Dagblaðið Vísir - DV - 16.09.2011, Blaðsíða 28

28 | Viðtal 16.–18. september 2011 Helgarblað
Þ
að er á köldum haust-
degi sem Fjölnir Þor-
geirsson fæst til að
hitta blaðamann
yfir kaffibolla. Hann
vindur sér inn á kaffihús-
ið, nánast fýkur inn. Rjóð-
ur í kinnum upplýsir Fjölnir
blaðamann um að hann hafi
varið gærdeginum í tamning-
ar og sé af þeim sökum eilít-
ið veðurbarinn. „Það er skíta-
kuldi,“ segir hann brosandi
og fær sér feginn heitan kaffi-
sopa.
Fjölni þekkja allflestir
landsmenn. Ef ekki fyrir afl-
raunir á sviði íþrótta (hann á
Íslandsmet í að setja Íslands-
met) þá fyrir ástamálin. Hann
er sagður vera einhvers konar
alfa-karl og hefur verið eftir-
sóttur af kvenþjóðinni. Hann
er þess vegna oft í sviðsljós-
inu og komst aftur í það fyrir
skömmu þegar hann ræddi
um samband sitt og Mel B.,
í útvarpsviðtali. Hann fórnar
höndum þegar blaðamaður
minnist á það. „Ég var í löngu
viðtali en þetta þótti það
markverðasta. Samband mitt
við Mel B. er vel geymt í for-
tíðinni og ég ræði það ekki í
þaula,“ segir hann og hlær.
Stekkur oft upp á nef sér
Þeir sem ekki þekkja Fjölni
persónulega halda sumir,
vegna tíðra frétta af ástamál-
um hans, að hann sé glaum-
gosi. Aðrir segja að hann
sé nokkurs konar Gunnar á
Hlíðarenda nútímans. Þegar
blaðamaður leitar álits vina
Fjölnis á honum fær hann
svör sem benda til þess að,
jú, vissulega sé hann skap-
stór en enginn glaumgosi.
„Hann vill helst bara vera af-
skiptur uppi í hesthúsi og er
oftast bara í flíspeysu og reið-
buxum,“ segir einn vina hans.
„Hann stekkur oft upp á nef
sér,“ segir annar. „Hann er
hlýr og traustur vinur, og segir
alltaf satt. Það kemur honum
stundum í vandræði,“ segir
enn annar. Þegar blaðamaður
spyr Fjölni sjálfan hvort hann
líti á sig sem afreksmann seg-
ir hann einfaldlega: „Nei, en
ég er ofvirkur og gríðarleg-
ur keppnismaður með stórt
skap. Ef einhver slær mig, þá
slæ ég hann fastar. Ég vil alltaf
gera betur. Alltaf í öllu. Sama
hvað það er.“
Í byggingarvinnu fimm
ára
Fjölnir ólst upp á Seltjarnar-
nesi hjá foreldrum sínum,
Þorgeiri Yngvarssyni og Þrúði
Pálsdóttur og tveimur systk-
inum, Gunnari og Guðrúnu.
Hann átti fjöruga æsku
að eigin sögn. „Ég hefði lík-
lega verið greindur ofvirkur í
dag,“ segir Fjölnir. „Ofvirkur
með athyglisbrest. Ég átti erf-
itt með að lesa en æfði íþróttir
alla daga. Sem betur fer fékk
ég gott aðhald en ég er alinn
upp við það sem við myndum
í dag kalla gömul gildi,“ segir
hann.
Móðir hans var heima-
vinnandi og faðir hans var
mikill vinnuþjarkur. „Ég fór
að vinna með pabba þegar
ég var lítill polli, ætli ég hafi
ekki verið fimm eða sex ára.
Ég fékk aldrei vasapening
heldur þurfti að vinna fyrir
því að fá smá skotsilfur,“ seg-
ir hann. „Pabbi hefur alltaf
verið vinnuþjarkur. Á tímabili
gekk vel hjá honum. Á öðru
ekki. Menn sem eru komnir á
sjötugsaldur eru búnir að sjá
þetta allt saman. Pabbi hef-
ur fengið að lifa allar þessar
sveiflur, upp og niður, en sem
betur fer er hann algjör nagli
og hefur því alltaf lent á fót-
unum.“
Fjölni þykir auðsjáan-
lega mjög vænt um föður
sinn og horfir á hendurnar
á sér. „Hann er með þetta í
höndunum. Svolítið eins og
ég,“ segir hann og glennir út
fingurna. „Við erum svona
„fýsískir“ menn. Hann er
samt líka algjör grúskari og
þúsundþjalasmiður. Hann
hefur gert upp svifflugu,
smíðað flugvél, þyrlu og mið-
að við hvað hann er grófur þá
býr hann á öðrum sviðum yfir
fínlegri nákvæmni.“
Móður sína segir Fjöln-
ir vera eina flottustu konu
heims. „Hún skákar enn
fimmtugum konum í feg-
urð og glæsileika. Þrítugum
þess vegna. En það var mik-
ið á hana lagt,“ segir Fjölnir.
