Tímarit Máls og menningar - 01.09.1973, Blaðsíða 36

Tímarit Máls og menningar
sína á „rjómakökum“ — sem hann reyndar aldrei framleiddi, því þær voru
algerlega óþekktur í reykvískum bakaríum þeirra tíma. Samt er ég stórhrifinn
af rjómakökuáti okkar heimsfrægasta söngvara Garðars Hólm!
Ég má með þakklæti minnast beggja biskupsdætranna. Þær voru báðar jafn
vingjarnlegar við mig, þegar ég var fjögurra til fimm ára. Nýlega var mér
sagt frá samtali milli mín og annarrar þeirra. Hún sagði:
„Ég veit hvað þú heitir. Þú heitir Þórður. En þú veizt ekki, hvað ég heiti.“
Þá á ég að hafa svarað: „Þú heitir Biskupsdóttir.“
Oft hef ég heyrt talað um, að þær systur væru ólíkar; Guðrún vingjarnleg
og lítillát, en Agústa stolt og drembin. Þær munu hafa verið ólíkar í fasi, og
það hefur villt fólk.
Nú skal ég segja ykkur sanna sögu, sem lýsir allt öðru en drambi hjá
Ágústu. Stúlka nokkur, sem verið hafði kunnug henni á meðan hún var
heimasæta í biskupsgarði, hitti hana af tilviljun nokkru eftir að hún giftist
Thomsen. Stúlkan varð alveg frá sér numin af hrifningu og þakklæti, þegar
frú Thomsen vék sér að henni og heilsaði henni með sömu velvild, með sama
lítillæti, og þegar hún var bara rétt og slétt biskupsdóttir og ekkert annað!
Þessa sögu sagði mér frú Sigríður Scheving-Thorsteinson, fædd Briem,
en henni hafði sagt móðir hennar, hæstaréttardómarafrú Guðrún Briem,
en hún var sjónar- og heyrnarvottur að þessu heimsmeti í velvild og lítillæti.
Á árunum eftir aldamótin gaf að líta unga og fríða stúlku í tignustu virð-
ingarstöðu landsins, barnapíuna hjá Thomsen, leiða prúðbúnustu drengi ver-
aldarinnar um götur Reykjavíkur. Stúlka þessi giftist síðar kunnum lækni —
en þótti taka niðurfyrir sig! Aftur á móti var það álitin mikil upphefð fyrir
skáldið Einar Benediktsson að vera giftur náfrænku barnapíunnar hjá Thom-
sen.
í sambandi við komu Friðriks konungs VIII. til íslands, sumarið 1907,
var pantaður frá Kaupmannahöfn danskur ballettmeistari til að hressa við
danskunnáttu heldrimanna-frúa og -dætra í Reykjavík. Ballettmeistarinn æfði
dansinn í stóra salnum í Iðnó. Ég þekkti fullorðna konu, sem annaðist ræst-
ingu hjá fröken Hólmfríði í Hússtjórn. Einn dag, þegar æfing stóð yfir, var
kona þessi að ræsta í nánd við stóra salinn. Hún sagðist hafa gægzt gegnum
skráargatið og séð, hvar apótekarafrúin var að dansa við frú Thomsen.
Engin önnur kona í allri Reykjavik en frú Emelía Lund var álitin þess verð
að „agera“ sem dansherra frú Ágústu Thomsen. — Þegar ballettmeistarinn
kom aftur til Danmerkur, átti eitt af Hafnarblöðunum viðtal við hann. í við-
146