Dagblaðið Vísir - DV - 13.06.2014, Blaðsíða 34

Helgarblað 13.–16. júní 201434 Fólk Viðtal
tel ég. Jón Óttar er svo frjór og kröft-
ugur. En við, eins og öll pör, höfum
þurft að þroskast í rétta átt saman.
Það er ekkert sjálfgefið í þessum efn-
um. Þetta getur þess vegna verið búið
á morgun. Helmingur allra sam-
banda enda í skilnaði af því að fólk
tekur hlutunum sem sjálfsögðum.
Við Jón Óttar erum góðir vinir og ég
hugsa að ef við myndum skilja yrð-
um við perluvinir til æviloka. Hann
er einn af mínum allra bestu vinum.“
Samstarfið öllu æðra
Þau Jón Óttar hafa unnið hlið við hlið
í gegnum tíðina. Hún viðurkennir
að það geti tekið á að vinna svo náið
með eiginmanninum. „Fólk á ekki
að rembast. Annaðhvort gengur það
eða ekki. Við erum búin að vinna svo
lengi saman og fyrir löngu búin að
finna út hvernig okkar samvinna á að
vera. En lengi vel gekk á ýmsu.
Eins og með vinskapinn myndi
okkar „partnership“ haldast þótt við
myndum skilja. Við vinnum svo vel
saman. Samstarfið og vinskapurinn
er öllu æðra. Við erum bundin saman
af svo mörgum verkefnum.“
Hún segir að þótt þau séu í brans-
anum af ástríðu reyni þau að passa
upp á að eiga meira saman en bara
vinnuna. „Ég ráðlegg hjónum að
ræða ekki starfið á koddanum. Mað-
ur þarf að finna jafnvægi, passa upp
á sitt tilhugalíf og andlega líf. Fólk
sem hefur ekki stjórn á því að skilja
vinnuna eftir við rúmstokkinn þarf að
gá að sér. Sannarlega höfum við ver-
ið þar. Þessi bransi er bara lífsstíll, líkt
og Herbalife – nema Herbalife er heil-
brigður lífsstíll. Það væri ógjörningur
fyrir okkur að ætla að vera náin ein-
hverjum sem skilur það ekki. Jón Ótt-
ar situr heilu dagana og skrifar og er
að verða „screenwriter“ á heimsvísu.
Ég er svo ánægð með hann og ótrú-
legasta fólk vill starfa með honum.“
Enn í Herbalife
Margret og Jón Óttar kynntu Ís-
lendingum fyrir Herbalife á sínum
tíma og eiga hlut í fyrirtækinu. „Þegar
fyrirtæki hefur verið jafn gjöfult við
okkur eins og Herbalife á allan hátt
ferðu ekki neitt. Herbalife er eitt verð-
mætasta fyrirtæki á jörðinni í dag og
við förum aldrei langt, þótt okkar tími
fari meira í kvikmyndir og sjónvarp
þessa mánuðina.
Herbalife á Íslandi heldur einmitt
upp á 15 ára afmæli sitt um þessar
mundir. Heilsubransinn og fyrirtæk-
ið er mjög spennandi í dag og tengist
íþróttum, leikurum, tónlist og kvik-
myndum. Þegar við byrjuðum var
þetta grasrótarfyrirtæki en hefur nú
tekist að laða til sín heimsins bestu
lækna, vísindamenn, stjórnendur
og fjárfesta sem svo laða að sér mik-
ið talent. Í stjórn fyrirtækisins í dag
er til að mynda fyrrverandi aðstoð-
arráðherra Bills Clinton og fyrrver-
andi landlæknir Bandaríkjanna auk
þess sem sérlegur ráðgjafi forstjór-
ans er fyrrverandi borgarstjóri LA.
Þetta er risafyrirtæki og á bara eftir að
stækka.“
Lifa ekki í lúxus
Hún segir þau hjónin hafa það gott en
þvertekur fyrir að þau lifi í lúxus. „Það
hefur gengið á ýmsu og ekki allt tek-
ist sem maður ætlaði. En við megum
vera þakklát fyrir það sem við höfum.
