Dagblaðið Vísir - DV - 06.05.2011, Side 26

Þráinn Bertelsson alþingis­maður lýsti á þingflokks­fundi í VG vantrausti sínu
á Jóni Bjarnasyni sjávarútvegsráð­
herra sem situr ekki lengur í hans
umboði á ráðherrastóli. Afstaða
Þráins er skiljanleg þegar litið er til
frammistöðu og ofríkis Jóns undan­
farna mánuði.
Ráðherrann Jón sýndi þann
kjark að taka tegundir eins og skötu­
sel og rækju út úr kvóta. Með þeim
aðgerðum kallaði hann yfir sig reiði
öfgaarms LÍÚ. Og hann vann fleiri
þjóðþrifaverk. Jón ráðherra blés lífi
í sjávarbyggðir allt í kringum land­
ið með því að heimila strandveiðar.
Sægreifar Íslands trylltust af réttlátri
reiði þeirra sem eiga bæði hafið og
miðin. Hetjan Jón stóð af sér árás­
irnar og uppskar aðdáun almenn­
ings.
En nú er hún Snorrabúð stekk­
ur. Ráðherrann sem vann fyrir fólk­
ið og stóð keikur frammi fyrir sæ­
greifum auðvaldsins er nú eins og
vindlaus belgur í ólgusjó, marandi
í hálfu kafi. Ráðherrann þorði ekki
að auka kvóta til strandveiða, lík­
lega af ótta við vald útgerðarmanna.
Hann virðist ætla að klúðra því
langstærsta máli ríkisstjórnarinnar
að breyta illræmdum kvótalögum
í almannaþágu. Ráðherrann sem
þorði uppsker vantraust í baklandi
sínu nú þegar hann virðist nota
kvótamálið til þess óþurftarverks að
hafa af almenningi leyfi til að segja
nei eða já við Evrópusambandinu.
Byltingarmaðurinn sem gekk órag­
ur til verka er dottinn ofan í gjá lítil­
mennsku. Í stað þess að ljúka starfi
sínu sem ráðherra með glæsibrag er
hann trausti rúinn. Afstaða Þráins
Bertelssonar og skoðanasystkina
hans er ekki aðeins skiljanleg held­
ur virðingarverð. Jón ráðherra hef­
ur klúðrað sínum málum. Sægreif­
arnir héldu öllu íslensku launafólki
í gíslingu í lítilmótlegri tilraun sinni
til að taka að sér löggjafarhlutverk­
ið á Íslandi. Sjávarútvegsráðherr­
ann er lítið skárri. Hann liggur und­
ir grun um að nota þjóðþrifamál
sem skiptimynt til að þjóna þeim
duttlungum sínum að hrifsa af al­
menningi þann rétt að taka afstöðu
til ESB. Mikil er lágkúra og skömm
Jóns.
Enn einn kjáninn, Sigurður klári og hún þarna Nordal, eða hvað hún nú heitir sú ágæta kona, eru
ekki fyrr búin að grenja úr sér augun
af ótta við að Jóhönnu takist að vinna
verk af viti, er grátkór Launasjóðs ís­
lenskra útvegsmanna byrjar að emja.
Og kórnum er stjórna af engum öðr­
um er ástsælasta stjórnmálamanni
allra tíma, Dabba litla blaðbera. Og
söngurinn ómar: Varúð! Varúð! Varúð,
þjófarnir leynast víða!
Við verðum að hafa auga með
pollrólegu deild náhirðarinnar sem í
faðmi drauga stendur vörð um kúlu­
lánasjóð íslenskra stjórnmálamanna.
