Dagblaðið Vísir - DV - 08.10.2010, Page 36

36 viðtal 8. október 2010 föstudagur
Ég var aldrei tilbúin til að fullyrða að ég væri hætt fyrr en ég fékk strákinn. Þá var ég viss um að þetta væri komið,“ segir fréttakonan Lára Ómarsdóttir en
Lára og eiginmaður hennar, Sigurður Haukur
Olavsson, eiga fimm börn. Lára var aðeins nítj-
án ára þegar hún varð mamma. Hún segir að
þótt þau hafi bæði verið ung hafi þau verið til-
búin fyrir foreldrahlutverkið. „Við vorum farin
að búa saman svo það var ekki eins og ég væri
enn heima hjá mömmu. Auðvitað var þetta
ákveðið áfall en samt bara yndislegt.“
Því fleiri Því betra
Sjálf kemur Lára úr stórum systkinahópi en
hún er fimmta í röðinni af sjö systkinum. „Það
var mjög gaman að alast upp í svona stórum
hópi og þess vegna vildi ég eignast svona mörg
börn. Ég gat ekki hugsað mér að halda jól í
fjögurra manna fjölskyldu. Það hlýtur að vera
svakalega tómlegt. Svo eru líka meiri líkur á að
einhver heimsæki mann í ellinni ef maður á
fleiri börn. Ég vil hafa líf og fjör í kringum mig
og fannst alltaf tómlegt á heimilum vinkvenna
minna sem áttu ekki mörg systkni,“ segir hún
og bætir við að samgangur milli systkinanna sé
mikill enn þann dag í dag. „Við erum þrjár syst-
ur sem komum í seinna hollinu og búum allar
í Mosfellsbænum. Önnur þeirra á fjögur börn
og hin þrjú og börnin eru flest á svipuðum aldri
svo samgangurinn er mikill. Sú elsta í hópnum
er í Grafarvogi svo hún er ekki langt frá. Sam-
bandið er líka gott við bræðuna og þótt Þorf-
innur dvelji mikið erlendis þá tölum við sam-
an reglulega. Hópurinn er mjög stór þegar við
hittumst og þar sem maðurinn minn á fimm
systkini eru barnaafmæli hjá okkur lágmark 65
manns eða svona meðalstór fermingarveisla,“
segir hún brosandi en bætir svo við: „Svona vil
ég hafa þetta. Mér finnst fólk skemmtilegt og
því fleiri því betra. Það versta sem gæti komið
fyrir mig væri ef enginn kæmi þegar ég væri að
halda upp á eitthvað. Þá færi ég alveg í mínus.“
Dóttir fæDDist fyrir tímann
Lára var meira og minna ófrísk allan þrítugs-
aldurinn og hafði eignast fjögur börn fyrir þrí-
tugt. Þá tók hún stutt hlé á barneignum en þau
Sigurður Haukur eignuðust eina soninn árið
2004. „Mig langaði alltaf að eignast mörg börn
en þegar fjórða barnið mitt fæddist fyrir tím-
ann var ég ekkert voðalega hrifin af hugmynd-
inni um að eignast fleiri en um leið og ég hafði
jafnað mig á því vildi ég drífa mig í annað,“ seg-
ir Lára en dóttir hennar var aðeins sex merk-
ur þegar hún kom í heiminn á 31. viku. „Hún
var mjög lasin og mátti ekki við neinu fyrstu tvö
árin. Þegar hún var tveggja mánaða varð hún
alvarlega veik og var aftur lögð inn á vökudeild
þar sem gjörgæslan treysti sér ekki til að taka
á móti henni enda bara átta merkur. Þar var
henni haldið sofandi í öndunarvél og þetta var
ansi tæpt um tíma. Læknar sögðust hafa gert
allt sem í þeirra valdi stæði og nú væri það und-
ir henni komið hvernig þetta færi. Í dag er hún
að verða 11 ára og er stór og stæðileg stelpa.