Skemmtanabransinn er mjög and-
lega erfiður og ekki jafn heilbrigður
og hann lítur út fyrir að vera. Ég ber
einstaka virðingu fyrir fólki sem nær
að halda sér lengi í þessum bransa
og vegnar vel árum saman. Eins og
Jonni Sighvats. Hann er einn af mín-
um „idolum“ og á alla mína aðdáun.
Og það sama á við um Balta – hann er
að koma sterkur inn. Þetta eru vinnu-
samir menn sem vita hvert þeir eru
að fara,“ segir hún og vísar þar í Sigur-
jón Sighvatsson.
Hún segir lífið í Palm Desert yf-
irvegaðra en í Los Angeles. „Unga
Hollywood er að flytja sig til Palm
Springs en eldra Hollywood byggði
þetta svæði upp. Nú eru Leonardo
DiCaprio og aðrir komnir. Þang-
að liggur flóðgátt af ungu fólki. Við
ákváðum að færa okkur eftir að son-
urinn fór í burtu í skóla. Við höfðum
átt þar aðsetur en vissum ekki hvort
okkur myndi líka að búa þar alveg
en erum alveg heilluð. Í Palm Spr-
ings stundum við heilbrigðan lífs-
stíl, hjólum, förum í tennis og rækt-
ina. Svo þegar við vinnum og tökum
fundi keyrum við til LA og notum þær
stundir mjög vel. Í Palm Springs er
allt rólegra og umferðin miklu minni.
Samt finnst mér ég alltaf komin heim
þegar ég til kem til LA.“
Blómstraði eftir meðferð
Margret ætlaði að verða prestur í
æsku en þær pælingar hurfu eins og
dögg fyrir sólu þegar hún kynntist
fjölmiðlum. Hún segist þó alltaf hafa
verið staðráðin í að ná langt í lífinu,
sama hvað hún tæki sér fyrir hend-
ur. „Ég væri að ljúga ef ég héldi öðru
fram. Það brennur eldur innra með
mér sem er erfitt að útskýra. Oft á tíð-
um tengist hann sársauka.
Fólk sem hefur ákveðinn drifkraft
á það oft sameiginlegt að vera keyrt
áfram af einhverri upplifun, ein-
hverju sem gerðist, og er fyrir vikið
tilbúið til að leggja meira á sig. Þetta
fólk er oft þjónar, kannski skilur það
að æðri tilgangurinn er að við þjón-
ustum hvert annað. Ég mæli með
þerapíu fyrir alla, það er eitthvað það
allra besta sem ég hef gert fyrir sjálfa
mig en eitt það besta sem við gerum
er að losa okkur við erfiða hluti úr
uppeldinu eða samskiptum við aðra.
Eftir áfengismeðferðina var ég í tvö
ár í þerapíu og þá fór ég að blómstra,“
segir hún og bætir við að viðhorf
gagnvart sálfræðingum sé allt annað í
Los Angeles en á Íslandi. „Í LA spyrja
menn hjá hvaða sálfræðingi þú ert og
ef þú ert ekki með sálfræðing er horft
á þig. Á Íslandi er hins vegar horft á
þig ef þú ert hjá sálfræðingi, eins og
það geri þig eitthvað skrítinn. Ég held
samt að þetta sé að breytast.
Það er synd þegar maður lætur sár
einkenna sig. Við erum lifandi verur
og lífið er til að lifa því. Öll erum við
að leita að hamingju og hana finnum
við innra með okkur. Það er ógjörn-
ingur að finna hana annars staðar.
Ég er mjög trúuð og reyni að sækj-
ast í að vera meira í návígi við ljós
en myrkur. Mínar hamingjustundir
eru þegar ég er sátt við sjálfa mig og
er í birtunni. Ég á mína bernskutrú
en í henni fékk ég alltaf svör og það
sem ég bað um. David Beckham var
eitt sinn spurður: af hverju gengur
allt upp hjá þér? Hann var stuttorð-
ur: „Creative visualization“. Ég er al-
gjörlega sammála honum. En það var
gaman að heyra hann segja þetta.“
Sonurinn tvíkynhneigður
Einkasonur þeirra Margretar og Jóns
Óttars, Ragnar, er 22 ára. „Ragn-
ar sagði okkur 14 ára að hann væri
samkynhneigður en nú hefur komið í
ljós að hann er líklega tvíkynhneigð-
ur. Sem foreldri styður maður barnið
sitt í gegnum lífsgönguna en ég væri
að ljúga að þetta hafi ekki haft áhrif á
okkur. Ég kvaldist innra með mér, fór
í gegnum algjöran rússíbana en svo
heldur lífið áfram.
