Dagblaðið Vísir - DV - 02.03.2012, Blaðsíða 40

Þ
að hentar ekki öllum pör­
um að eiga saman stundir
á börum þar sem  fólk er  að
skemmta sér  undir áhrif­
um áfengis  og okkur finnst
tilvalið að að kirkjan verði einnig
vettvangur fyrir rómantískar kvöld­
stundir með maka, ekki síst þar sem
kirkjan hefur skyldum að gegna
gagnvart hjónabandinu sem er í
grunninn heilög stofnun,“ segir Hild­
ur Eir Bolladóttir prestur sem stend­
ur fyrir paramessu í Akureyrarkirkju
á sunnudagskvöld.
Að sögn Hildar mun rómantíkin
í bland við alvöru lífsins ráða ríkjum
í messunni undir tónum hjónanna
Láru Sóleyjar Jóhannsdóttur og
Hjalta Jónssonar en þau munu flytja
söfnuðinum sjóðheit ástarlög.
„Svo fáum við tvenn hjón til
að  deila reynslu sinni af hjóna­
bandinu og  því hvernig þau rækta
ástina og fjölskylduna, þessi pör
voru ekki fengin af því þau lifi ein­
hverju fullkomnu hjónabandi enda
er ekkert til sem heitir fullkomið
samband eða hjónaband. Þessi tvö
pör eru  á ólíkum aldri og eru þar
af leiðandi að fara í gegnum ólík
skeið hjónabandsins, annað par­
ið er enn með ung börn  en hitt er
komið yfir miðjan aldur, tilgangur­
inn með því er að sýna fólki fram á
að hjónabandið geti verið  spenn­
andi og gott á öllum æviskeiðum
og að spurningin sé frekar hvort við
kunnum að lifa hvert æviskeið með
því sem það hefur upp á að bjóða,“
segir Hildur sem ætlar sjálf að ræða
sitt hjónaband.
„Við prestar sinnum mikið hjón­
um í okkar starfi, bæði í sálgæsl­
unni og náttúrulega við hjóna­
vígslur. Þess vegna búum við yfir
mjög víðtækri reynslu af  hjóna­
bandinu í sorg og gleði. En ég ætla
þó líka að að koma aðeins inn á mitt
eigið hjónaband því það er held ég
alltaf gott að undirstrika að prestar
eru venjulegt fólk sem er að glíma
við sömu hluti og aðrir,“ segir hún
og bætir við að eitt af því sem helst
ógni hjónaböndum og ástarsam­
böndum sé veik sjálfsmynd fólks.
„Það besta sem maður ger­
ir maka sínum, eins þversagnar­
kennt og það hljómar, er að rækta
sjálfan sig og auka sjálfsþekkingu
sína þannig að maður detti ekki í
að vera fórnarlamb í sambandinu,
það er alveg ferleg staða sem eng­
inn græðir á. Hver og einn verður
að taka ábyrgð á sjálfum sér. Ætlun­
in er ekki að makinn geri þig ham­
ingjusaman heldur að þú stuðlir
sjálfur að eigin hamingju og þann­
ig finnið þið hamingjuna saman.“
Hildur segir alla velkomna í
paramessuna sem hefst klukkan
20.00. „Við viljum bjóða öllum pör­
um, giftum sem ógiftum, samkyn­
hneigðum, gagnkynhneigðum og
tvíkynhneigðum til kirkju, til að
lyfta sambandinu upp og þakka
fyrir fegurð ástarinnar. Svo verð­
ur fararblessun í lokin fyrir þá sem
vilja.“ indiana@dv.is
40 Lífsstíll 2.–4. mars 2012 Helgarblað
J
á, sæl frænka, ég heiti Sólrún
og ég ætla að bjóða þér í ferm­
ingarveisluna mína... Já, nei ég
er sko dóttir hans
Ragnars...“
Einhvern veg­
inn svona hljóm­
uðu nokkur sím­
talanna sem ég
tók þegar ég var
skikkuð til að hringja í
alla þá hundrað og fimmtíu boðs­
gesti sem mamma hafði ákveð­
ið að bjóða í fermingarveisluna
mína. (150 er mögulega ýkt tala,
en í minningunni voru símtölin
að minnsta kosti það mörg). Þessi
pínlega manndómsvígsla rifjast
alltaf upp fyrir mér á þessum árs­
tíma.
S
nemma í fermingarundir­
búningsferlinu var ég reyndar
mjög sátt við þá ákvörðun
að halda stóra veislu. Ekki
bara út gjöfunum, heldur fannst
mér ákveðinn sjarmi yfir því að
allt þetta fólk kæmi saman mér til
heiðurs.
