Gerðir kirkjuþings - 1989, Blaðsíða 99

að fara aö byggja upp eina elítuna enn og akveða fra 10 ára aldri., hverjir
eigi að syngja og hverjir eigi að þegja.
Barn.akór/æskulýðsstarf
í þeirri umræðu sern veriö hefur, og er þá ekki aöeins átt við
fund^inn í lok organistanámskeiösins í Skálholti, hefur verið spurt um
tengsl væntanlegra barnakóra við æskulýðsstarfiö. Ekki er laust viö þá
tilfinningu aö einhverjurn finnist aö veriö sé aö vinna sarna starfiö á
tveimur stööurn, æskulýösstarfiö sé ómerkilegt af því aö þaö geri ekki
listrænar kröfur, en hitt geti lent í f ílabeinsturni eins og áöur var vikið
aö.
Hér ætti allt að hafa sinn stað og tíma.
Pegar hefur veriö lýst þeirn listrænu og rnenningariegu kröfurn sem
gera ber til körs sem ætlar að syngja öörurn til ánægu. Hvað'a skilyrði þarf
þá aö uppfylla til að taka þátt í surmudagaskóla og æskulýösstarfi?
A1 d u rs t a k rn a rk e r e k k e r t.
L e s t ra rk rö f u r e n g a r.
Engurn er vísaö úr söngnurn þótt hann sé f jarri réttum tóni.
Augljóst er, aö slíkt æskulýösstarf viö rót, veröur jafnan að vera
til og þarf á aö halda texturn fyrir ólæsa - eftir ókunnan höfund - og
lögurn fyrir laglausa, ásarnt viðeigandi hljóöfærurn og leiötogurn.(Undirr.
hefur veriö í flokki þeirra í f jölrnörg ár, en rneö barnakór í eitt ár).
Pessi tvö atriöi í eölilegri starfsemi safnaöar eru því
gjörsarnlega ólíkrar náttúru og getur ekki eitt korniö í staö annars. Pessu
þurfa leiðtogarnir aö gera sér grein fyrir frá upphafi, svo aö sarnstarf
verði eðlilegt, en ekki rnetingur byggöur á röngurn forsendurn.
Hlutverk barnakórs
Næsta auövelt er aö finna barnakór staö og tækifæri til aö korna
frarn rneö söng sinn þar sern hann er vel þeginn. Helgistundir á
sjúkrahúsurn, elliheirnilurn og skyldurn stofnunurn eru staöir þar sern ekki
aöeins eyru, heldur jafnfrarnt augu vistrnanna gleöjast við heimsókn
prúöbúinna barna.En þegar kernur að sjálfri rnessunni, er nauösynlegt að
fara aö ö 11 u rneö gát.
Á meðan alrnenni safnaöarsöngurinn telst vera í endurhæfingu eftir
niöurlægingartímabil hans á síðustu áratugurn, væri vafasarnt að gefa
fullorönurn forsöngvururn eöa kirkjukór frí frá því að leiða
safnaöarsönginn í heilli rnessu. Reynslan sýnir nefnilega, aö fullorðiö
fólk,einkurn karlrnenn, veigrar sér viö aö taka undir, djúpurn röddurn, ef
söngur er leiddur rneö háurn ,tærurn barnsröddurn.Pannig er rétt aö gera
ráö fyrir aö kirkjukórinn sé á sínurn staö og og syngi kórverk aö venju
eftir predikun og friöarkveöju.
Ein leiöin aö þátttöku barnanna er þá sarnsöngur beggja kóranna í
víxlsöng versa eöa æfa raddsetningar fyrir blandaöan kór ásarnt barnakór
og flytja á fyrrnefndurn stööurn.
Ef við gerurn líko ráð fyrir því að söfnuðurinn sé á sínurn staö, hvar
væri bá mnmrlent. aö láta harnknrinn knrna frarn einan?
96