Dagrenning - 01.04.1956, Blaðsíða 9

I. TOLUBLAÐ
II. ÁRGANGUR
REYKJAVÍK
APRÍL 1956
Ritstjóri: JÓNAS GUÐMUNDSSON, Reynimel 28, Reykjavík. Sími 1196
DAGRENNING
ÞEGAR DAGRENNING nú, við upphaf annars áratugs síns, breytir um ytri
búning, — leggur niður gömlu fötin, sem hún hefir klæðst í tíu ár samfleytt
— á það ekki að tákna það, að hún með því vilji gefa til kynna að hún hverfi
frá því höfuðhlutverki, sem hún í öndverðu var stofnuð til að gegna. Hitt
er ástæðan, að hún vill í hinum ytri búningi, sýna jafnvel enn betur en áður,
tengsl sín við þetta hlutverk sitt, með því að kosta nokkru til hverju sinni, að
hafa á kápusíðu litprentaða mynd, sem minnir á það málefni, sem hún vill
þjóna.
Sem fyrstu kápumynd Dagrenningar hefi ég valið eitt stórbrotnasta mál-
verk sem til er af hinum „glataða syni“. Það á bezt við, að það sé fyrsta mynd-
in, sem mín hönd velur henni við þessi tímamót.
Ég mun í sérstöku bréfi til kaupenda Dagrenningar gera grein fyrir því
hvers vegna hætt var við að breyta broti ritsins og horfið frá ýmsu þvi, sem
fyrirhugað var í sambandi við útgáfuna á síðast liðnu hausti. Skal það því ekki
endurtekið hér. Það skal hins vegar tekið fram, að nú í ár er gert ráð fyrir að
út komi 3 eða 4 hefti af sömu stærð og þetta.
Sagan um glataða soninn á erindi til allra manna og á öllum tímum. Það
er eins og hver og einn sjái þar sjálfan sig — ef ekki beinlínis í veraldlegum
skilningi — þá í andlegum, því ekki er niðurlægingin minni þar, oft og einatt.
Sagan um glataða soninn er aðeins í Lúkasarguðspjalli. Hún er þar með öðr-
um dæmisögum, sem fjalla um leitina að hinu týnda, og gleðina sem verður
þegar sá, sem týndur var, er fundinn. Þó að þessi saga ætti að vera öllum kunn,
skal hún tekin hér upp, bæði vegna kápumyndarinnar og ekki síður vegna
þess erindis sem hún enn á til allra.
★
★ ★
Jesús Kristur átti oft í deilum við fræðimenn og Farísea, en það voru
strangtrúarmenn, er héldu lögmál ísraels vel í flestu hinu ytra, en fordæmdu
þó jafnframt „syndarana", sem brutu lögmálið daglega eða oft á dag. Þeir
ávítuðu Jesú fyrir það að hann umgekkst „tolheimtumenn og bersynduga",
og sögðu: „Þessi maður tekur að sér syndara og samneytir þeim“.
Þá sagði hann þeim þessa sögu:
„Maður nokkur átti tvo sonu. Og hinn yngri þeirra sagði við föður sinn:
Faðir, gef mér þann hluta fjársins, sem kemur i minn hlut. Og hann skifti
eign sinni með þeim. Og eigi mörgum dögum síðar tók yngri sonurinn allt sam-
an og ferðaðist burt í fjarlægt land; og þar sóaði hann fé sínu í óhófssömum
lifnaði. En er hann hafði eytt öllu, kom mikið hungur í landinu og hann tók
DAGRENNÍNG 1