En þessi kvöð sem fylgdi, að
þurfa sjálf að hringja í fólkið, varð
næstum til þess að ég bakkaði út.
Enda var ég ekki málkunnug helm­
ingnum. Og eins og kom í ljós voru
ekki einu sinni allir með það á
hreinu hver ég var. Sem var vægast
sagt vandræðalegt.
Þ
að fór sosum ekki mikið fyrir
mér á þessum árum. Ég stóð
varla út úr hnefa. Væskils­
legasta fermingarbarnið í ár­
ganginum, um hundrað og fjöru­
tíu sentimetrar
á hæð og þrjá­
tíu og fimm
kíló eða
svo. Minnsti
fermingar­
kjóllinn úr
Sautján var of
stór á mig, en hann varð
að duga. Enda engin kona með
konum nema skarta fermingarkjól
úr Sautján. Ég álasa engum fyrir
að hafa ekki tekið eftir mér.
Það var reyndar ótrúlegt hve
margir skiluðu sér í veisluna þrátt
fyrir að hafa varla kannast við mig
í símanum þegar manndómsvígsl­
an fór fram um það bil mánuði fyrr.
Þegar á hólminn var komið
var ég svo sjúklega feimin við alla
þessa ókunnugu ættingja mína.
Mamma dró mig þó um salinn í allt
of stóra fermingarkjólnum mínum
og lét mig spjalla lítillega við alla
gestina og þakka fallega fyrir mig.
Sem var auðvitað sjálfsagt og það
minnsta sem ég gat gert.
Þ
essi stóra fermingarveisla
með öllu þessu „ókunn­
uga“ fólki hafði þó jákvæð­
ar afleiðingar í för með sér.
Andlit mitt varð ættingjunum
kunnuglegt og veislan ísbrjótur í
samskiptum mínum við fólk. „Ég
held að ég hafi verið í fermingar­
veislunni þinni,“ sagði til dæmis
„ókunnugur“ maður sem vatt sér
að mér á árshátíð nokkrum árum
síðar. „Já, ókei... af hverju varstu
þar?“ spurði ég. Hann vissi það
ekki. Þrátt fyrir fermingarveislu­
tenginguna áttuðum við okkur
ekki á því að við værum frænd­
systkini. Ekki á þeim tímapunkti.
Hann kannaðist bara við andlitið
á mér. Það var ekki fyrr en á ættar­
móti enn síðar að við þekktumst
aftur og hlógum að þessu.
Það er nefnilega gott að þekkja
ættingja sína. Í litlu samfélagi eins
og á Íslandi getur það komið í veg
fyrir alls konar óþægilegar uppá­
komur.
Óþekkta ferm-
ingarbarnið
Líf mitt
í hnotskurn
Sólrún Lilja
Ragnarsdóttir
Frumlegt og frjálslegt
Það mátti greina viss pönkáhrif á pöllunum
í frjálslega máluðum vörum fyrirsætna. Á
sýningu Prabal Gurung var málað með dökk-
fjólubláum lit innst á vörunum. Hjá Yves Saint
Laurent voru litirnir í
neontónum
og með vara-
blýanti eins
og tíðkaðist
á tíunda
áratugnum.
Skarpar og þykkar
Nú má leggja augnháraplokkaranum. Í sumar
verða augabrúnirnar þykkar, dökkar og út-
línurnar helst skarpar. Þetta mátti sjá á öllum
helstu tískusýningum vor- og sumartískunnar
í ár.
Skærir litir
Náttúrulegt yfirbragð húðar
var ríkjandi á helstu sýningum
tískuhúsanna en bryddað var upp
á farðann með skærum litum. Fyrir-
sætur minntu jafnvel á Cyndi Lauper
þegar hún söng Girls Just Want To
Have Fun.
Bleikir maskarar, skærlitaðir og áber-
andi kinnalitir, jafnvel í fjólubláum
og appelsínugulum lit, neonlitaðir
augnskuggar og litirnir rata jafn-
vel í hárið en sérstök hárlitasprei
hafa slegið í gegn upp á síðkastið.
Veik sjálfsmynd
ógnar hjónaböndum
Hildur Eir Samkvæmt Hildi er aukin sjálfsþekking og sjálfsræktun eitt af því besta sem maður gerir makanum, því þannig dettur maður
síður í þá gryfju að vera fórnarlamb.
„En ég ætla þó líka
að að koma aðeins
inn á mitt eigið hjóna-
band því það er held ég
alltaf gott að undirstrika
að prestar eru venjulegt
fólk sem er að glíma við
sömu hluti og aðrir.“
Frjálsleg vortíska
n Dökkar augabrúnir, skærir litir og frumleg varamálning verður í tísku í vor
n Sé
n Séra Hildur Eir stendur fyrir rómantískri paramessu