„Ég er nú faðir tveggja ungra
drengja. Ef ég hefði gengið í
gegnum það sama og hún þá
hefði ég orðið geðveikur. Eft-
ir að ég varð faðir þá áttaði ég
mig á því hversu sterk kona
hún móðir mín er.
Dó í fangi litla bróður
Þetta segir Fjölnir í fullri ein-
lægni og segir frá því þegar
hann var sautján ára og fjöl-
skylda hans fékk válegar frétt-
ir. „Við fengum að vita að eldri
bróðir minn, hann Gunnar,
væri með bráðahvítblæði.
Hann fór í meðferð sem virtist
hafa tilætluð áhrif og var góð-
ur í eitt ár. En síðan varð hann
skyndilega veikur á ný. Hvít-
blæðið hafði tekið sig upp
aftur og var enn illskeyttara.
Hann fór á nokkrum dögum
og hann dó í fanginu á mér,
litla bróður sínum.“
Hann á augljóslega enn
erfitt með að ræða daginn
er bróðir hans dó og ókyrrist
í sætinu meðan hann ræð-
ir um hann. „Gunnar bróðir
var mikil fyrirmynd mín í líf-
inu. Ég hef farið í allar þær
íþróttir sem hann stundaði.
Ég valdi að feta í fótspor hans.
Kannski var það til að milda
áfallið. Og hann var sá eini
sem hafði hemil á mér. Þegar
ég var á þönum og náði ekki
að hemja orkuna var hann sá
sem gat fengið mig til að vera
slakur með einni bendingu.
Ég átti mjög erfitt með
að vinna úr missinum og í
heilt ár á eftir var ég brjálað-
ur í skapinu. Það mátti ekk-
ert segja við mig. Ég slóst og
ég öskraði og réðst á menn
af minnsta tilefni. Ef einhver
sagði eitthvað sem mér mis-
líkaði þá kýldi ég hann bara.
Ég missti trúna á Guð og
þakka fyrir að hafa ekki verið
byrjaður að drekka á þessum
tíma. Það hefði endað illa því
þetta var mér svo gríðarlega
erfitt.“
Fjölnir segir að reiðin hafi
fylgt honum inn á fullorðins-
árin en með auknum þroska
hafi honum tekist að snúa
henni og nýta hana á jákvæð-
an hátt. „Ég á Þórhalli miðli
margt að þakka, hann kom
mér til aðstoðar og kom mér í
tengsl við látinn bróður minn
og ég fæ enn gæsahúð við til-
hugsunina. Hann tók mig í
heilun og viðtöl og einu sinni
í einu af viðtölunum tók hann
svona í hnakkann á mér og
sagði: Tralli minn, slakaðu á,
hættu! Ég féll saman. Þetta
gerði Gunnar bróðir minn
alltaf með nákvæmlega sama
hætti þegar ég var órólegur.
Þórhallur gat ekki með neinu
móti vitað þetta. Hann sagði
mér að Gunnar vildi skila
því til mín að hann vildi að
ég sleppti honum og sleppti
reiðinni.“
Róaðist í föðurhlut-
verkinu
„Ég horfi á strákana mína og
ég veit ekki hvað ég myndi
gera ef ég missti þá, seg-
ir Fjölnir og undirstrikar þá
samúð sem hann segist finna
með móður sinni.
„Mamma fór miklu verr út
úr þessu en við hin þótt þetta
hefði haft mikil áhrif á okkur.
