Reykjalundur - 01.06.1971, Blaðsíða 48

William Saroyan:
Dóttir
hjarðmannsins
Það er skoðun ömmu minnar, guð blessi
hana, að allir menn eigi að vinna. Og hún
sagði við mig við borðið fyrir stuttu síðan:
„Þú verður að læra einhverja iðn, læra að
búa til nytsama hluti, úr leir, tré, málmi
eða klæði. Það er ekki rétt fyrir ungan
mann að kunna ekki einhverja heiðarlega
iðn. Getur þú smíðað nokkurn hlut? Getur
þú búið til einfalt borð, stól, flatan disk,
teppi eða kaffikönnu? Getur þú nokkuð?"
Og amma mín leit á mig með gremju.
„Eg veit“, sagði hún, „að þú ert sagður
vera rithöfundur og ég býst við, að þú sért
J^að. Þú reykir nógu mikið til Jiess að vera
eitthvað, og allt húsið er fullt af reyk, en
þii verður að læra að búa til gagnlega hluti,
hluti, sem hægt er að nota, og sem eru
sýnilegir og áþreifanlegir.
Einu sinni var konungur í Persíu", sagði
amma mín, „og hann átti son, sem varð
ástfanginn af dóttur hjarðmanns nokkurs.
Hann fór til föður síns og sagði: „Herra,
ég elska dóttur hjarðmannsins, og ég vil
fá hana fyrir konu“. Og konungurinn sagði:
„Ég er konungur, og þú ert sonur minn,
og þegar ég dey tekur þú við ríki mínu.
Hvernig getur það átt sér stað, að þii eigir
dóttur hjarðmanns fyrir konu?“
Og sonurinn sagði: „Ég veit það ekki,
en ég veit, að ég elska Jiessa stúlku, og ég
vil að hún verði drottning mín.“
Konungurinn sá, að ást sonar hans var
frá guði og hann sagði: „Ég skal senda
sendiboða til hennar". Og hann kallaði til
sín sendiboða og sagði: „Farið til dóttur
hjarðmannsins og segið henni, að sonur
minn elski hana og vilji fá hana fyrir
konu“.
Og sendiboðinn fór til dóttur hjarð-
mannsins og sagði: Konungssonurinn elsk-
ar Jiig og vill fá J^ig fyrir konu“. Og stúlkan
sagði: „Hvaða vinnu stundar hann?“ Og
sendiboðinn sagði: „Hvað, hann er sonur
sjálfs konungsins. Hann gerir ekki neitt“.
Og stúlkan sagði: „Hann verður að læra
að vinna“. Og sendiboðinn sneri aftur til
konungsins og sagði honum það, sem dóttir
hjarðmannsins hafði sagt.
Konungurinn sagði við son sinn: „Dóttir
hjarðmannsins óskar eftir að þii lærir ein-
hverja iðn. Langar Joig til þess að hún verði
konan ]n'n?“ Og konungssonurinn sagði:
„Já, ég vil læra að vefja stráteppi“.
Og konungssyninum var kennt að vefa
rósaskreytt stráteppi af ýmsum litum og
gerðum.
Að þrem dögum liðnum hafði hann lok-
ið við að vefa fallegt stráteppi og sendi-
boðinn fór aftur til dóttur hjarðmannsins,
og sagði: „Þetta stráteppi hefur konungs-
sonurinn ofið“.
Og stúlkan fór með sendiboðanum til
konungshallarinnar og varð kona konungs-
sonarins.
Dag nokkurn“, sagði amma, „var kon-
ungssonurinn á gangi um götur Bagdad-
borgar, og kom hann þar auga á matsölu-
hús, sem var svo hreinlegt og svalandi, að
hann fór inn og settist við eitt borðið.
Þessi staður“, hélt amma mín áfram,
48
REYKJALUNDUR