Kannski er hinum ástríka hjarta­
knúsara aumingjadeildar íhalds­
ins, Jónmundi, ekki ljóst, að úr í
Valhallar garðinum fór einn af ung­
liðum trúfélags sjálfstæðismenna
burt með söfnunarbaukinn. Að vísu
höfðu peningarnir komið sem gjöf
frá einhverri klíku uppgjafarstjór­
nmálamanna, sem sá mæti maður
Halldór Ásgrímsson þjónar um þess­
ar mundir í Danaveldi. En þjófnað­
urinn sýnir okkur engu að síður að
órólega deild íhaldsins, vælukjóa­
hópurinn, þarf aðhald og ástúð. Hér
erum við að tala um fólk sem hefur
tapað milljónum í formi kúlulána
og fjár án hirðis. Ja, að vísu þarf al­
menningur að borga brúsann. En
hugmyndina um tapið vill ástsæll
leiðtogi íslenskrar alþýðu, Dabbi litli,
auðvitað eigna því fórnfúsa fólki sem
barðist með kjafti og klóm fyrir upp­
hefð góðærisgrýlunnar og náði með
eljunni einni saman að varða þjóð­
inni leið til ánauðar.
Nú er það sértrúarsöfnuður
Dabba litla sem á hugi og hjörtu
þjóðarinnar. Núna verður hinn mikli
frelsari vor að stíga niður til þjóðar­
innar og útdeila visku sinni; breyta
vatni í vín og brauði í gull. Hann sem
sjálfviljugur lagðist í jötu ríkisins og
krossfesti sig upp á eigin spýtur.
Núna þurfa styrkþegar auðvaldsins
að sameinast undir gunnfána græðgi.
Baráttudagur freka lýðsins er að baki
og maístjörnukjaftæðið er hjóm í
húsi þeirra sem þurfa að vernda það
sem þeir náðu að raka til sín í skjóli
uppskrúfaðra hvítflibba og jakkafa­
taplebba sem böðuðu sig í glæstum
vonum um eilífa sælu í himnaríki pen­
inganna.
Hæstiréttur íhaldsmanna verður að
standa vörð um frelsi einstaklingsins
til að ástunda hræsni og hroka. Ekkert
okkar má þola illt umtal fyrir það eitt
að þiggja, í drottins nafni, aðgang að
einkaauðlindum hinna útvöldu.
Það er af sem áður var,
nú er hann niðurlútur
sá vælukjói Valhallar
sem vildi þiggja mútur.
26 | Umræða 6.–8. maí 2011 Helgarblað
„Það stóð ekki til
að gefa út neina
yfirlýsingu um
þetta. En ég get
staðfest úr því spurt
er, að Jón Bjarnason situr
ekki á ráðherrastóli í mínu
umboði.“
n Sagði Þráinn Bertelsson, þingmaður
VG. – DV
„Skil ekki í DV að lepja
upp af vef þessa lyga­
marðar og siðleysingja.“
n Skrifaði Tryggvi Þór Herbertsson í
athugasemdakerfi dv.is eftir að Björgólfur
Thor Björgólfsson sagði að ekkert mark
hafi verið takandi á efnahagsráðgjafanum
í aðdraganda hrunsins. – DV.is
„Þótt fyrstu
hljóðfærin kæmu
í torfbæi og
lágreist timburhús
við fjörukambinn var
tónlistin lengi að ná hér
þroska, verða burðarás í
menningarlífi Íslendinga.“
n Sagði forseti Íslands í stuttu ávarpi á
opnunartónleikum Hörpu. – forseti.is
„Ég er enn mjög vantrúað­
ur þegar kemur að kostum
aðildar.“
n Sagði Steingrímur J. Sigfússon
fjármálaráðherra. Hann er enn andvígur
aðild að ESB. – Wall Street Journal.
Lágkúra ráðherrans
Leiðari
Bókstaflega
Reynir Traustason ritstjóri skrifar„Hetjan Jón stóð
af sér árásirnar
Vælukjóar Valhallar
Skáldið skrifar
Kristján
Hreinsson
„Við verðum að
hafa auga með
pollrólegu deild náhirðar-
innar sem í faðmi drauga
stendur vörð um kúlul-
ánasjóð íslenskra stjórn-
málamanna.