Ég hugsa oft um Gunna
og hversu gott væri að hafa
hann. Ég geri þetta á góðum
stundum og slæmum. Ég lifði
auðvitað svolítið í gegnum
hann, bæði áður en hann dó
því hann var svo mikil fyrir-
mynd, og svo eftir að hann
dó til þess að bæta foreldrum
mínum missinn. Auðvitað var
þetta ómeðvitað. Það var eins
og ég væri að reyna að vera
hann líka. Ég keppti í öllum
þeim íþróttum sem mér datt í
hug að keppa í og helst í þeim
sem voru Gunna kærastar,
eins og snóker.“
En Fjölnir keppir ekki
lengur nema við sjálfan sig.
Hann hefur fundið sig í hesta-
mennskunni, föðurhlutverk-
inu og er líka umhugað um
heilsusamlegan lífsstíl. „Það
hefur hægst verulega á hjá
mér eftir að ég varð faðir. Það
breytist allt og hægist á lífinu
og maður fer að upplifa hlut-
ina öðru vísi. Ég er þakklát-
ur fyrir svo margt og gef mér
tíma til að vera það. Nú er
ég til dæmis fertugur, bróð-
ir minn dó þrítugur og ég er
búin að lifa 10 árum lengur
en hann. Það er gjöf.“
Vissi ekki að hann hefði
verið með krabbamein
Lífið kemur stöðugt á óvart
eins og Fjölnir komst að. Fyr-
ir nokkrum árum var hann
staddur í samkvæmi. Þá gekk
að honum læknir og sagðist
hafa bjargað lífi hans. Fjöln-
ir kom af fjöllum og spurði
hann nánar út í hvenær hann
teldi sig hafa gert það. „Lækn-
irinn var töluvert í glasi þeg-
ar hann sagði mér frá því að
hann hefði fjarlægt úr mér rif-
bein þegar ég var þriggja ára.
Það hefði hann gert vegna
þess að ég hefði verið með
krabbamein. Hann hefði
bjargað lífi mínu.“
Fjölnir segir að hann hafi
reiðst lækninum mjög. „Hann
stærði sig af því að hafa bjarg-
að lífi mínu, það gerði hann
fyrir framan alla og ég hafði
enga hugmynd um hvað
hann var að tala. Þetta er lýs-
andi fyrir það hvað fólk getur
verið vanhæft í starfi sínu. Ég
varð brjálaður, mig langaði til
að drepa hann.“
Hann mundi eftir sjúkra-
húsvistinni en hélt hana hafa
verið vegna einfalds bein-
brots. „Mamma sagði mér að
ég hefði hoppað niður úr sófa
niður á konfektdós og brot-
ið rifbeinið. Ég hafði reyndar
á tilfinningunni að það væri
ekki satt því mamma er ekk-
ert sérstaklega góð í því að
ljúga. En mig langaði ekki
að vita þetta svo ég spurði
aldrei. En eftir uppákom-
una í samkvæminu bað ég
um sannleikann og komst
að því sanna. Ég hafði fengið
krabbamein þriggja ára.“
Uppákoman dró dilk á eft-
ir sér og í nokkurn tíma á eftir
glímdi Fjölnir við heilsukvíða.
„Ég fór að verða hræddur aft-
ur við krabbamein, en tókst
sem betur fer á stuttum tíma
að vinna mig í gegnum þetta.“
Sveitastrákur og
náttúrubarn
Fjölnir er vanur að gera ná-
kvæmlega það sem honum
hugnast best og í dag er það
hrossarækt og tamningar.
Hann kynntist því að annast
dýr í barnæsku og fór í sveit
á hverju ári til sextán ára ald-
urs.
„Ég fór í sveit á hverju
sumri í tíu ár sem krakki og
ólíkt flestum sem voru send-
ir í sveit óskaði ég sérstak-
lega eftir því sjálfur. Þegar
ég var sex ára var ég send-
ur í vist í tvær vikur. Þegar ég
kom heim bað ég um að fá að
fara aftur strax sama sumarið,
sem ég og fékk. Ég hlakkaði
alltaf jafnmikið til að komast
í sveitina á vorin til þess að
mjólka beljurnar og komast
á hestbak. Ég fór svo í sveit
nánast á hverju ári frá 8 ára
aldri alveg þangað til ég var
16 ára. Beljurnar fannst mér
skemmtilegastar þegar ég var
lítill, þær höfðu allar sín sér-
kenni og maður vissi alveg
hvað einkenndi hverja þeirra.
Ég hafði yndi af að hugsa vel
um þessar skepnur.“
Var látinn svæfa hundinn
Fjölnir fékk sér hundinn Alex
þegar hann byrjaði að búa.
