Dagblaðið Vísir - DV - 02.10.2009, Qupperneq 15

fréttir 2. október 2009 föstudagur 15
hefja málaferli í Rússlandi til að
ógilda gjörninginn og endurheimta
eign sína. Jafnframt kröfðust þeir
að fá í hendur nauðsynleg plögg
um fjármál fyrirtækisins og skatt-
skrár fram að eignaskiptunum vegna
skaðabótamáls.
Kærastan fékk lykil að Dover
Street – Björgólfsfeðgar og
konurnar gistu á hóteli
Í London átti BGL, eignarhaldsfélag
þeirra Ingimars og Lardners, íbúð við
Dover Street. Á leið sinni frá Péturs-
borg til Íslands stoppaði Ingimar þar
í stuttan tíma og skildi þar eftir brúnt
umslag sem í áttu að vera fimm auð
blöð með undirskrift hans. Lögfræð-
ingur hans hafði skilað honum um-
slaginu fyrir brottförina frá Rússlandi
þar sem ekki reyndist nauðsynlegt
að nota þau. Ingimar setti umslagið
óskoðað í skjalaskáp sinn í íbúðinni.
Síðar komst Ingimar að því, að í um-
slaginu voru aðeins 3 eintök af auðu
en undirrituðu skjölunum.
Síðar rifjaðist það upp fyrir Ingi-
mar, Bernard og starfskonu hjá BGL,
að Björgólfsfeðgar, ásamt mökum,
hefðu nokkrum sinnum fengið að
gista í íbúðinni fyrir 25. september
árið 1995. Þannig hafi Björgólfur
Thor til dæmis beðið ritara Ingimars
á skrifstofunni í London um að Krist-
ín Ólafsdóttir, kærasta hans, fengi að
gista í íbúðinni einhvern tíma á milli
15. og 25. september. Ingimar kveðst
síðar hafa komist að því að Björg-
ólfsfeðgar hefðu báðir verið í Lond-
on ásamt mökum – og gist á hóteli.
Hvers vegna þurfti kærastan þá á lykli
að íbúð við Dover-stræti að halda?
Við réttarhöldin vakti það athygli
lögfræðinga BGL, eignarhaldsfélags
Ingimars og Bernards, að engu var
líkara en að lögmenn gagnaðilans,
Björgólfs Guðmundssonar og félaga,
virtust afar fróðir um málatilbúnað
þeirra og ýmislegt er varðaði upp-
lýsingar og gögn, sem lögmennirn-
ir lögðu fram við réttarhöldin. Þetta
gat verið tilviljun, en ein staðreynd,
sem ekki var farið hátt með á þess-
um tíma, varð þess valdandi að ljót-
ar grunsemdir vöknuðu hjá Ingimar
og Bernard og sumum lögmanna
þeirra. En að sögn Ingimars komust
Björgólfsfeðgar að öllum líkindum
yfir trúnaðarupplýsingar um mála-
reksturinn sem geymd voru í íbúð
Ingimars.
Galmond-stofan vinnur
fyrir ríka Íslendinga
J.P.Galmond, danskur lögfræðing-
ur, var lögmaður Björgólfsfeðganna í
réttarhöldunum. Galmond þessi hef-
ur verið vændur um ýmislegt mis-
jafnt, meðal annars hvítþvott á pen-
ingum í danska blaðinu Börsen árið
2007 og hefur hann verið gríðarlega
umsvifamikill í Rússlandi á liðn-
um árum, en Daninn rek-
ur lögmannsstofu
þar sem og í
nokkrum öðrum löndum. Meðal
annars hefur verið talið að Galmond
leppi eignarhald á rússneska síma-
fyrirtækinu Megafon, þriðja stærsta
símafyrirtækinu í landinu, fyrir fyrr-
verandi síma- og samgögnuráðherra
Rússlands, Leonid Reiman. Galm-
ond þessi hefur jafnframt unnið mik-
ið fyrir íslenska eignarhaldsfélagið
Baug í gegnum árin, líkt og rakið hef-
ur verið í Börsen.
