Reykjalundur - 01.06.1962, Síða 43

, ,Þau koma,
sagði ég. Og
nú eru þau
komin.“
að lýjast, og gátu ekki lengur sveiflað þung-
um hamrinum. Stefán hafði verið gerður að
naeturverði.
Velmegun ríkti í kotinu, en gleði var þar
hvergi að finna. Meðan börnin voru enn í
skóla, sendu þau bréf. Þau kvörtuðu yfir
hinu erfiða lærdómspuði og báðu um að-
stoð. Og bréf þessi eru enn til. Þau eru
geymd eins og helgir dómar.
Nú bárust ekki lengur nein bréf. A stór-
Reykjalundur
hátíðum fengu gömlu hjónin kannske póst-
spjald eða símskeyti: „í tilefni dagsins send-
um við ykkur beztu kveðju ... njótið gæfu
og gleði.“
Gleðin var sannarlega ekki mikil við þess-
ar kveðjur, en gleðilegar voru þær samt.
Bara að þau kæmu! Bara að maður fengi
einhvern tíma að sjá þau! En börnin komu
ekki. Þau sendu myndir af sér: Nikolai með
konunni sinni, Awdej með konunni sinni,
41