Við vorum færð yfir í nýjan
reynsluheim sem fjölskylda. Þetta er
bara dásamlegt þótt ég hafi átt mín-
ar sorgarstundir í hljóði sem móðir og
hafi virkilega þurft að taka á honum
stóra mínum. Ég vona að hann hafi
upplifað stuðning og skilyrðislausa
ást. Hann er fullkominn,“ segir hún
en útskýrir að sem foreldri hafi hún
haft sínar hugmyndir um líf Ragnars.
„Allt í einu var sú mynd breytt. Þetta
er hans reynsluheimur og okkar út frá
honum. Við göngum öll í gegnum líf-
ið og þurfum að takast á við eitthvað
sem við áttum ekki von á. Við Ragn-
ar erum ofboðslega náin og ræðum
þetta fram og til baka. Hann hefur
verið að velta fyrir sér að hvoru kyn-
inu hann hallast og það hefur verið
alveg magnað að fá að fylgjast með
því með honum.“
Íhugar staðgöngumæðrun
Hún viðurkennir að það væri gaman
að stækka fjölskylduna. „Það hefur
hvarflað að mér en með árunum líður
tíminn og barnið manns eldist. Mað-
ur er svo upptekinn. En hver veit, ég
hef meira að segja hugsað um stað-
göngumóður, sem er eins mikið „LA“
og hugsast getur. Kannski. Ég elska
börn.“
Þrátt fyrir að ímynd Hollywood sé
glamúr og frægð segist Margret ekki
vera í bransanum vegna peninga.
„Það hefur aldrei verið nein stefna
hjá okkur að græða mikla peninga. Ég
er þeirrar skoðunar að þú átt að fá vel
borgað fyrir það sem þú gerir vel en
það er allt annar hlutur. Það að græða
peninga mótíverar mig ekki.
Ég vildi ekki vera fræg af endemum.
Ég hef engan áhuga á athygli ef það er
ekki þess virði að fá athygli fyrir.“
Ekki „mom and pop“-bransi
Hún segir gríðarleg tækifæri fyr-
ir kvikmyndaiðnaðinn á Íslandi til
að verða stóriðnaður.„Samkeppnin
er brjálæðisleg. Þessi bransi er ekki
lengur „mom and pop“-bransi. Þetta
er iðnaður og það þarf að meðhöndla
hann eins og iðnað og til þess þarf
bæði ríkis- og einkaframlög. Hingað
til hefur íslenskur kvikmyndaiðnað-
ur verið rekin með ríkisstyrkjum að
mestu en það er ekki nokkur leið fyr-
ir iðnaðinn að halda áfram að stækka
nema tengja þetta tvennt saman;
stjórnvöld og einkaaðilar þurfa að
vinna saman.
Við Jón Óttar höfum komist þetta
áfram án ríkisstyrkja hingað til. Með-
an við Íslendingar vælum og skælum
eru Bretar að stækka við sig, byggja
kvikmyndaver og Hollendingar eru
komnir með endurgreiðslu upp í 30
prósent. Vandinn er að menn átta
sig ekki á að þetta er ekki eins og
þetta var. Þetta þarf að vera blanda
af endurgreiðslu, ríkisstyrkjum og
einkaframtaki.“
Drungaleg vá vofir yfir
Margret fylgist vel með pólitískri um-
ræðu, bæði heima og úti í Bandaríkj-
unum. „Ég hef gríðarlegan áhuga á
þjóðmálum og stjórnmálum og get
ekki annað en velt fyrir mér hvernig
hægt er að byggja upp betri heim og
samfélag. Á Íslandi hefur gengið mik-
ið á og það sem ég sé er þessi vá sem
vofir yfir; stóru jöklabréfaeigendurn-
ir og kröfuhafarnir. Þetta eru drunga-
leg orð og svakalegar tölur fyrir lítið
land og fáar manneskjur. Það sem Ís-
lendingar þurfa að átta sig á er að það
þarf samstarf við kröfuhafana. Annars
næst aldrei sátt og getur orðið erfitt
að opna landið aftur fyrir frjálst flæði
fjármagns. Þessir kröfuhafar verða að
eiga í nýju bönkunum, því íslenska
bankakerfið þarf að ná að þjóna sam-
félaginu til að það komist í gang aftur.
