Húnavaka - 01.05.1964, Blaðsíða 31

HÚNAVAKA
29
Heiði trega ég horfins dags,
húms á vegu stefna sporin,
sérhvers þegar sólarlags
sé ég fegurð ljóma á vorin.
Tímans iða, ólgukvik,
út til viðar, stefnir breiða.
Ekki er liðin augnablik
unt á sviðið fram að leiða.
Áður en lagt er af stað.
Bognu sverði búin sál
býst til ferðar, hinzta sinn.
Ætli ég verði of deigt stál
ögn að herða, drottinn minn.
Óli frá Forsæludal:
Stökur.
Mörgum við þá reikningsraun
reynist örðugt stritið.
Hvort skal hafa hærri laun
hjartað eða vitið.
Létt við drauma ljúfan yl
lifnar gleðikraftur.
Stundum vont að vakna til
veruleikans aftur.
Ef til fulls það yrði reynt
ættu mína hylli,
þeir, sem alltaf geta greint
góðs og ills á milli.