Húnavaka - 01.05.1964, Blaðsíða 46

44
H Ú N AVAKA
til að njóta þar siunarsins og geia öðrmn hlntdeild í þeim unaði
i'yrir sína tilstilli. Ég ætla að nefna hér nöín stofnenda kórsins þeim
til sóma:
Agúst Andrésson,
Gísli Jónsson,
Guðmann Hjálmarsson,
(Titðmundur Sigfússon.
Hannes Ólafsson,
Sigfús Ólafsson.
Stefán Sigurðsson,
Tryggvi Jónasson,
horsteinn Jónsson.
Gunnlaugur Scheving, listmálari, segir í viðtali, sem Mátthías Jó-
hannessen átti við liann í Helgafelli: „Sumir þurfa alltaf að vera
að leita að einhverju, sem getur lyft þeim upp í hæðir listarinnar,
en mér finnst það vöntun. Það er orðið svo ntikið af list í heimin-
um, já, og öllum fjandanum, að menn fá aldrei svalað Jrorsta sín-
um, gefa sér aldrei tóm til að setjast niður og vera einir nteð kyrrð
sinni. Vandinn er sá, að kunna sjálfur að fylla út í þessa kyrrð sína,
iáta ekki alla aðra gera það fyrir sig. Þeir sem eru á sífelldum þön-
um eftir einhverju, sem enginn veit hvað er, minna mig helzt á
mann, sem er að reykja sígarettu og finnst hann ekki vanta neitt
nerna tóbak. Listamaðurinn á að sækja andann í verk sín, inn í
sjálfan sig og einveru sína. Inn í tómleikann. Listin er einmitt í
Jrví fólgin, að fylla út í þennan tómleika.“
Ég held, að Jressi tómleiki, sem Gunnlaugur talar svo viturlega
um, sé alls ekki bundinn við hina viðurkenndu listamenn, í ltvaða
listgrein sem er.
Hinn nafnlausi fjöldi, sem nefndur er við allt annað frekar en
list, er líka seldur undir þetta lögmál, hvort sem hann gerir sér það
ljóst eða ekki, og þarf á því að halda, að fylla út í einhvert tóm
innra með sér. Mér er nær að halda, að margur maðurinn hafi týnt
sjálfum sér á glapstigum, af Jrví liann hefur leitað þeirrar fyllingar
langt yfir skannnt, í stað þess að dveljast einn með kyrrð sinni og
leita þar þeirrar lífsfyllingar, sem fengi tómið til að eyðast og
hverfa.
Ég veit, að stofnendur Karlakórs Bólstaðarhlíðarhrepps liafa gert