Tímarit Máls og menningar - 01.06.1978, Blaðsíða 79

King Kong á Islandi
Ljósar gaberdínbuxur hans voru alltof stórar og héngu um sitjandann
og sömuleiðis huldu víðar skálmarnar algerlega skóbúnaðinn. Jakkinn var
krumpaður og þegar hann fór úr honum augnabliki síðar sáum við að
hann var í treyju innan undir með alltof stuttum ermum, stagbættum á
olnbogunum. Hann var sennilega um 55 ára að aldri og hárið var feitt og
límdist við skallann. Þar að auki var hann með stór gleraugu sem runnu
í sífellu niður eftir nefinu. En það sem vakti helst athygli okkar fyrir utan
síðan buxnarassinn voru án efa risavaxnar hendur hans sem voru svartar
af þéttum hárvexti og hreyfðu sig látlaust eftir endalausum orðastraumn-
um. „Eins og dökkir fuglar,“ hvíslaði ensk kona og renndi um leið aug-
umrni eftir þeim.
Við ræddum oftar en einu sinni á þessari löngu reisu hvernig það hefði
yfirhöfuð getað gerst að þessi mannvera sem ekkert skildi hafði hafnað
alla leið uppi á Islandi.
Mörg okkar hölluðust að þeirri skoðun að hann hefði líkast til unnið
ferðina í einhverri vikublaðasamkeppni í heimalandi sínu — hvort sem
það svo var Albanía eða Grikkland.
Sennilega hafði það viljað þannig til. Að minnsta kosti var það eina til-
gátan sem nægði okkur nokkurn veginn.
Þegar unga stúlkan, sem var leiðsögumaður okkar í ferðinni, hafði gefið
leyfi sitt til að hann slægist í hópinn lagði hann hlæjandi af stað niður
eftir vagninum.
Mörgum sinnum nam hann staðar og sneri sér að þeim sem næstir sátu,
t. d. miðaldra þýskum hjónum sem hann benti með vísifingri á línu í
einum af þeim pappírum sem hann hélt á í hendinni. Hann rak höfuðið
alveg ofan í þá og talaði með miklum innileika. Benti svo ákaft út um
gluggann og því næst inn undir jakka sinn, ef til vill í átt að hjartanu,
samtímis því sem hann ranghvolfdi augunum til útskýringar. Þjóðverjinn
kinkaði kolli, færði sig svo aðeins nær konu sinni og reyndi að sjá út um
gluggann og þannig gekk þetta þar til litli maðurinn missti jafnvægið í
einni beygjunni og valt ásamt pappírum sínum í fangið á þeim tveimur.
Konan rak upp smá skræk, maður hennar reyndi að forða sér og leið-
sögumaðurinn, sem var að tala í hátalarann um helstu þætti ferðarinnar,
sleppti tafarlaust hljóðnemanum og kom hlaupandi til hjálpar.
Með sameiginlegu átaki tókst þeim að reisa litla manninn á fæturna
aftur, og sömuleiðis söfnuðu þau gleraugum hans og pappírum saman og
189