Við flest réttarhöldin mætti fyr-
ir hönd Björgólfsfeðga lögmaðurinn
Sunne Thorson, danskur lögfræðing-
ur, sem vann á lögmannsstofu landa
Galmonds. Sá hafði á sér spillingar-
orð og var talinn tengjast peninga-
þvætti líkt og Galmond. Hann var um
árabil grunaður um peningaþvætti,
meðal annars í þágu Reimans. Reim-
an var vikið úr ráðherraembætti sínu
fyrir rúmu ári vegna spillingar. Hann
hefur notið verndar Vladimírs Pút-
ins, allt frá því þeir störfuðu saman
hjá hinu opinbera í Pétursborg auk
þess sem þeir eru tengdir fjölskyldu-
böndum.
Árið 2007 neyddist Galmond til að
hætta að reka sjálfur lögmannsstofu
sína, meðal annars vegna mikilla
átaka um yfirráðin í Megafon. Reim-
an og Galmond eru samt enn taldir
góðir vinir. Aðalástæðan fyrir brott-
hvarfi Galmonds úr fyrirtæki sínu er,
að hann heyr harða baráttu við Mika-
il Friedman, einn ríkasta olígarkann í
Rússlandi, um 25 prósent hlut í síma-
fyrirtækinu Megafon.
Stóðuð ekki við samkomulag
– sleppum glæpaöflum
lausum á ykkur
DV hefur undir höndum minnis-
miða frá núverandi starfsmanni
Björgólfsfeðga, Þór Kristjánssyni, þar
sem hann greinir Ingimar frá því að
Thorson hjá J.P.Galmond hafi hringt
í lögfræðing BGL og lýst yfir óánægju
sinni með að ákveðið hefði verið að
fara með eignaskiptaágreininginn
fyrir gerðardóm.
Í símtalinu vitnaði hann til munn-
legs samkomulags á milli lögfræð-
ings BGL og hans sjálfs og sagði að nú
væri fallið úr gildi samkomulag um
að blanda ekki einhverjum glæpaöfl-
um í málið. „Hann staðhæfði þetta
rólegum en hótandi hætti,“ segir Þór
í skilaboðum sínum til Ingimars.
Á skrifstofu Ingimars og Bern-
ards var þetta túlkað sem hótun um
að verið væri að gefa í skyn að senda
ætti mafíuna á þá og að því væri verið
að hóta þeim. Af því varð þó ekki sem
betur fer fyrir Ingimar og Lardner.
Rússneskur hlerunarbúnaður á
skrifstofu Ingimars
og Bernards
Við málaferlin var svo engu líkara en
lögmenn Björgólfsfeðga vissu ná-
kvæmlega hvað væri að gerast á skrif-
stofu Ingimars og Lardners í London
og þótti mönnum ótrúlegt að upp-
lýsingarnar væru einungis byggðar á
skjölum.
Vegna þekkingar sinnar á vinnu-
brögðum í Pétursborg þessara ára
og áðurnefndrar vitneskju lögmana
Björgólfsfeðga um hluti, sem þeim
áttu ekki að vera kunnir, leitaði Bern-
ard J. Lardner til einkaspæjarafyrir-
tækis, sem tók að sér að kanna hvort
hlerunarbúnaður kynni að leynast á
skrifstofu BGL í Lundúnum.
Farið var yfir hana með þar til
gerðum búnaði og fannst þá upp-
tökubúnaður, sem ekki hafði áður
sést í London. Hann var tengdur við
símkerfi skrifstofunnar og hljóðritaði
öll símtöl og sendi sjálfvirkt áfram í
móttökutæki, sem talið var vera stað-
sett í um 1-1,5 mílu radíus frá skrif-
stofunni. Hlerunartækin voru talin
vera rússnesk. Ekki fékkst staðfest
hvaðan tækin voru né af hverju þau
voru á skrifstofunni en Ingimar og
Lardner drógu sínar ályktanir þó ekki
hefði þetta áhrif á málareksturinn.
Líkt og rætt var um í síðasta helg-
arblaði DV enduðu málaferlin á því
árið 1999 að samningurinn um af-
sal Ingimars á BBP-verksmiðjunni
til Björgólfsfeðga var dæmdur ógild-
ur á þeim forsendum að Ingimar
hafi ekki haft umboð til að afsala sér
fyrirtækinu til Björgólfsfeðga þeg-
ar hann gerði það árið 1995. Ingi-
mar og Lardner íhuguðu að höfða
skaðabótamál gegn Björgólfsfeðgum
í kjölfarið en af því varð ekki. Síðan
þetta gerðist, árið 1999, hafa mála-
ferli milli Björgólfsfeðga og Ingimars
legið niðri.
