Dagblaðið Vísir - DV - 16.03.2012, Blaðsíða 35

„Ég tók alla
sökina á mig“
Viðtal 35Helgarblað 16.–18. mars 2012
Þ
að er klukka í fjallinu. Risa-
stór og sjálflýsandi eins og
einhver illkvittinn morgun-
hani hafi tekið tölvuvekj-
araklukku og stækkað hana
þúsund sinnum og gróðursett hana í
fjallshlíð. Þessi risastóra klukka hefur
víst verið þarna í áraraðir.
Risavaxnir sjálflýsandi rauðir
tölvugerðir stafir klukkunnar í fjall-
inu segja að klukkan sé sjö um kvöld.
Það er friðsælt og það er köld
stilla. Mosinn er orðinn grænn og
bólginn. Liggur ekki lengur grár í
hlutleysi. Gufan úr orkuverinu við
Svartsengi er líka grænleit í kvöldsól-
inni og liðast hægt yfir sjónarsviðið
meðan ekið er til fundar við Karl
Bjarna Guðmundsson í Grindavík,
betur þekktan sem Kalla Bjarna.
Við hittumst á rótgrónum bar
Grindavíkur. Kantinum við höfnina.
Hann bíður á barnum með kók-
dós. Í þykkri lopapeysu og gallabux-
um. Heima í bænum er unnusta hans
með barni. Hann er yfirmáta ástfang-
inn, segir hann. Hann er eins og allir
feður sem bíða fæðingu barns, fullur
vonar og hugsar um framtíðina.
Fyrir utan Kantinn eru banda-
rískir, breskir og íslenskir fánar. Við
erum í diplómu hér, segir eigandi
hússins. Það er kalt og hún hellir upp
á te. Við setjumst í betri stofuna þar
sem bleikt ljósaskilti lýsir bjarma yfir
brúnt leðursófasett.
Kalli Bjarni hefur
gengið í gegnum margt.
Árið 2003 sigraði hann
hjörtu þjóðarinnar með
söng sínum og einlægni.
Árið 2007 var hann
dæmdur til fangelsisvist-
ar fyrir smygl á tveimur
kílóum af kókaíni. En fáir
þekkja sögu Kalla Bjarna
sem hann ætlar að segja
hér af einlægni. Einlægni
og auðmýkt er eina vitið.
Það vita allir sem hafa far-
ið alla leið. Og margir Ís-
lendingar hafa farið alla
leið. Fíknin er þjóðarsjúk-
dómur. Kalli Bjarni hefur
ekkert til að skammast sín
fyrir.
„Ef þú bendir, þá bend-
ir einn fingur á mig. Hin-
ir þrír benda á þig,“ segir
hann réttilega.
Býður öllum Grund­
firðingum í afmæli
Kalla Bjarna er ekkert kalt.
„Lopapeysuna fékk ég frá ömmu
Elnu,“ segir hann og hún virðist hlý
og þykk.
Amma hans, Elna Orvokki Bárð-
arson, er honum ofarlega í huga.
Elna gekk Kalla Bjarna í móður
stað þegar hann var lítill drengur. Á
sunnudaginn, þann 18. mars, fagn-
ar hún níræðisafmæli sínu og Kalli
Bjarni hefur aðstoðað við að undir-
búa stóra og veglega veislu. „Amma
er listakona og býður öllum Grund-
firðingum í afmælið sitt í Samkomu-
húsinu. Í veislunni verður sýning á
verkum hennar, söngur og glens.
Hún vinnur verk úr grjóti og ég hef
aðstoðað hana í seinni tíð. Verk-
in eru allflest höggin í grjót með
sleggju og þótt hún sé firnasterk
reynist sleggjan henni þung nú þeg-
ar hún er orðin níræð.“
Kalli Bjarni fékk bæjarstjórann
til að lána sér Samkomuhúsið og
segist þykja vænt um greiðvikni og
hlýju bæjarbúa. „Það verður nóg
að gera hjá kvenfélaginu að baka
pönnsur. Þær buðust strax til þess.
Þá lét sveitarstjórinn okkur hafa
húsið til afnota frítt. Það er alltaf
svo gott að koma til Grundarfjarðar
og finna fyrir þessari hlýju. Grund-
firðingar hafa ávallt tekið vel á móti
mér, sama hvað hefur á dagana drif-
ið. Þeir segja bara: Já, já, Kalli minn.
