Tímarit Máls og menningar - 01.06.1978, Blaðsíða 86

Hmarit Mdls og menningar
Konurnar höfðu klifrað niður um annað opið og mennirnir um hitt.
Hér var um stór vötn að ræða sem hvort um sig teygði sig inn í bergið
og maður gat því synt þó nokkurn spöl inn í myrkrið. Það var þægilegt
að vera í vatninu, en að mestu leyti hafði sundfólkið haldið sig í daufri
skímunni við hellismunnana.
Þá gerðist það á meðan nokkrir hinna nöktu manna svömluðu þarna
fram og aftur að þeir komu auga á litla manninn uppi á klettabrúninni
þar sem hann stóð og var að hneppa niður buxnaklaufinni.
Bílstjórinn öskraði umsvifalaust upp til hans og „King Kong“ hætti þá
að vísu, aðallega vegna þess hve honum brá, en svo beygði hann sig fram
á við haldandi um gleraugun og kom að lokum auga á sundfólkið.
Þegar hann hafði gert sér grein fyrir því hverjir lágu niðri í vatninu
rak hann upp gleðióp og tók sundtökin með bæði höndum og fótum. En
því næst hneppti hann niður afganginum af hnöppunum og meig lengi
niður bratta klettaveggina.
Síðan fór hann yfir að næsta opi og sat þar og veifaði niður til naktra
stúlknanna.
„Svona djöfuls sóði,“ kvað danski lögfræðingurinn upp úr þegar við
fórum loks öll í þyrpingu inn í matsalinn þar sem langborð hafði verið
dúkað fyrir okkur.
„King Kong“ var hvergi að sjá. Flest okkar gáfu þó dyrunum gætur
og við urðum því öll vitni að komu hans skömmu síðar. Hann kom sigri
hrósandi inn með úttroðna vasa og hendurnar fullar af tyggigúmmipökk-
um.
Það voru tvö sæti laus við hliðina á fyrrverandi sænskum ofursta sem
tókst á síðustu smndu að fjarlægja næsta disk svo að „King Kong“ sat
aleinn alveg upp við vegginn. Að vísu beint á móti dönsku hjónunum sem
lentu í áköfu rifrildi þegar „King Kong“ tók út úr sér gervitennurnar
og lagði á dúkinn fyrir framan diskinn. Fyrst var borin fram súpa, og ekki
hafði þjónninn fyrr sett súpuskálina fyrir framan „King Kong“ en hann
greip stóra ausuna og fleytifyllti diskinn sinn. Einkum var hann hrifinn
af kjötbollunum og hann stóð lengi uppréttur og leitaði þeirra á botninum.
Þegar hann var orðinn ánægður með árangurinn af erfiði sínu rétti hann
drjúpandi ausuna þvert yfir dúkinn til dönsku hjónanna sem sátu og störðu
á hann.
Að endingu bærði daninn á sér, þ. e. a. s. benti með einum fingri á
196