Viðskiptaferill Björgólfs ekki
hindrun – Bravómálinu
vikið til hliðar
Þegar Samson-hópurinn var valinn
sem heppilegasti kaupandi Lands-
bankans varð mörgum hverft við
vegna viðskiptasögu Björgólfs Guð-
mundssonar. Athygli einkavæðingar-
nefndar og Fjármálaeftirlitsins vakin
á meintum stuldi Björgólfsfeðga á
gosdrykkjaverksmiðju í Pétursborg,
sem seld var síðar undir nafninu
Bravo International til Heineken fyr-
ir 400 milljónir bandarískra dollara.
Leiða má líkum að því að ráðherra-
nefndin hafi verið látin vita af þess-
um alvarlegu ásökunum. Í henni
sátu Davíð Oddsson, Halldór Ás-
grímsson, Geir Haarde og Valgerður
Sverrisdóttir.
Ekki var liðinn nema rétt rösk-
ur áratugur frá því Björgólfur Guð-
mundsson hlaut skilorðsbundinn
fangelsisdóm vegna fjársvika og
brota á bókhaldslögum í Hafskips-
málinu auk þess sem fjölskylda eig-
anda Dósagerðarinnar taldi hann
hafa haft fyrirtækið af föður sínum
og eiginkonu. Aðrir minntust Hauks
Heiðar málsins og fleiri mála (sjá
DV-greinina „Björgólfur þáði stoln-
ar milljónir úr Landsbankanum“ eft-
ir Inga Frey Vilhjálmsson 6. febrúar
síðastliðinn). Og þegar Bravo-mál-
ið bættist við þessi var líklega enn
meira tilefni til þess að tekið væri til-
lit til fortíðar Björgólfs áður en hann
fengi að kaupa bankann.
En Bravómálið var ekki einu
sinni tekið til sérstakrar umfjöllunar
í einkavæðingarnefnd heldur kaus
nefndin að senda alvarlegar athuga-
semdir Ingimars H. Ingimarssonar
til Fjármálaeftirlitsins, sem taldi það
ekki skipta máli vegna sölu Lands-
bankans, meðal annars vegna þess
að ágreiningsmálin væru einkarétt-
arlegs eðlis. Í ljósi þeirra upplýs-
inga sem Fjármálaeftirlitið fékk til
að kanna vegna málsins sætir það
furðu, að ekki skuli hafa þótt ástæða
til meiri háttar rannsóknar á Bravó-
málinu.
Ingimar kærði Björgólf og
Björgólfur kærði Ingimar
Að auki fékk Rannsóknarlögregla rík-
isins málið inn á borð til sín. Björg-
ólfur Guðmundsson kærði Ingimar
10. desember 1996 og Ingimar kærði
bæði Björgólf eldri og Björgólf Thor
15. janúar 1997 en lögreglan vísaði
málinu frá.
Björgólfur Guðmundsson sagði
í viðtali við Euromoney, virt banka-
tímarit, að hið fallna Hafskip og
dómar yfir honum og félögum hans
vegna málsins hefðu aldrei borið
á góma, þegar hann sat fundi með
framkvæmdanefnd einkavæðing-
ar árið 2002. Á forsíðu blaðsins var
mynd af Björgólfi uppáklæddum
sem skipstjóra í stafni skips og þar
spyr blaðið hvort þessi maður sé
hæfur til að vera við stjórnvölinn í
Landsbankanum? Niðurstaða mjög
ítarlegrar úttektar um Samson-félag-
ana er sú, að Björgólfur sé vanhæf-
ur til að stjórna þessum elsta banka
landsins. Reynsla þremenninganna
af bankarekstri sé engin, ferill Björg-
ólfs sé ekki trúverðugur og mörgum
spurningum um rússnesku bjórgerð-
arár þeirra og meint tengsl þeirra við
vafasöm öfl í undirheimum Péturs-
borgar og mútuþæga embættismenn
sé ósvarað.
Ekki hefur þessi laka einkunn
Euromoney batnað í kjölfar úttekt-
ar DV á ásökunum Ingimars H.
Ingimarssonar, sem segir hiklaust
að Björgólfsfeðgar hafi stolið gos-
verksmiðjunni Baltic Bottling Plant
frá sér og breytt nafni fyrirtækis-
ins í Bravo International. Og ekki
nóg með það heldur hafi þeir blekkt
heimsþekkta fjölmiðla og talið þeim
trú um, að þeir hafi sett á laggirnar
gos- og bruggfyrirtækið Bravo Inter-
national strax árið 1993, einmitt þeg-
ar BBP var stofnað.