Við erum búin að gleyma því. Þetta
er allt í lagi. Ég hef margoft haft þörf
fyrir þessa hlýju því sumir vilja frek-
ar láta mann halda að maður sé
einskis virði.“
Alinn upp af ömmu
Sterk tengsl Elnu og Kalla Bjarna eru
einstök því hún er ekki skyld honum
að nokkru leyti. Móðir Kalla Bjarna
átti við erfiðleika að etja, vildi hlífa
honum við þeim og sendi hann í
sveit til móður manns sem hún var í
sambandi með á þeim tíma. „Ég átti
í upphafi aðeins að dvelja hjá ömmu
Elnu í þrjár vikur. En þar plumaði
ég mig svo vel að þrjár vikur urðu
að 11 árum. Við áttum svo gott skap
saman. Við erum bæði glaðlynd og
orkumikil og hún sá strax músíkina í
mér og hvatti mig óspart áfram.
Mínu fyrstu minningar um
músík eru úr rútuferðalögum okk-
ar á milli Reykjavíkur og Grund-
arfjarðar því að sjálfsögðu heim-
sótti ég mömmu oft. Það tók fimm
klukkutíma að keyra frá Reykjavík
til Grundarfjarðar. Þá stóð ég oft
fremstur í rútunni með hljóðnem-
ann í hönd og söng fyrir farþegana.
Ég söng lög sem hún kenndi mér og
hafði gaman af, Stóð ég úti í tungls-
ljósi og Sestu mér hjá og líka finnsk
lög. Hún var ansi klók og mútaði
mér stundum með loforðum um
sælgæti á næsta áfangastað.
Heima að greiða ömmu
Kalla Bjarna hefur ávallt fundist
móðir hans hafa tekið góða ákvörð-
un, að leyfa honum að alast upp
með Elnu. „Mamma var með þrjú
börn í heimili og sá hvað ég dafn-
aði vel hjá ömmu Elnu. Það var erfitt
fyrir hana að leyfa mér að alast upp
á öðrum stað. En hún sýndi styrk í
því að sleppa af mér takinu. Þegar
mamma og maðurinn sem hún var
að hitta hættu saman voru tengsl
mín og ömmu Elnu orðin það sterk
að þau urðu ekki rofin. Ekkert gat
slitið okkur í sundur. Þegar Bárður
afi dó þá vorum við svo allt í einu
tvö ein. Ég var með eitt herbergi fyr-
ir BMX-hjólin mín og eitt fyrir legó-
kubbana og eitt fyrir kisurnar. Það
var þvílík gleði að alast upp á
þennan máta og ég fékk að vera
með henni þar til ég varð 14 ára
gamall. Þá toguðu skólayfir-
völd í móður mína. Amma var
nefnilega svo frjálsleg í hugsun, ef
ég vildi vera heima á daginn í stað
þess að fara í skólann, þá fannst
henni það bara allt í lagi. Hún sagði
þá bara: Farðu þá bara í skólann á
morgun. Síðan var ég kannski bara
heima að dunda mér, greiða ömmu
og svona,“ segir hann og hlær.
Kalli Bjarni segir faðm ömmu
sinnar ávallt hafa verið opinn,
sama hverju hann hefur tekið upp
á. „Amma Elna kenndi mér allt það
góða í lífinu, gaf mér sterkan grunn
sem ég bý alltaf að. Hún kenndi mér
samkennd og kærleika. Að koma
fram við náungann eins og þú vilt
að komið sé fram við þig. Hún tal-
aði líka mikið um Guð og trúna og
mér fannst tilveran öll hlýrri og fal-
legri með spekinni hennar ömmu.
Hún sagði mér hins vegar aldrei að
það væri nokkuð slæmt í þessum
heimi. Hún hefur alltaf elskað mig,
alveg sama hvað hefur gengið á.
Það er ofsalega gott. Í seinni tíð hef-
ur mamma líka sýnt mér væntum-
þykju.“
Í meðferð 16 ára
Það voru því blendnar tilfinningar
sem hrærðust í brjósti Kalla Bjarna
þegar hann fluttist fjórtán ára gam-
all til móður sinnar sem þá bjó í
Neðra-Breiðholti. Hann saknaði
ömmu en á sama tíma örlaði á vissri
ævintýraþrá.
