Reykjalundur - 01.06.1971, Blaðsíða 39

Jón Sigurður Lárusson
F. 9. febrúar 1934. — D. 18. febrúar 1970.
Árið 1952 dvaldi ég nokkra mánuði á
Vífilsstöðum og lenti á stofu með tveim
ungum mönnum, báðum innan við tvítugt.
Annar þessara ungu manna var Jón Lárus-
son, þá 18 ára gamall, ættaður frá Flatey
á Breiðafirði,
Hann hafði fengið berkla í bak nokkr-
um árum áður og sjúkdómurinn dregið úr
vexti hans, svo að hann náði ekki fullri
hæð, en það, sem Jón skorti á líkamsvöxt-
inn, liafði hann fengið bætt með sínu frá-
bæra skapi og ljúfmennsku. Allir, sem
kynntust honum, urðu vinir hans, og sú
vinátta entist, því að Jón var alltaf sami
einlægi, góði félaginn á hverju sem gekk.
Eg hafði um nokkurra ára skeið annast
félagshjálp fyrir S.I.B.S. og kom það því í
minn hí'ut að útvega Jóni atvinnu. Hann
hafði um tíma unnið við innheimtustörf
lijá Kr. Kristjánsson h.f. og fallið það vel,
en orðið að hætta vegna sjúkdómsins.
Okkur kom saman um, að hann reyndi
einhverja iðn, og fór hann um tíma í skó-
smíðanám, en féll það ekki. Þegar starf
innheimtumanns losnaði hjá S.I.B.S. og
Reykjalundi, ákvað hann að breyta til
aftur.
Jón SigurÖnr Lárusson
Jón vann síðan fyrir sinn gamla félags-
skap, þar til hann skyndilega og öllum á
óvænt var burtu kallaður í svefni.
S.I.B.S. hefir átt mörgum góðum starfs-
krafti á að skipa, en trúrri og betri full-
trúa var ekki hægt að fá, og svo prúður
var hann í akstri sínum um götur borgar-
innar og tillitssamur við vegfarendur, að
athygii vakti.
Jón bjó alla tíð hjá foreldrum sínum,
Halldóru Bjarnadóttur og Lárusi Guð-
mundi Eyjólfssyni. Hann tók þau með sér
í sumarfríum sínum víðsvegar um landið
og gerði allt, sem í hans valdi stóð til að
verða þeim sem beztur sonur. Er missir
jreirra mikill.
Við, vinir hans, tökum þátt í söknuði
þeirra, en gott er að eiga jafnljúfar minn-
ingar um genginn félaga. S.Í.B.S. þakkar
honum mikið og gott starf.
Guðmundur Löve.
REYKJALUNDUR
39