En allt kom fyrir ekki og Björgólfs-
feðgar eignuðust Landsbankann
með Bravo-peningunum þrátt fyr-
ir háværar gagnrýnisraddir, bæði ís-
lenskar og erlendar. Sögu Björgólfs-
feðga á næstu árum eftir þetta þekkja
flestir að hluta enda gustaði heldur
betur um þá þar til Landsbankinn
hrundi í haust ásamt hinum stóru
viðskiptabönkunum tveimur.
Aðalatriði fyrri greinar Halldórs Halldórssonar um viðskipti Björgólfsfeðga
og Ingimars H. Ingimarssonar:
Halldór hélt því fram, samkvæmt vitnisburði Ingimars H. Ingimarssonar, að
Björgólfur Guðmundsson, sonur hans Björgólfur Thor Björgólfsson og Magnús
Þorsteinsson hefðu stolið verksmiðjunni Baltic Bottling Plant (BBP). Í grein
Halldórs var því haldið fram að þeir hefðu gert þetta með því að falsa samning
þar sem Ingimar átti að hafa afsalað sér verksmiðjunni til Björgólfsfeðga. Þessi
verksmiðja varð síðar að Bravo-verksmiðjunni sem þeir feðgar og Magnús seldu
fyrir 400 milljónir dollara til Heineken árið 2002 og keyptu Landsbankann í
kjölfarið. Það skal tekið fram að Björgólfsfeðgar hafa ævinlega neitað þessum
ásökunum.
Hver er Ingimar H. Ingimarsson?
Ingimar H. Ingimarsson er fæddur árið 1943 og er verkfræðingur og arkitekt
að mennt frá háskólanum í Braunschweig í Þýskalandi. Á árunum 1972 til 1989
starfaði hann sem verkfræðingur og arkitekt í Þýskalandi, Skandinavíu, Asíu og
á Íslandi. Samhliða þessu starfaði hann að fasteignaþróunarverkefnum í sömu
löndum. Hann rak meðal annars arkitektastofuna Vinnustofan Klöpp hér á landi
og var framkvæmdastjóri hjá Útvarpi Matthildi.
Hann hélt til Rússlands í kringum 1990. Í Rússlandi var hann meðal annars
framkvæmdastjóri hjá símafyrirtækinu Peterstar á árunum 1991 til 1992 auk
þess að vera eigandi og stjórnarformaður Baltic Bottling Plant. Hann var
jafnframt ræðismaður Íslands í Pétursborg á þessum árum en þar á undan hafði
hann verið ræðismaður fyrir Sovétríkin á Íslandi. Björgólfur Thor Björgólfsson og
Magnús Þorsteinsson urðu ræðismenn Íslands í Pétursborg á eftir honum.
Eftir Rússlandsævintýrið og hinar hatrömmu deilur við Björgólfsfeðga varð
Ingimar meðal annars framkvæmdastjóri hjá flugfélaginu MK árið 1997 og
stofnandi og forstjóri flugfélagsins JetX/Primera Air. Ingimar er stjórnarformaður
Primera Air í dag, en félagið hét áður JetX. Hann lét af störfum sem forstjóri hjá
flugfélaginu í fyrra og tók Jón Karl Ólafsson við af honum.
Ingimar býr í Súlunesi í Garðabænum ásamt konu sinni, Guðrúnu Vilborgu
Sverrisdóttur.
Ingimar er hvað þekktastur hér á landi fyrir deilur sínar við Björgólfsfeðga um
eignarhaldið á BBP-verksmiðjunni í Rússlandi og fyrir að hafa varað stjórnvöld
á Íslandi við þeim feðgum áður en Landsbankinn var seldur til þeirra í upphafi
síðasta áratugar.