„Ég mætti bara á gúmmítútt-
unum í Breiðholtið og þar var
veruleikinn allt annar. Ég gekk í
Breiðholtsskóla og stemningin var
sú að mínu mati að annaðhvort
þurfti maður að vera með genginu
sem réð öllu eða vera með þeim
sem voru undir. Ég valdi óþekka
gengið, því miður. Amma gleymdi
alveg að segja mér að lífið væri
ekki allt svona smurt og fínt eins og
heima í Grundar firði. Mig langar
ekkert rosalega til að tala um þessa
neysluhlið á lífi mínu. Ég er orðinn
svo þreyttur á því. En auðvitað segi
ég satt og rétt frá. Mamma greip í
taumana hjá mér þegar ég hafði ver-
ið með óþekku krökkunum í Breið-
holtinu í tvö ár. Ég var að drekka
landa og reykja hass og það stefndi
í ógöngur hjá mér.“
Kalli Bjarni var sendur á með-
ferðarstofnunina Tinda 16 ára og
meðferðin gekk vonum framar. „Ég
var edrú í þrjú ár og kynntist fullt af
skemmtilegum krökkum á Tindum.
Við stofnuðum hljómsveitina Viridi-
an Green og spiluðum svona músík
eins og Sigur Rós í dag. En því miður
hættum við að spila, ákváðum að við
myndum aldrei slá í gegn með þessu
væli. Fjölskyldan flutti til Vopna-
fjarðar og ég náði að halda mér edrú
á þessum mótunarárum. Það er svo
margt sem brotnar og ekki grær hjá
unglingum í neyslu og ég þakka fyrir
að svo varð ekki hjá mér.“
17 ára á sjó
Kalli Bjarni hefur verið meira og
minna til sjós frá sautján ára aldri.
Hann fór í fyrsta túrinn sautján ára á
Hágangi II, sem þá var gerður út frá
Vopnafirði. Leiðin lá norður í Smug-
una. „Í túrnum áður en ég steig um
borð skaut norska landhelgisgæslan
á bátinn. Mér fannst þetta svalt og
var svolítið spenntur fyrir þessu.
Þetta var ekkert grín því í vélarrúm-
inu voru 20 sentimetra göt á bátn-
um. Stemningin í þessa daga var
snarvitlaus því þeir höfðu hrein-
lega mætt með haglarann út á brú-
arvæng og klárað pumpuna.“ Þrátt
fyrir að norska landhelgisgæsl-
an hafi ekki mætt með haglarann
í brúna í þessum fyrsta túr Kalla
Bjarna var hann eftirminnilegur, svo
ekki sé meira sagt.
„Þessi fyrstu kynni mín
af sjómennsku voru stór-
furðuleg. Það fiskaðist ná-
kvæmlega ekkert. Ég man
til dæmis eftir því að einu
sinni toguðum við í átta tíma
og það eina sem við höfð-
um upp úr krafsinu voru
þrír aftur hlerar af Lödu, eitt
dekk og inni í einu brakinu
sem upp kom var einn lítill,
magur þorskur! Eftir þrjátíu
og átta daga útiveru var af-
raksturinn aðeins átta tonn
af unnum saltfiski,“ segir
Kalli Bjarni. Fyrir utan hvað
lítið veiddist fór töluverður
tími í að sniðganga norsku
landhelgisgæsluna og Kalli
Bjarni var oft settur í að hlusta
á talstöðina. „Tenging mín við
Noreg var sterk þar sem fað-
ir minn býr í Noregi, ég
Árið 2003 varð Karl Bjarni Guðmundsson, betur
þekktur sem Kalli Bjarni, frægur á svipstundu þegar
hann sigraði í Idol-stjörnuleit Stöðvar 2. Árið 2007
var hann dæmdur til fangelsisvistar fyrir smygl á
tveimur kílóum af kókaíni. Fáir þekkja söguna alla,
sem Kalli Bjarni segir hér af einlægni.
Kristjana Guðbrandsdóttir
kristjana@dv.is
Viðtal
„Því mið-
ur fór ég
að nota dóp til
þess að koma
mér í gegnum
allt prógrammið
fram undan
Illa svikinn „Ég tók alla sökina á mig,“ segir Kalli Bjarni um fangelsisdóminn sem hann afplánaði á Kvíabryggju.