Dagrenning - 01.08.1958, Side 17

*\
getur, sviku Bretar Mikhalóvits, sem barizt hafði við hlið þeirra fyrir
málstað frjálsra þjóða í Júgóslavíu og afhentu kommúnistanum Tító hin
júgóslavnesku lönd, sem hann síðan hefur stjómað sem kommúnistískur
einræðisherra.
Sjang-Kai-Sjek, einn traustasti samherji vestrænna þjóða, var svikinn
af Bandaríkjunum, sem omstulaust létu Kínaveldi allt af hendi við komm-
únista, og brátt ógnar þetta ríki, er verður mesta herveldi heims innan fárra
ára, tilveru sjálfra Bandaríkjanna. Shigman Ry og Kóreu sviku Samein-
uðu þjóðimar fyrir hönd allra vestrænna þjóða, svo að nú em engar líkur
fyrir því að það land verði sameinað, fyrr en Kína hrifsar það til sín og
sameinar það og þá undir kommúnistískri stjórn.
Ópin frá Indónesíu hafa verið kæfð á Vesturlöndum. Það eiga allt að
vera „innanlandsmál“ öðmm óviðkomandi. Sama er um Ungverjaland.
Menn minnast þess enn, er ungverska þjóðin reis upp haustið 1956 og ætl-
aði að velta af sér hinu rússneska oki. Það mistókst. Rússar gáfu loforð og
sviku þau. Vesturveldin, með Bandaríkin í fararbroddi, gerðu ekkert nema
mótmæla — af hræðslu við nýja heimsstyrjöld. Nokkrir menn, sem að þeirri
byltingu stóðu, flýðu í sendiráð Júgóslava í Búdapest og leituðu þar hæl-
is sem pólitískir flóttamenn. Tító afhenti þá Rússum gegn loforði um að
þeir skyldu fá að fara frjákir ferða sinna. Auðvitað samþykktu Rússar það,
en þeir sviku þetta loforð þegar í stað. Tító — sem enn í dag er dyggur
þjónn Moskvu — þrátt fyrir allan þann skollaleik, sem oft er leikinn milli
hans og Moskvuvaldsins — vissi vel hvað hann gerði, þegar hann fram-
seldi Rússum Nagy og félaga hans. Hann dæmdi þá raunverulega til dauða.
Honum voru meira virði tengslin við Sovétríkin en líf þessara „landráða-
manna,“ en það hafa þeir sjálfsagt verið að hans dómi. Og nú hafa þeir
allir veríð teknir af lífi. En hvað tjáir nú um að fást. Vestrænum þjóðum
er það skömm, að minnast þessara atburða. Aldrei hefur skömm „vest-
rænnar menningar“ verið meiri en í sambandi við Ungverjaland haustið
1956. Þá hrópaði lítil og kúguð þjóð á hjálp J>eirra, sem þykjast unna
frelsinu og bað þá um hjálp. En enginn rétti henni hjálparhönd. Allir —
undantekningarlaust allir — sviku hina hugprúðu þjóð og forustumenn
hennar voru afhentir böðlunum og nú hafa Jæir verið drepnir. Blóð þeirra
hrópar bölvun yfir Vesturlönd. —
Hve lengi þola Jijóðirnar }>etta? Hve lengi fá }>ær risið undir smán
sinni? Islendingum ferst ekki frekar en öðrum að fást um J>essi mál. Þeir
eru þar jafn litlir karlar og aðrir, og við ættum J>ví að J>egja. Það voru
Vesturlönd, sem raunverulega drápu J>essa menn. Ef J>au hefðu aðeins
steytt hnefann í stað þess að lyppast niður, er líklegt, að þeir lifðu allir
enn í dag, og væru e. t. v. frjálsir menn.
---------------------------------------------------------------------------->
DAGRENNING J5