Við þurfum að halda áfram að
byggja upp traust við erlenda fjár-
festa og megum ekki vera hrædd við
erlent samstarf. Vandinn er auðvitað
þessi snjóhengja sem vofir yfir okkur
og hana losnum við einungis við með
„ég vinn-þú-vinnur“, sem á ensku er
kallað „win-win”, viðhorfi. Aðeins
þannig verður hægt að losa um höft-
in, fá góða erlenda fjárfesta til lands-
ins og byggja upp fyrirtækin og at-
vinnulífið í landinu.
Það er alveg galið ef við ætlum
ekki að nýta þá reynslu sem varð til
úr bankahruninu. Íslendingar eru að
koma þroskaðri og reynslumeiri út úr
þessari svakalegu reynslu sem kom
við okkur öll. Við verðum að leita
að þeim sem vilja vera í alvöru „ég-
vinn-þú-vinnur“ samstarfi við okk-
ur og hætta þessari hræðslu,“ segir
Margret.
Styður Hillary
Hún viðurkennir að hafa velt fyrir sér
að skella sér sjálf í pólitík. „En eins og
staðan er í dag er ég með of mörg járn
í eldinum. Ég hef samt mikinn áhuga
á að bæta umhverfi mitt, fyrir börnin
okkar og komandi kynslóðir enda er
ég þeirrar skoðunar að ef þér er mik-
ið gefið er ætlast til mikils af þér. Mér
leiðist að sjá fólk fara illa með það
sem það hefur fengið.
Eitt af næstu verkefnum er að
koma Hillary Clinton í forsetastól.
Við stuðningsmenn hennar bíð-
um með öndina í hálsinum eftir að
hún tilkynni framboð sitt formlega.
Þau hjónin eru þær manneskjur sem
hafa gert meira fyrir heimsbyggðina
í seinni tíð en nokkur annar. Það er
stórkostlegt að í sömu fjölskyldu hafi
tveir einstaklingar burði til að verða
afburðaforsetar. Hillary er stórkost-
leg kona og var einn vinsælasti ut-
anríkisráðherra í sögu Bandaríkj-
anna. Ef hún tilkynnir þetta verð ég
einn af hennar dyggustu og aktívustu
stuðningsmönnum,“ segir Margret
sem hefur hitt Clinton. „Við eigum
marga, góða sameiginlega vini. Ann-
an eins þjón og hana hef ég aldrei hitt.
Hún var í sal fullum af fólki og kom í
hliðarsal þar sem við hjónin vorum
ásamt vinum og öðrum. Það eina sem
hún hafði áhyggjur af var hvernig allir
hefðu það og hvort þeir væru búnir að
fá kaffi, en þá hafði hún ferðast um 40
borgir. Hún er mögnuð og ekki sakar
að þau hjónin eru miklir aðdáendur
og stuðningsmenn Íslands.“
Afskaplega ófullkomin
Þrátt fyrir að hjónin hafi valið að
starfa í Ameríku segir Margret af og
frá að þau séu of stór fyrir Ísland.
„Enginn staður er stærri eða minni en
einstaklingarnir sem búa þar og við
Íslendingar erum öll í sama klúbbn-
um hvar sem búum á jarðkringlunni.
Hins vegar kalla verkefnin sem við
erum að vinna á stærri starfsvettvang.
