Dagrenning - 01.04.1956, Blaðsíða 35

himins" þýðir þar, eins og annars staðar,
aðeins, hátt í loft upp. Þetta er nú einnig
sannað með útgreftri, eins og síðar verður
getið. í ensku Biblíunni eru t. d. notuð
nákvæmlega sömu orðin um Babel-
turninn, (í 1. Mb. 11. k.) að toppur hans
skuli ná „til himins“ (unto heaven) og
um borgir Amorita (5. Mb. 1. kap. 28.),
en þar segir að þær séu stórar og múr-
girtar „til himins' (unto heaven). I ís-
lenzku Biblíunni stendur aftur á móti
í frásögninni um borgirnar að þær séu
múrgirtar „hátt í loft upp“, sem virð-
ist því þýða sama og „til himins“. Þar með
er þeirri skoðun hnekkt að tilgangurinn
með byggingu turnsins hafi verið sá, að
fá beint samband við himinninn, með
einhverjum turnstiga, sem næði alla leið
þangað upp.
Vitinn í turninum.
En það eru fleiri atriði en þetta,
sem merkilegt er að veita athygli.
Svo sem sjá má af Fentons þýðing-
unni virðist hafa verið viti eða ein-
hverskonar ljós á toppi turnsins. Hafi
svo verið hefir tilgangurinn sennilega
verið sá, að menn skyldu geta séð hvar
borgin var þó dimmt væri af nóttu.
Borin var byggð á sléttlendi og því lítt
sýnileg vegfarendum. Var það því eink-
ar vel til fundið að hafa vita eða ljósker
efst í turninum sem vísað gæti mönnum
veg til borgarinnar. Hitt er og athyglis-
vert, að turninn var byggður til þess „að
víðfrægja" nafn borgarinnar og þeirra
sem þar bjuggu, eða „gera þeim minnis-
merki“, eins og segir í íslenzku Biblíunni.
Flestum sem vilja vera fyrir öðrum finnst
að ekki séu verk þeirra fullkomin fyrr
en þeir hafa reist sér „minnismerki“,
sem verði siðari kynslóðum tákn um
mikilleik þeirra. Hið sama vakti fyrir
þeim sem grundvölluðu Babelsborg.
Turninn mikli á múrsteinshæðinni, átti
að vera hvorttveggja í senn, minnismerki
og viti, sem lýsti vegfarendum. Slík
minnismerki eru þekkt enn í dag og má
minna á „Frelsisstyttuna“ við innsigl-
inguna til New York, sem Frakkar gáfu
Bandaríkjunum, og einnig var vitinn
mikli við Alexandriu, sem á sínum tíma
var eitt af hinum sjö furðuverkum ver-
aldar, slíkur turn með lýsandi vita á
toppinum.
Grein séra Barkers.
í ameríska tímaritinu „Kingdom
Digest“ birtist fyrir nokkru smágrein
eftir amerískan prest. L. H. Barker að
nafni. Hún er rituð út frá líkum sjón-
armiðum og hér eru sett fram og þykir
því rétt að taka hana hér upp. Þar segir
svo:
„Flestir kannast við frásögnina í I.
Móseb. 11, 1—9, um það, þegar austur-
hluti Litlu Asíu tók að byggjast aftur
eftir syndaflóðið. Svo virðist sem hver
fjölskylda hafi átt að vera efnahagsleg
og menningarleg heild og stunda aðal-
lega hirðingjastörf og aukuryrkju. En
brátt kom í ljós, að menn sáu ýmsa kosti
við f jölbýlið og alls konar fólk hópaðist
saman, þvert á móti vilja Guðs, til þess
að geta notið þeirra þæginda og skemmt-
ana, sem borgarmenningin hefir upp á
að bjóða. Að sjálfsögðu vöktu þessi sam-
félög sams konar löngun hjá þeim, sem
utan þeirra stóðu, og mennimir í Babel
sögðu hver við annan: „Gott og vel, vér
skulum linoða tígulsteina og herða í eldi
. . . Vér skulum byggja borg og turn,
sem nái til himins, og gjörum oss minn-
ismerki, svo að vér tvístrumst ekki um
alla jörðina (I. Móseb. 11, 3—5). Borg
var sama og samfélag og samfélag var
DAGRENNING 27