Gerðir kirkjuþings - 1989, Blaðsíða 11

"Kirkjuþing og Kirkjuráð vinna að þvi að efla íslenska kristni
og styðia að trúar- oa menninaaráhrifum þióðkirkiunnar í
þióðlífinu."
Svo segir i 1. gr. laga nr. 48 - frá 11. maí 1982 - sei eru lög
um Kirkjuþing og Kirkjuráð islensku þjóðkirkjunnar. Það er þvi
ekkert smáræði, sem hér er til umfjöllunar á árlegu þinghaldi
Kirkjuþings.
Sjálfur grundvöllurinn að andlegri velferð þjóðarinnar og einn
snarasti þátturinn i þjóðmenningu okkar - er hér á dagskrá.
Kirkjan er ein elsta stofnun með þessari þjóð. Og sifellt
styttist að þeim timamótum - er tiu alda minning þess merka
atburðar gengur i garð - er fallist var á það með friði - "að
farsælast væri - að allir hefðu hér ein lög og einn sið."
Kirkjuþing hefur þegar hafið undirbúning kristnitökuafmælisins -
m.a. með samþykkt sinni 1986 - um "að efling kirkjulegs starfs
skuli vera meginmarkmið hátiðahaldanna vegna þúsund ára afmælis
kristnitökunnar árið 2000.
Þessa stefnu áréttaði prestastefnan 1989 með ályktun sinni um "að
safnaðaruppbygging sé verðugt viðfangsefni næsta áratugar - sem
aðdragandi hátíðahaldanna árið 2000".
"Ekki verður annað sagt - en að nokkur festa og sátt riki hér á
landi um samskipti rikis og kirkju - enda grundvölluð á þeirri
grein stjórnarskrárinnar þar sem segir:
"Hin evangeliska lútherska kirkja skal vera þjóðkirkja á íslandi
og skal rikisvaldið að þvi leyti styðia hana og vernda".
Þegar sr. Pétur Sigurgeirsson biskup lét af embætti nú i sumar
var hann spurður i blaðaviðtali - hvort hann væri ánægður með
tengsl rikis og kirkju hérlendis.
Hann svaraði:
"Já, ég kem ekki auga á betra form - en þjóðkirkjuna. En gætum
þess að lita ekki á hana sem ríkisstofnun. Hún er sjálfstæð.
Rikið styður hana og styrkir, - en það er gagnkvæmt. Kirkjan á
að vera grundvöllur þess skipulags, sem allt annað byggir á".
Ég tel að hinn mæti kennimaður hafi þarna - hitt naglann á
höfuðið - og sagt það sem máli skiptir.
Ég tel ennfremur að öll kirkjuleg lagasetning á Alþingi - þurfi
að vera með þvi hugarfari og af þeim ásetningi að styðja og
vernda þjóðkirkjuna i hennar mikilvæga verki.
Lögin um veitingu prestakalla og ekki siður lögin um sóknargjöld
og jöfnunarsjóð sókna eru af því tagi merk framfaraspor, sem hafa
mun ómæld jákvæð áhrif um næstu framtið.
8