Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.03.1982, Qupperneq 124

Tímarit Máls og menningar - 01.03.1982, Qupperneq 124
Tímarit Máls og menningar Einstaklingur og umheimur I Almanaki jóðvinafélagsins er sagt frá stúlku og pilti sem hafa hreiðrað um sig í gömlu timburhúsi í miðbæ Reykjavíkur. Pilturinn, sögumaður, ber nafn höfundar síns og er að skrifa bók auk þess sem hann yrkir prýðileg ljóð; ekki kemur annað fram en stúlkan sýsli heima við. Um efnahag þeirra er það eitt sagt að þau framlengja einn víxil á þessum níu mán- uðum og fá skattseðil. Þau eru ólík um margt, sambýlisfólkið, og persónur þeirra verða ljósar strax á fyrstu færslum: Skáldið er háfleygt, stúlk- an jarðbundin, hann er tilfinninganæmur og uppnæmur, hún kímin og róleg, hann æsir sig út af smámunum, hún setur hlutina í rétt samhengi, hann er smá- borgari í sér, hún óábyrg, kjarkur hennar er meiri en hans. Þau eru ákaflega ham- ingjusöm eins og sagt er, þótt fjarri fari því að þau séu alltaf jafnlynd og geðlaus, og ekki hafa þau áhuga á að einangra hamingju sína. Skáldið segir lesendum meira um til- finningar sínar og hugrenningar en stúlk- an, hún kemur aðeins fram í því sem hún segir og gerir við sambýlismann sinn. Eitt af því sem skáldið talar um er hvað hann er hrifinn af Reykjavík og ánægður með að vera borgarbúi (23): Eg horfist ekki í augu við fugla. Ég er borgarbúi. Ég horfist í augu við hús og bíla á meðan súrefnið endist. Þar sem þau búa í miðborg Reykjavíkur eru þau í raun í miðju alheimsins. Þangað kemur fólk hvaðanæva og flytur þeim fréttir— vinkona frá Sviþjóð, kunningi úr Kristjaníu í Kaupmannahöfn, annar kunningi frá Englandi og góð vinkona frá Bandaríkjunum. Allt þetta fólk er spurt tíðinda úr útlöndum og það segir ill tíð- indi af heimi á heljarþröm,. en þó er þetta glaðlynt fólk og skynsamt sem gott er að hitta. Maður verður að vita hvað er að gerast í heiminum þótt það sé í hróplegri andstöðu við það líf sem skáldið og stúlkan vilja lifa. Auk þessara ferðalanga er sagt frá því í sögunni þegar skáldið hittir heimalninga, fólkið í bænum. Það fólk skiptist í tvo hópa í sögunni, þá sem höfundur hefur íróníska afstöðu til og hina sem honum þykir vænt um. Afskiptasamir og sjálf- hverfir karlrrtenn fá þar spaugsama útreið, ekki síst ef þeir telja sig eiga lausn á öllum heimsins vanda; góðlátlegt grín er líka gert að sumum ættingjum, einkum for- eldrum skáldsins, en fólk sem stendur í basli og á þó afgangs samúð og skilning handa öðrum öðlast einnig samúð höf- undar. Einstaklega gott orð fá þeir sem standa í húsnæðiserfiðleikum. I þessum svipmyndum af fólki kemur fram að höfundur bókarinnar og skáldið falla ekki alveg saman þótt þeir beri sama nafn. Sá sem segir ftá vill gefa þá mynd af sér að hann sé hrekklaus maður og heldur einfaldur, en það er hvorki einfaldur né hrekklaus maður sem lýsir fólki eins og kunningjanum á Mokka (13—17) eða rithöfundinum við Ríkið (32—35); það er svo fyndinn og meinlegur kafli að maður getur auðveldlega orðið lasinn af hlátri við lestur hans. 114
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80
Qupperneq 81
Qupperneq 82
Qupperneq 83
Qupperneq 84
Qupperneq 85
Qupperneq 86
Qupperneq 87
Qupperneq 88
Qupperneq 89
Qupperneq 90
Qupperneq 91
Qupperneq 92
Qupperneq 93
Qupperneq 94
Qupperneq 95
Qupperneq 96
Qupperneq 97
Qupperneq 98
Qupperneq 99
Qupperneq 100
Qupperneq 101
Qupperneq 102
Qupperneq 103
Qupperneq 104
Qupperneq 105
Qupperneq 106
Qupperneq 107
Qupperneq 108
Qupperneq 109
Qupperneq 110
Qupperneq 111
Qupperneq 112
Qupperneq 113
Qupperneq 114
Qupperneq 115
Qupperneq 116
Qupperneq 117
Qupperneq 118
Qupperneq 119
Qupperneq 120
Qupperneq 121
Qupperneq 122
Qupperneq 123
Qupperneq 124
Qupperneq 125
Qupperneq 126
Qupperneq 127
Qupperneq 128
Qupperneq 129
Qupperneq 130
Qupperneq 131
Qupperneq 132

x

Tímarit Máls og menningar

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.