Svar Björgólfsfeðga
Halldór Halldórsson bauð Ásgeiri Friðgeirssyn, talsmanni Björgólfsfeðga, í liðinni
viku að koma sjónarmiðum Björgólfsfeðga á framfæri vegna umfjöllunar DV
um ásakanir Ingimars H. Ingimarssonar arkitekts á hendur þeim feðgum fyrir
skjalafölsun og þjófnað þeirra á gosdrykkjaverksmiðjunni Baltic Bottling Plant,
sem síðar hafi verið nefnd Bravo International og seld Heineken-bjórrisanum
fyrir 400 milljónir bandarískra dollara. Ásgeir sá ekki ástæðu til að gera sérstaka
athugasemd en sendi DV gögn þar sem gerð er grein fyrir sjónarmiðum þeirra
feðga.
Hér verður niðurlag einnar greinargerðar Björgólfsfeðga engu að síður birt enda
var fjallað í DV-úttektinni um þau atriði sem fjallað er um hér að neðan þótt
sjónarmiðin séu gjörólík: „Hin átta ára gamla deila snýst fyrst og fremst um þá
staðreynd að Ingimar Haukur Ingimarssonar sér ofsjónum yfir þeirri velgengni
sem fyrrverandi samherjar hafa notið frá þeim tíma sem hann seldi eignarhlut
sinn í félaginu og hefur reynt með hótunum og blekkingum að fá aðila til að
endurskoða þá fjárhagslegu umbun sem ákveðinn var í samningunum frá
24 mars 1995 án árangurs. Hingað til hafa hótanir Ingimars Hauks ekki borið
árangur og munu ekki gera í framtíðinni.”
Athugasemd Halldórs Halldórssonar
Undirskriftin var ekki fölsuð – heldur samningurinn Í Fréttablaðinu 1. október
birtist stutt frétt í tilefni skrifa DV, þar sem tiltekin eru nokkur atriði úr greinar-
gerð Björgólfsfeðga, sem ganga þvert á efnislegar staðhæfingar Ingimars H.
Ingimarssonar í DV-úttektinni.
Í frétt Fréttablaðsins segir, að rússneskir meðeigendur hafi verið viðstaddir
undirritun kaupsamnings Björgólfs Guðmundssonar á Baltic Bottling Plant auk
þess sem rangt sé að þeir hafi falsað undirskrift Ingimars á samninginn þegar
Ingimar hafi verið rúmliggjandi í öðru landi (það er að segja á Íslandi). Í fréttinni
er vísað til blaðaskrifa. Þessi tilvísun á við eldri skrif, sennilega frá 2002 en ekki
skrif DV um liðna helgi.
Vera má að „rússneskir meðeigendur” hafi verið viðstaddir undirritun, en
samkvæmt staðhæfingu Ingimars voru „eignaskiptin” hafi verið skráð á auð blöð
með eigin undirskrift hans, sem hann fullyrðir að hafi horfið af skrifstofu hans
í London. Aðeins einn Rússi, Homsky, skrifar nafn sitt á skjalið (sjá greinina um
Bravómálið í dag). Þá hefur því aldrei verið haldið fram að meint fölsun hafi átti
sér stað þegar Ingimar lá á súkrahúsi. Hins vegar kemur margoft fram í úttekt DV
að skjalið hafi verið sagt falsað 24. mars 1995 en ekki kynnt fyrr en 6 mánuðum
síðar. Það var haustið 1995, en þá lá Ingimar á sjúkrahúsi í margar vikur, ekki um
vorið þegar undirskriftin fór fram.
Þá er réttilega bent á það að lögreglan hafi ekki séð ástæðu til að skoða málið
á sínum tíma. Hér er rétt að fram komi, að Rannsóknarlögreglu ríkisins (sem þá
var) bárust tvær kærur vegna Bravómálsins. Annars vegar kærði Ingimar Björgólf
og hins vegar kærði Björgólfur Ingimar.
Lykilmaður Davíð Oddsson,
þáverandi forsætisráðherra og nú-
verandi ritstjóri Morgunblaðsins, var
lykilmaður í því að tryggja Björgólfs-
feðgum Landsbankann. Davíð og
Björgólfur hittust í London sumarið
2002 og falaðist Björgólfur þá eftir
bankanum. Bréf Björgólfs yngri til
einkavæðingarnefndar skömmu
síðar hratt einkavæðingarferlinu á
bönkunum svo af stað.
Hótað með glæpaöflum Niðurlag faxsendingar starfsmanns Bernards og Ingimars, þar sem lögmaður Björgólfsfeðga á
skrifstofu hins umdeilda danska lögfræðings J.P.Galmonds hótar að leysa „glæpaöfl” úr læðingi - að senda rússnesku mafíuna á þá.