Vildi heita Björgólfur
n Tryggvi Þór Herbertsson alþingis­
maður liggur undir áföllum vegna
árása Björgólfs Thors Björgólfssonar
sem telur á
heimasíðu sinni
að Tryggvi hafi
gengið erinda
Askar Capital
á sama tíma og
hann var starf­
andi ráðgjafi
Geirs H. Haarde
forsætisráð­
herra. Málið hlýtur að vera sárt fyr­
ir Tryggva sem sóttist eftir því sem
háskólaprófessor að kenna stöðu
sína við föður hins unga Bjögga,
Björgólf Guðmundsson. Hefði hann
þá borið sæmdarheitið prófessor
Björgólfur Guðmundsson, Tryggvi
Þór Herbertsson. Þrátt fyrir þessa
blindu aðdáun ræðst afkvæmi
goðsagnarinnar svo á hinn auð­
mjúka þjón.
Sómi Ögmundar
n Ögmundur Jónasson innanríkis­
ráðherra virðist ekki ætla að feta
spillingarslóð forvera sinna við
skipan dómara.
Alkunna er að
á Davíðstíman­
um var vinum
og vandamönn­
um flokksins,
hæfum sem
óhæfum, troð­
ið inn í dóm­
stólana. Meðal
þeirra sem ekki hafa hlotið náð
er Eiríkur Tómasson lagaprófessor
sem Ögmundur hefur nú skipað
sem dómara ásamt þeim Gretu
Baldursdóttur og Þorgeiri Örlygssyni.
Sómi þykir vera að framgöngu
Ögmundar.
Bláu dómararnir
n Þremenningarnir sem Ögmundur
Jónasson innanríkisráðherra skip­
aði í Hæstarétt gætu orðið mótefni
við dómara á borð við Ólaf Börk
Þorvaldsson, frænda Davíðs Odds­
sonar, og Jón Steinar Gunnlaugsson,
vin þess sama. Báðir voru skipaðir
þótt þeir væru lágt metnir í hæfni.
Og Ólafur Börkur var ekki sá eini
sem naut náðar í ættinni því Herdís
Þorvaldsdóttir, systir hans, var talin
til þess fallin að vera héraðsdóm­
ari. Nú standa vonir til þess að sið­
væðing dómskerfisins sé hafin og
tími bláu dómaranna að baki.
Leynieigandi 365
afhjúpast
n Margir bíða þess nú spenntir að
Ingibjörg Pálmadóttir og Jón Ásgeir
Jóhannesson, aðaleigendur 365, gefi
það upp hver sé
sá huldueigandi
sem lagði stórfé
inn í rekstur
félagsins á sín­
um tíma. Fram
að þessu hafa
hjónin neitað
að upplýsa um
leynieigandann
en nú eru fjölmiðlalög skýr hvað
það varðar að eignarhald eigi að
vera skýrt. Þau hjónin munu vænt­
anlega svipta hulunni af málinu á
allra næstu dögum.
Sandkorn
TryGGVaGöTu 11, 101 rEykjaVÍk
Útgáfufélag: DV ehf.
Stjórnarformaður:
Lilja Skaftadóttir
Ritstjórar:
jón Trausti reynisson, jontrausti@dv.is
og reynir Traustason, rt@dv.is
Fréttastjóri:
Ingi Freyr Vilhjálmsson, ingi@dv.is
Ritstjórnarfulltrúi:
jóhann Hauksson, johann@dv.is
Umsjón helgarblaðs:
Ingibjörg Dögg kjartansdóttir, ingibjorg@dv.is
Umsjón innblaðs:
Ásgeir jónsson, asgeir@dv.is
DV á netinu: dv.is
Aðalnúmer: 512 7000, Ritstjórn: 512 7010,
Áskriftarsími: 512 7080, Auglýsingar: 512 7050.
Smáauglýsingar: 512 7004.
Umbrot: DV. Prentvinnsla: Landsprent. Dreifing: Árvakur.
