Húnavaka - 01.05.1963, Síða 74

HÚNAVAKA
tl
STÖKUR
Aður kvað ég oft við raust
æsku létt var sporið.
Komið er í hugann haust
iiætt að dreyma vorið.
\;etrar hart þó verði spor.
Vafið skarti sínu
enn mun bjarta unaðs vor
ylja hjarta þínu.
Varman raka vorið bjó,
viðjur klaka slakna.
Vængir blaka, blítt í ró
blómin taka að vakna.
Sá sem aldrei krækti kló
í kjaftbita frá hinum,
Við lestur Ijóðabókar.
Sízt er gróm í söngvum þeim
sagna ljómar fengur,
en mér finnst óma út í geim
einn hjáróma strengur.
Slaka.
Valda löngum veðra spjöll
vista þröng og baga
þeim, sem föng sín eiga öll
í útigönguhaga.
Þorleifur Jónsson.
horaður við lningur bjó,
hafði fátt af vinum.
Við banabeð.
Æskan hrífst við öldusog
út á þroskans drafnir.
Svo eru örfá áratog
inn á dauðans hafnir.
Skarphéðinn Einarsson.
GÖMUL VÍSA
Litur heitir Léttfeti hinn hvíti
lista hest hann beztan á prestur
skjóli hulinn skal í jöli föli
skundar undir randa þundi stundum
rennur hrönnum reyr með tvinna þanninn
reiður greiður breiðar skeiðar leiðir
dregur ofur drifinn hófa stífur
dragsítt vaxið faxið blakksins flaxast.
Höfundur óvís.
Björn Björnsson á Orrastöðum kenndi hestavísu þessa Ingvari
Jónssyni hreppstjóra Höfðakaupstað fyrir mörgum árum.