En auk þess erum við alltaf hér með
annan fótinn. Við viljum öll þessu
landi vel og mér finnst stórkost-
legt hvernig Íslendingar hafa tekið á
þessu hruni og eftir því er tekið víða.“
Þrátt fyrir heilmikla sjálfsvinnu
síðustu ára segist Margret langt því
frá að vera fullkomin. „Það er ekki
hægt að ætla sér að vera fullkominn
en það er gaman að reyna að vera
framúrskarandi í því sem maður tek-
ur sér fyrir hendur. Það er ævistarf og
heldur manni á tánum. Það er einn af
mínum kostum að einblína á styrk-
leika mína og annarra. Þess vegna
hef ég náð langt. Ég er bara að byrja
að vera þar sem ég þarf að vera til að
gera það sem ég ætla að gera.
Ég er samt afskaplega ófullkom-
in og er hrædd um að ég hafi hopp-
að í hrokann oft og tíðum – sem er eitt
það leiðinlegasta sem maður upplifir
í sjálfum sér og öðrum. Ég reyni samt
að tileinka mér auðmýkt – og mikið af
henni. Mig langar til að verða eins og
fólk sem ég lít upp til sem hefur mikla
auðmýkt þrátt fyrir mikla velgengni.
Það er dásamlegt að vera í kring-
um slíkt fólk eins og það er leiðin-
legt að vera í kringum hrokafullt fólk.
Ég reyni að vera meðvituð og stjórna
því. Þakklæti er besta viðmótið. Þakk-
læti fyrir allt sem maður hefur, fólkið
sem maður hefur í lífi sínu, hæfileika,
sigra og sorgir. Maður lærir miklu
meira í sorginni. Þá hugsum við
meira, sorgin kemur meira við okkur.
Í sigrinum erum við á bleiku skýi. En
svo er ekki nokkur leið að sigra nema
fara í gegnum sorgir.“
Alltaf haft sjálfstraust
Varðandi framtíðina horfir hún björt-
um augum fram á við. „Ég er gríðar-
lega bjartsýn að eðlisfari og held að ég
hafi alltaf verið þannig. Það er hægt
að tileinka sér að vera það, æfa það
eins og að æfa sund. Maður verður
alltaf betri og betri og hugsar oftar og
lengur jákvætt. Það er bara svo miklu
skemmtilegra að vera í kringum
bjartsýnt fólk en svartsýnt. Straum-
ar og bylgjur verða svo miklu betri,“
segir hún og bætir við að fjölskyld-
an sé það mikilvægasta í lífinu. „Svo
finnst mér líka mikilvægt að líða vel
í eigin skinni. Ég hef ekki alltaf verið
þannig. Þótt ég hafi alltaf haft mik-
ið sjálfstraust fór mér ekki að líða vel
í eigin skinni fyrr en eftir 28 ára ald-
ur. Okkur verður að líða vel til að eiga
eitthvað að gefa öðrum. Ég fæ mikið
út úr starfi mínu sem framleiðandi,
að þurfa að halda um alla þræði og
koma öllu saman. Við Jón Óttar höf-
um átt einstakri farsæld að fagna í frá-
bæru samstarfsfólki á öllum vígstöðv-
um, það er lykillinn að velgengni. Við
höfum alltaf verið tilbúin að leggja á
okkur.
Það er margt í pípunum. Næsta
skref er að gera Hillary að forseta,“
segir hún brosandi og bætir við að
einnig séu margar kvikmyndir fram
undan. „Í þessum bransa taparðu
skyrtunni áður en þú færð krónu út
úr því. Þetta er dýr bransi. Tengslanet
okkar er orðið ansi öflugt og það
veitir aðgang að fjármagni. Okkar
stærstu verkefni eru meira og minna
erlendis. Við erum til dæmis að fara
að skjóta mynd í Bretlandi seint á
næsta ári og erum með stórt verk-
efni í vinnslu fyrir amerískt sjónvarp.
Það er margt spennandi fram undan.
Sem er bara frábært. Við erum bara
að byrja.“ n
Rétt að byrja
Margret segir þau
Jón Óttar loksins að
uppskera árangur sem
erfiði.
„Hann hefur
verið að
velta fyrir sér
að hvoru kyninu
hann hallast og
það hefur verið
alveg magnað
að fá að fylgjast
með því með
honum