Hún er eiginlega alveg ótrúleg og það er því-
líkt kraftaverkafólk sem vinnur þarna á sjúkra-
húsinu. Ég geri ekki mikið af því að dvelja við
liðna tíma en auðvitað var þetta erfitt og ekki
bara fyrir mig og manninn minn heldur hin
börnin líka og þá aðallega elstu dóttur mína
sem var níu ára á þessum tíma. Eins og svo oft
með elstu börn er ábyrgðartilfinningin mik-
il og það mæddi á henni greyinu en við kom-
umst öll heil út úr þessu. Erfiðast var að þurfa
að halda áfram með þetta daglega vesen, svona
eins og að borga reikninga og fara í banka. Við
hjónin vorum bæði í háskólanámi en urðum að
hætta þegar hún fæddist. Við upplifðun mikið
vesen í kringum Lánasjóðinn en LÍN veitti að-
eins undanþágu fyrir annað þegar hjón hætti
í námi vegna veikinda barns. Svo var alls kyns
annað vesen sem manni finnst ósanngjarnt að
þurfa að hugsa um þegar maður er með veikt
barn á sjúkrahúsi. Því miður held ég að ástand-
ið sé enn þá svona og það er sorglegt til þess að
hugsa að fólk geti ekki einbeitt sér að því að ná
heilsunni aftur án þess að þurfa að hafa pen-
ingaáhyggjur ofan á allt saman.
Krabbi og aðgerð í beinni
Lára þekkir líka veikindi á eigin skinni en hún
fékk krabbamein aðeins 24 ára gömul. Hún seg-
ist hafa verið heppin með staðsetningu en æxl-
ið sem var í kviðvöðva, var fjarlægt og Lára var
frá vinnu í um tvo mánuði. Eins er frægt þeg-
ar hún sjónvarpaði aðgerð þar sem æxli úr lif-
ur hennar var fjarlægt. „Mér fannst svo magnað
að það væri verið að taka eitthvað úr lifrinni og
spurði læknana hvort ég mætti ekki vera vak-
andi til að fylgjast með. Þegar það var ekki hægt
bað ég um að aðgerðin yrði tekin upp. Þetta var
svo flott sjónvarpsefni og ég vildi sýna það í
Kastljósi. Ritstjórinn var hins vegar ekki á því
þar sem þarna var ekki vitað hvort þetta væri
góð- eða illkynja. Svo reyndist æxlið góðkynja
og því var ákveðið að sýna myndbandið í Kast-
ljósi,“ segir hún en bætir við að sjálf hafi hún lít-
ið leitt hugann að því hvort hún væri aftur kom-
in með krabba. „Ég yrði brjáluð ef ég væri alltaf
með áhyggjur af öllu og að velta mér upp úr því
sem gæti komið fyrir. Auðvitað gerist eitthvað
á lífsleiðinni sem er ekkert skemmtilegt en ég
ætla ekki að eyða lífinu í að hugsa um hvort ég
sé að deyja. Þá myndi ég bara liggja og grenja.“
Kennarinn ómar ragnarsson
Það er varla hægt að ræða við Láru án þess að
minnast á pabba hennar en Ómar Ragnarsson
hlýtur að teljast einn af frægustu Íslending-
um allra tíma. Lára segir frægð hans ekki hafa
truflað hana í æsku enda hafi hún verið í litlum
skóla þar sem allir þekktu alla. „Í Álftamýrar-
skóla var ég með krökkum sem ég hafði þekkt
alla tíð og þar var ekkert verið að ræða um
pabba. Það var frekar á unglingsárunum þeg-
ar maður fór að kynnast nýju fólki og þá reyndi
ég frekar að gera lítið úr því en hitt. Pabbi var
oftast hressi pabbinn þegar ég var lítil. Það var
alltaf gaman þegar hann kom heim og fíflaðist
í okkur og tók okkur á háhest. Hann var samt
ekki mikið heima vegna vinnunnar en við fór-
um mikið með honum í staðinn og þvældumst
með honum um allar trissur, sama hvort hann
var að skemmta eða vinna fréttir. Þá var ýmist
flogið eða keyrt um landið þvert og endilangt.
