Húnavaka - 01.05.1964, Blaðsíða 37

H Ú N A V A K A
:?r>
og ætlaði að loka bænum. F.n þegar raaðurinn fann mótstiiðuna, þá
kippti hann hurðinni opinni og ég hraut með henni inn í clyrnar.
Eg bauð gott kvöld og heilsaði unglingspilti, sem ég hafði aldrei
séð áður. „Er Pétur heima?“ spurði ég.
,,]á, en hann er háttaður."
„Viltu gjöra svo vel og spyrja hann livort hann geti lofað mér
að vera í nótt,“ sagði ég.
„Já,“ sagði maðurinn hikandi, en skildi þó ljéisið eftir og fór
inn. Hann kom von bráðar aftur og sagði gistingu velkomna.
Þá fyrst varð ég þess var, að ég stóð enn undir pokunum. Nú
lienti ég þeim af mér og fór að reyna að verka af mér snjóinn. En
það gat ég því aðeins að liggja upp við vegginn. Þegar það var bú-
ið, segir maðurinn:
„Er ekki bezt að fara með pokana inn?“
„Ég held að þeir megi liggja þarna," svara ég. En hann tók þá
samt og dustaði af þeim snjóinn og hélt á þeim inn. Gott fannst
mér, að göngin voru þröng og ég gat stutt mig til beggja handa.
En óstuddur gekk ég þó inn baðstofugólfið og inn í hús til Péturs.
„Nei. Þetta er þá Ingi litli frá Ljótshólum," sagði Pétur um leið
og hann sá mig. Þegar ég hafði heilsað honum ásamt dreng, sem lá
fyrir ofan hann í rúminu og lítilli stúlku í rúmi þar aftur af, þá
vísaði hann mér að setjast á stól þar við borðið. Hann spurði mig
svo um allt mitt ferðalag og ég sagði frómt frá öllu. Að ég hefði
farið frá Holti í morgun og væri svo kominn þetta til baka. Hefði
hvergi komið til að fá hressingu nema eitt glas af mjólk í Holti á
Asum. Hann kallaði á Hólmfríði og bað hana að koma fljótt með
mat handa mér. „Þú hefir auðvitað ekki mátt koma í Magnúsar-
húsið, þegar taugaveikin er þar. Magnús hefir sjálfur ekki samband
við húsið til að geta afgreitt í búðinni."
Þessi ummæli Péturs þótti mér vænt um, því þá vissi hann alla
málavexti.
Maturinn kom og ég gerði honum góð skil. Ég tók eftir joví, að
litla stúlkan, sem var háttuð þarna í rúminu tilfætis við rúm Péturs
horfði mikið á mig. Pétur hefir víst tekið eftir því líka, því hann
segir: „Þarna sérðu nú föðurbróðir þinn, Abba mín.“
„Hvernig lízt þér á frænku þína, Ingi litli?“ F.n hvorugt okkar
svaraði.
Þegar Hólmfríður bar aftur fram af borðinu segir Pétur: