Reykjalundur - 01.06.1968, Blaðsíða 38

ÞÓRUNN BENEDIKTSDÓTTIR:
Ljóð
UPPGJÖF KVEÐJA
Það helgasta og bezla, er
heimurinn sýndi mér forðum,
er horfið mér, glatað og flest
annað gengið úr skorðum.
Ljáðu mér eyra, þú líknsami’
er öllu skalt ráða,
ljós mitt er slokknað og mál
er að ganga til náða.
Leif mér að kveðja það líf,
sem er ekki neins virði
lát mig ei þola þann dóm
að verða neinum til byrði.
Svo greiði ég fyrir öll
glappaskot liðinna ára,
en gröfin mín verður þó
máske prýdd fjórhlaðasmára.
Þú ert mér horfinn, grafinn
en gleymdur því síður.
Gátan er óleyst og svarið
síns tíma bíður.
Því hlauzt þú að fara frá mér
og sonunum ungu
framar ei Drottins nafn
hljómar sem fyrr mér á tungu.
I upphafi var mér kennt
að hérna réði hann mestu
og auðvitað smælingjans rétt
hann verndaði í flestu.
En því tók hann þig frá mér
og tók af mér lífið án saka
taki nú hver sem vill orð mín
og beri til baka.
GUÐRÆKNI
Danir (og raunar fleiri) segja söguna af prestinum,
sem á heimleið frá kirkjunni mætti bóndanum á hey-
hlassinu og veitti honum liæfilega áminningu. Og bónd-
inn svaarði:
„En hvort heldur nú presturinn að sé kristilegra að
sitja í kirkjunni og hgusa um heyið eða sitja á heyhlass-
inu og hugsa um Guð?“
E. Berggrav
Vér verðum hér ekki til eilífðar, svo að það er rétt-
ast af oss að hjálpa hver öðrum, meðan unnt er. Vér eig-
um öll samleið. Höldumst því í hendur.
BÆKUR
Ekkert er undursamlegra — að mönnum frátöldum —
heldur en bók. Hún er boðskapur hinna dánu, hoðberi
mannssálna, sem vér höfðum engin kynni af og áttu ef
til vill heima í órafjarlægð. Og þó tala þær til vor af
bessum litlu pappírsblöðum, vekja oss, skelfa oss, kenna
oss, hugga oss. opna hiörtu sín fyrir oss. svo sem værum
vér bræður þeirra.
Ch. Kingsley
Leyndardómur hamingjunnar er ekki að gera það, sem
inanni þóknast, heldur að geðjast það vel, sem verður
að gera.
36
REYKJALUNDUR