Ég fór bara einu sinni með honum til útlanda
sem krakki en þá átti hann ekki að fá að fara inn
í landið. Við vorum að fara til Spánar og hann
ætlaði að nota tímann til að klippa Stikluþætti
og tollverðirnir heimtuðu sinn hlut, vildu fá
spólur hjá honum. Við komumst þó með þetta
í gegn og hann eyddi mestum tíma í að skoða
spólurnar,“ segir Lára og bætir við að með tím-
anum hafi hann breyst í kennara sem hafi verið
duglegur að fræða þau systkinin. „Það er mik-
ill kennari í honum og hann sýndi heimavinnu
okkar mikinn áhuga og sagði okkur meira en
stóð í nokkurri bók og vakti þannig áhuga minn
og metnað. Sem barn vildi ég ekki valda hon-
um vonbrigðum og vildi læra um skáldin og
söguna því hann vissi svo mikið. Hann ræddi
mikið við eldri systkini mín og til að geta tek-
ið þátt varð ég að vera gjaldgeng í umræðuna.“
Þýðir eKKert að væla
Færri þekkja til Helgu Jóhannsdóttur, móður
Láru. „Mamma er konan sem stjórnaði heim-
ilinu og það var hún sem sá um allt barnaupp-
eldið. Það er vegna hennar sem pabbi er, þótt
hún vilji gera lítið úr sínum hlut. Ég efast um
að hann væri á þeim stað sem hann er á í dag
ef hann hefði hana ekki. Hún hefur ferðast með
honum um landið og erlendis og oft verið á
upptökuvélinni fyrir hann, passað að hann sé
með mat með sér og fötin í lagi. Sjálf á ég fimm
börn og það kæmi aldrei til greina, hvorki fyr-
ir mig né manninn minn, að ég lokaði mig af
inni í herbergi til að vinna, svona eins og hann
gerði, á meðan allt væri uppi í háalofti frammi,“
segir hún en bætir við að vissulega séu tímarn-
ir breyttir. „Ef hann hefði ekki haft hana ætti
hann líklega ekki þessa stóru fjölskyldu en ég
held að hann hefði ekki þolað við einn,“ segir
hún og bætir við að þær mæðgurnar séu góð-
ar vinkonur. „Mamma er frábær og týpan sem
lætur ekkert mótlæti buga sig heldur brýna.
Hún er hörkutól og veit, eins og ég, að væl hef-
ur ekkert upp á sig. Ég veit ekki hvar pabbi væri
án hennar. Og við öll hin líka.“
alsæl í vinnunni
Lára varð stúdent árið 1999 þegar hún var orð-
in 26 ára og þriggja barna móðir. Hún hóf nám
í verkfræði við Háskóla Íslands um haustið en
hætti þegar fjórða barnið veiktist. Árið 2001 fór
hún í Kennaraháskóla Íslands og kláraði kenn-
aranámið 2004 þegar yngsta barnið var nýfætt.
Eftir nokkurra mánaða kennarastarf skall á
verkfall og Lára hefur ekki kennt síðan. „Kenn-
Gjaldþrot
er ekki heimsendir
lára Ómarsdóttir fréttamaður
þekkir fjárhagserfiðleika á eigin skinni
en Lára og eiginmaður hennar fóru í
gegnum gjaldþrot áður en kreppan skall
á. Lára er fimm barna móðir en fjölskyld-
an deilir lítilli íbúð í Mosfellsbænum.
Lára ræðir hér um veikindin, vinnuna,
peningaleysi og foreldra sína en faðir
hennar Ómar ragnarsson er lík-
lega einn frægasti Íslendingur allra tíma.
Þar var henni haldið sofandi í öndunarvél og
þetta var ansi tæpt um tíma.