Gerðir kirkjuþings - 1989, Blaðsíða 192

Þingslitaræða biskups herra Ólafs Skúlasonar
Þingslit 20 = Kirkjuþings 26= október 1989=
Gengið er til dagskrár á þessuia síðasta fundi Kirkjuþings
árið 1989 og tekið fyrir eina málið, sem er þingslit.
Ég vil þakka þingmönnum og starfsmönnum þingsins fyrir
einstaklega og ánægjulegt samstarf. Ég hygg enginn undrist þá
tilfinningu mina, að ég gekk til þessara starfa, sem ég hef
leitast við að gegna af þeirri samviskusemi, sem ég bý yfir, með
nokkrum ugg= Eitt er að sitja Kirkjuþing eins og ég hef gert
undanfarin ár og hafa ekki einu sinni atkvæðisrétt, hvað þá að
sitja i nefndum og taka þátt i störfum þeirra, og allt annað að
eiga að hafa á hendi forystu i málum þings, undirbúningi þess og
störfum. Ég vil þvi þakka varaforsetum þingsins fyrir ómetanlega
aðstoð. Þeir hafa ætið verið tilbúnir með ráð og leiðbeiningar
og miðlað mér ómælt af reynslu sinni bæði i fundarstörfum og
venjum Kirkjuþings, enda búa þeir yfir þekkingu sem fáir aðrir
á þvi sviði. Ég þakka ennfremur þingmönnum umburðarlyndi og
skilning. Og einnig nokkuð óþolinmóða stjórn, þegar mér þótti
orðgnótt flæða út yfir eðlilega bakka og fjöldi af ræðum orðinn
mikill, án þess að upplýsingar ykjust i réttu hlutfalli við
minútufjölda eða ferðir ræðumanna i pontu. En sist vildi ég þó
skerða rétt þingmanna til túlkunar málstað sinum, aðeins beina
til þingmanna að þeirri staðreynd, að of nákvæmar lýsingar og
tiðar endurtekningar leiða frekar til þreytu en hugljómunar. Og
málin hafa lika verið mörg, sem lögð hafa verið fram hér á
þinginu, eða samtals 34 og öll fengið þinglega meðferð og
afgreiðslu. Er þvi við hæfi að þakka sérstaklega störf
þingnefndanna og formanna þeirra, sem gegna lykilhlutverki i öllu
starfi þingsins og eiga ekki litinn þátt i árangri.
Mér þykir ekki við hæfi að rekja mál, svo fersk eru þau i
hugum okkar allra, og mundi ég þá falla sjálfur i þá gryfju, sem
ég var að vara við áðan. En hér hefur verið rætt um innri mál
kirkjunnar sem ytri mál hennar, ef þau verða þá endanlega
aðgreind., þegar nánar er skyggnst og það hefur verið f jallað um
mál, sem snerta þjóðfélagið allt, viðkvæm mál og vandmeðfarin og
rödd Kirkjuþings hljómað skýrt i þeim flestum og framlag þess
vakið athygli og vonandi leitt til betri vegferðar um
þjóðlifsgötur= Og við höfum heldur ekki látið okkur nægja að
horfa hið næsta okkur. Nei, viðfangsefnin hafa spannað þessi
þúsund ár, sem við sjáum senn öll liðin frá kristnitökunni árið
1000 til hátiðahaldanna árið 2000 og 1999. Við höfum jafnvel
tekið þátt i nokkurri sögutúlkun um hlut einstakra manna i
kristnitökunni og er þó þýðingarmeira að huga að þvi, hvernig við
ávöxtum þann arf, sem þeir seldu okkur i hendur.
En sá er einmitt tilgangur Kirkjuþings. Að virða það vel,
sem þegið hefur verið, ávaxta það af samviskusemi og nákvæmni og
hafa það ævinlega ofarlega i huga, að við erum ekki siður að
selja niðjum arf i hendur en þiggja arfleifð genginna.Það er þvi
alls ekki á valdi okkar sjálfra að gera okkur grein fyrir þvi,
hver árangur sé af starfi hins tuttugasta Kirkjuþings né heldur
hinu, hvers megi vænta af ákvörðunum okkar hér og umræðu. Úr þvi
sker framtiðin. En við höfum ekki aðeins hafið störf hvers dags
með lestri úr Bibliunni, sálmasöng og bæn, heldur hefur trúin á
Skaparann og Frelsarann, Jesúm Krist, mótað viðbrögð og ráðið
ferð. Við felum þvi Guði framgang þeirra mála, sem við höfum
189