Tímarit Máls og menningar - 01.09.1997, Page 95

Aðalheiður Sigurbjörnsdóttir
Þjónusta
Fólk á að vera snöggt uppá lagið snart og snaggaralegt
þegar það er beðið um að færa skraufaumum hálsi VATN.
Ekki lengi og viðutan - skilningslaust-kannski afþví það
sjálft hefur fæðst með mikið munnvatn og getur ekki sett
sig í spor þess móða sem varla getur deplað auga af
munnþurrki og hefur langt nef.
Eins og nágrannakona mín sem var að fara í sturtu
klukkan að ganga þrjú um nótt og var á sloppnum þegar
ég bankaði uppá hjá henni afþví ég sá ljós í ganginum en
GAT EKKI labbað alla leið upp til mín. (Hjá henni er
glerhurð) Hún þurfti að tuldra heil ósköp tvístígandi í
forstofunni hengjandi haus með augun uppávið. Þar sem
ég er stór en var svo lítil í mér þarna á flóttanum undan
ósköpum sem dundu yfir mig þegar ég læddist út í garð
og breyttist skyndilega í litla hrædda og þyrsta felumús
með fílseyru í skrjáfandi regngalla.
TMM 1997:3
93