Húnavaka - 01.05.1964, Side 34

:S2
HÚNAVAKA
Daginn fyrir Þorláksdag fór ég svo af stað kl. 7 að morgni ('eftir
sveitaklukku). Gjört var ráð fyrir, að ég gisti á Blönduósi, því allir
frá Holti gistu hjá Magnúsi kaupmanni og hiifðu þar öll sín við-
skipti.
Ég bar út eftir 10 punda haustullarpoka og eina smjörsköku.
Þetta var létt í fyrstu. En svo fer sem oftar að „það er lítið sem
gangandi manninn dregur ekki“. Um fullbirtu var ég kominn fyr-
ir neðan Mosfell. Gekk svo um túnið á Reykjum, út yfir Torfavatn
um Meðalheim og sjónhendingu þaðan að Hjaltabakka. Til
Blönduóss kom ég kl. að ganga þrjú. Fór beint í búðina til Magnús-
ar og lagði þar inn ullina og smjörið og tók allt út, sem ég þurfti.
En Magnús afsakaði það við mig, að hann gæti ekki boðið mér
inn, vegna þess, að taugaveikin væri hjá sér í húsinu. Hann kvaðst
sjálfur ekki hafa neitt samband við húsið, og borðaði meira að
segja annars staðar, til þess að geta afgreitt í búðinni. Ég hafði
eins og aðrir í Holti, gert ráð fyrir að gista þar. En nú taldi ég mig
ekki geta gist á Ósnum og hlaut að fara eitthvað til baka. Datt mér
því í hug að fara að Holti á Ásum. Ég hafði aðeins einu sinni kom-
ið þar áður og þekkti vel þá bræður Pétur og Guðmund. Þeir
höfðu oft komið að Ljótshólum á meðan ég dvaldi þar. Á meðan ég
dvaldi inni í búðinni fékk ég svo mikla harðsperru, að ég gat varla
hreyft mig. Svo var ég líka orðinn svangur og hafði aldrei hvílt
mig augnablik, frá því ég fór að heiman. Úttektin var rúm 20 pund,
sem ég bar í tveim pokum í bak og fyrir. Fyrir sjálfan mig hafði ég
ekkert keypt, nema Heiðarbýlið eftir Jón Trausta, sem var fram-
hald af sögunni Höllu, sem llestir voru hrifnir af. Bókin kostaði
2 krónur.
Á meðan ég dvaldi í búðinni, hafði hlaðið niður í logni og var
allt orðið blindað. Loft var þungbúið, en þó hætt að snjóa og
myrkrið að detta á. En nú var ég ekki eins léttstígur eins og um
morguninn. Það var mér kvalræði að komast upp á brekkuna. En
svo fór ég dálítið að liðkast. Samt fannst mér langir Hjaltabakka-
melarnir fram að Laxá. Að lokum náði ég samt ánni. Þá fór að
styttast upp að Holti. En það voru svellglottar og meinlegar þúfur
og ég var alltaf að detta. Loks komst ég heirn á hlaðið. Hvað átti
ég nú að gera? Átti ég að berja, eða leita uppi glugga og guða þar.
Ég ákvað að berja. Ef bræðurnir kæmu til dyranna, ætlaði ég að
biðja um næturgistingu, en ef einhver annar kæmi til dyra, ætlaði