Hann dó fyrir tveimur árum
og Fjölni þótti svo vænt um
hann að hann fær sig ekki til
að fá sér annan í hans stað.
„Alex var minn besti vinur þar
til hann dó. Ég þurfti að láta
svæfa hann og það var mjög
erfitt. Hann var með blöðru-
vandamál og pissaði inni
þannig að hann þurfti að vera
mikið úti við. Hundagæslu-
maðurinn í Hveragerði var
farinn að skipta sér af þessu
og lét mig eiginlega ekki í
friði. Svo braust hann inn til
mín og tók hundinn. Eftir að
ég lét svæfa Alex glímdi ég við
mikla reiði og fór inn á bæjar-
skrifstofuna og henti reikn-
ingnum fyrir svæfingunni í
andlitið á bæjarstjóranum og
sagðist aldrei ætla að segja
eitt fallegt orð um Hveragerði
framar.
Ég tók það nærri mér að
þurfa að svæfa þennan ein-
staka hund. Þetta var eins og
að drepa barnið sitt. Ég róaði
mig þó niður á endanum. Ég
var á þessum tíma að eignast
seinni son minn og það var
ekki í boði að hafa húsið opið.
En ég sakna hans samt rosa-
lega mikið á stundum. Alex
var ótrúlegur hundur, allt-
af á röltinu eins og sannkall-
aður bóhem, skipti sér ekki
af neinum. Hann var alltaf á
pallinum hjá mér á bílnum og
horfði fram svo eyrun flöks-
uðust í vindinum.“
Setur á markað
heilsudrykk
Í dag á Fjölnir, og rekur, vef-
síðuna hestafrettir.is, en síð-
an er stærsti fréttamiðill
hestamanna hér á landi í dag.
„Ég hef mjög gaman að þess-
ari vinnu og síðan ég byrjaði
í hestunum aftur er ég búinn
að fara í gegnum utanskóla-
nám Félags tamningamanna,
FT, ásamt því að vera orð-
inn gæðingadómari. Honum
eru dómaramálin hugleikin.
„Mér finnst dómaramál ekki
vera í réttu fari. Ég vil bæta
dómkerfið, það er alltof mikið
af miðlægisdómurum.“
Fjölnir segir líka skemmti-
legar fréttir af nýjum starfs-
vettvangi. Honum er heil-
brigði hugleikið og setur
á markað heilsudrykkinn
Fjölva. „Mig langaði að tak-
ast á við þetta og ég er vanur
að gera það sem mig langar
að gera og reyna að gera það
vel. Ég set drykkinn á mark-
að á næstunni og hann hef-
ur fengið nafnið Fjölvi. Þetta
er heilsusamlegur drykkur
sem hentar fólki sem vill auka
orku sína og vellíðan. Drykk-
urinn hentar sérstaklega
konum, í honum er lífrænt
hunang og eplaedik, meðal
annars, og fullt af kryddjurt-
um sem ýta undir áhrif epla-
ediksins. Þetta er basískt efni
sem lækkar sýrustig líkam-
ans, eyðir þannig sveppaflór-
unni og vinnur á móti bjúg-
myndun. Hann er góður,“
lofar Fjölnir.
Lét hégómann
lönd og leið
Líf Fjölnis hefur breyst mikið
á síðustu árum. Hann er fjöl-
skyldumaður og draumarnir
hafa breyst. Áður fyrr dreymdi
hann um sigra á hvíta tjald-
inu, afrek í íþróttum, hann ók
um á sportbíl og var töffari,
að eigin sögn. Í dag dreymir
Líf Fjölnis Þorgeirssonar hefur tekið breyt-
ingum til frambúðar. Áður fyrr dreymdi hann
um sigra á hvíta tjaldinu, afrek í íþróttum,
hann ók um á sportbíl og var töffari, að eigin
sögn. Í dag dreymir hann um að eignast lítinn
búgarð þar sem synir hans geta alist upp við
áhyggjuleysi. Hégómann segir hann hafa vik-
ið fyrir öðrum og háleitari viðmiðum. Fjölnir
settist niður með Kristjönu Guðbrands-
dóttur og ræddi við hana um æskuna, lífið í
sveitinni og það hvernig lífið getur stundum
komið manni rækilega á óvart.
Laus undan
hégó anu„Hann fór á
nokkrum
dögum og hann dó
í fanginu á mér, litla
bróður sínum.