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins
á stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
Öll viðtöl blaðsins eru hljóðrituð.
SvarthöfðiÞ að gat nú verið að menning­arlegar eyðimerkur lands­ins kvörtuðu yfir flottasta
tónlistar húsi norðan Alpafjalla.
Þ etta fólk lætur eins og aldrei hafi verið byggð fyrir það Kringlan. Og aldrei hafi verið
byggð Smáralind, eitt glæsilegasta
reðurtákn heims. Hvítt rusl hvar sem
er í heiminum hefði prísað sig sælt
fyrir að vera aðnjótandi slíks bygg­
ingarlegs óðs. Meðan áskrifendur
að sinfóníutónleikum seðja smekk­
vísi sína í Hörpunni getur hitt fólkið
auðveldlega farið í Kringlubíó og
Smárabíó til að upplifa eitthvað sem
hæfir þess skynjunarstigi.
V issulega mætti reka fjöldann allan af leikskólum og spítöl­um fyrir peninginn sem skatt­
greiðendur eru látnir borga í Hörpu.
En yfirburðarsmekkvísi verður ekki
grædd í fólk á spítala. Skynjun á fín­
ustu blæbrigðum nærgætnustu til­
brigða tónlistarinnar er ekki kennd
á leikskólum. Þessu þroskastigi, sem
áskrifendur sinfóníuhljómsveitar­
innar hafa öðlast, verður aðeins náð
fram með áratuga snertingu við tæra
hámenningu.
H arpa er ómissandi vettvang­ur fyrir hámörkun vitsmuna, skilnings og skynjunar. Þeir
óbreyttu landsmenn sem sjá ekki
hvernig þetta fjölnota elítuhús snert­
ir þá sjálfa ættu að athuga að þeir
deila dýrðinni með áskrifendum
sinfóníuhljómsveitarinnar, sem hafa
náð æðsta stigi skynjunar og skiln­
ings. Við erum öll Íslendingar. Því
fleiri Íslendingar sem ná hámarks­
árangri sem þessum, þess merki­
legra er að verða Íslendingur. Ekki
kvörtum við þegar handboltalands­
liðið hámarkar yfirburði sína? Nei,
við fögnum. Og samt þarf lítið sem
ekkert að hugsa til að henda bolta.
Á sama hátt ætti almenningur að
fagna, þegar heldri borgarar uppfylla
platónska frummynd fullkomnunar
mannsins með hámörkun skynjunar
sinnar í Hörpu.
R annsóknir sýna að það er hagkvæmt fyrir hvítt rusl að niðurgreiða sinfóníutónleika
fína fólksins. Skapandi greinar velta
189 milljörðum á ári. Svo fara 10–28
milljónir í gluggaþvott. Glugga­
þvottamaðurinn á Hörpu fær laun
sem hann notar svo til að fara í
Smárabíó og skapar störf fyrir popp­
sölumenn. Skapandi greinar eru
burðarstólpi atvinnulífsins. En sumt
fólk skilur það ekki. Alveg eins og
sumir skynja ekki það sem gerist í
Hörpu. Því það er ekki nóg að hlusta.
Það þarf að heyra. Hvítt rusl hlustar
kannski, en það heyrir ekki í Hörpu.
H víta ruslið þjónar engu að síður tilgangi þegar kemur að Hörpu. Það borgar skatta til
þess að niðurgreiða sinfóníuhljóm­
sveitina og Hörpu, svo andlegir vitar
þessa lands geti skinið skært, öllum
öðrum til leiðsagnar. Á sama hátt
dregur blómið næringu úr moldinni
og drullunni til að geta blómstrað í
allri sinni fegurð og gætt veröldina
fagurfræðilegri merkingu og inntaki.
Hvað væri veröldin án blóma, gæti
maður spurt? En um leið verður að
spyrja, hvar væri blómin án moldar­
drullu? Þetta er allt samvirkt. Við
höfum öll hlutverk.
Hvíta ruslið og Harpa