Reykjalundur - 01.06.1968, Blaðsíða 61

10. dagur. Fimmtudagur 4/10.
Hefjum dagsverkið seint, enda úttaugaðir af
þreytu. Fórum til Flugfélags íslands og báðum
fulltrúann að útvega okkur þau tæki, sem flug-
vélar nota við auglýsingaskrift í himinhvolfi. 011
tormerki taldi hann á því, en þóttist geta útvegað
okkur 40 metra langan léreftsborða með þeirri á-
letrun sem við tiltækjum. Borða þennan skyldi
festa aftan í flugvél, sem flygi með hann í 200
-300 metra hæð, breiddi þá borðinn úr sér og
væri þá letrið vel læsilegt jafnvel í nokkurra
km fjarlægð. Þetta góða boð þáðum við og þótti
þetta sniðug auglýsing heima. Nýstárleg auglýs-
ing um nýstárlega skemmtun.
Lögðum leið okkar til Hansens og lögðum fyr-
ir hann fullkomna skýrslu um góssið. Tjáðum
honum að ekki væri fullráðið með ljónin. Svar-
aði hann því til að það yrði hann að fá að
vita ekki síðar en í fyrramálið. Annars virtist
allt vera í lagi.
Nú vorum við með öllu fjárvana og við sífellt
að ítreka beiðni okkar um peninga, en félögunum
heima gekk illa að fá gjaldeyri, þótt hart væri
eftir leitað.
11. dagur. Föstudagur 5/10.
Dimmasti dagur ferðarinnar, skelfilegur dag-
ur, þó upp birti um kvöldið. Um morguninn var
lagður fyrir okkur reikningur fyrir gistingu, fæði,
símtöl við útlönd og mörg skeyti til íslands og
við staurblankir. Áður hafði okkur dottið í hug
að biðja um lán hjá kunningjum okkar í Boserup
Minde, félagi danskra berklasjúklinga, en horfið
frá því ráði. S. í. B. S. var í miklu áliti hjá
þeim og okkur þótti minnkun að því að játa
féleysi okkar. Nú var engin undankomuleið og
urðum við að ganga hin þungu skref til B. M.
Þyngdist brúnin á þeim félögum þá er við höfð-
um borið upp erindið og virtust þeir ekki vita
hvað gera skyldi við beiningamenn pessa. Loks
datt þeim í hug að hringja í formann félagsins,
Urban Hansen (núverandi yfirborgarstjóra í
Kaupmannahöfn). Hann leysti vandann og við
fengum peningana.
Sviðsmynd.
Nýkomnir heim á hótelið erum við kallaðir í
síma. Þar var þá fyrir enginn annar en Hansen
undirforstjóri. Tilkynnti hann okkur, að því er
virtist með mikilli ánægju, að cirkusinn fengi
ekki far í skipinu að þessu sinni. Kannski kynni
hann að fá að fljóta með í nóvember, en Færey-
ingar þyrftu á öllu rými skipsins að halda fyrir
nauðsynjavarning í þessari ferð og væri augljóst
að slíkur flutningur sæti í fyrirrúmi varnings af
því tagi, sem á okkar vegum væri og þetta hefði
hann sagt okkur í fyrsta viðtali okkar á milli.
Þessu reiðarslagi gleymum við Árni aldrei.
Svo virtist sem málinu yrði ekki borgið án
kraftaverks, sem við í svipinn kunnum engin skil
á.
Félag okkar hafði frá stofnun tileinkað sér
59
REYKJALUNDUR