að .. .?
14