Reykjalundur - 01.06.1968, Blaðsíða 31

BARNAÞÁTTUR REYKJALUNDAR
þreyttist fljótt í stuttu fótunum sínum, og liann
var líka farinn að finna til hungurs. Lási bjó
til stóran snjóbolta, settist á hann og leysti rós-
ótta klútinn utan af pönnukökunum.
Héri nokkur, ósköp smávaxinn, kom hlaup-
andi til hans og spurði forvitnislega hvaSa er-
indi hann ætti í skóginn. Lási sagSi honum eins
og var, aS liann væri aS leita sér aS konuefni.
„Þá vona ég aS þú verSir eins heppinn og ég“,
sagSi hérinn. „Og ég get reyndar sagt þér hvar
þú getur fundiS stóran hóp af álfastúlkum, ég
skal vísa þér veginn, ef þú vilt“.
Lási þakkaSi héranum kærlega fyrir og bauS
honum aS borSa pönnukökur meS sér. Héranum
þóttu pönnukökurnar góSar og sultan þó enn
betri.
Þegar þessari gómsætu máltíS var lokiS, lögSu
þeir af staS. Þeir gengu lengi og komu loks aS
dálítilli tjörn.
„Seztu nú á bakiS á mér“, sagSi hérinn, „ann-
ars bleytirSu þig bara í fæturna“. Lása þótti þetta
gaman, en því miSur var þetta stuttur spölur.
„SérSu trén þarna?“ spurSi hérinn. „Inn á
milli trjánna er hár hóll og í honum hýr stór
álfafjölskylda“.
„ÞangaS skulum viS fara“, sagSi Lási og var
mjög ánægSur. Hann rak upp stór augu þegar
hann sá hvaS hóllinn var hár, og ennþá hrifnari
var liann af stóra steininum, sem var efst uppi
á hólnum. ÞaS hefSi þurft aS minnsta kosti
hundraS álfa til þess aS bifa honum úr staS. Lási
hugsaSi meS sér, aS hér hlyti aS vera gaman
aS eiga heima. Hann þakkaSi héranum fyrir
hjálpina og barSi síSan hæversklega aS dyrum.
Rödd úr hólnum sagSi: „Kom inn“.
Hann þurrkaSi vandlega af tréskónum sínmn
á gólfmottunni cg opnaSi síSan. Margar glaSleg-
ar álfaraddir hrópuSu og buSu hann velkominn.
Þarna voru gamlir álfar og ungir, stórir og smá-
ir. SkeggjaSir og skegglausir. Álfastúlkurnar
REYKJALUNDUR
29