Són - 01.01.2008, Side 135

Són - 01.01.2008, Side 135
LJÓÐ SEM BÍTA, ÖSKRA, STRJÚKA OG HVÍSLA 135 sem hann ann og „með hófadyn í hjartastað“ stingur hann sér í strauminn og ætlar engum að þyrma. Mannfólkið getur þráð annað en ást á landi og ást á öðru fólki. Það getur meðal annars girnst steina, og eins og ástin geta þeir ýmist verið sárasaklausir eða lífshættulegir. Um þetta yrkir Sjón í Söng steinasafnar- ans sem tilnefnd var til íslensku bókmenntaverðlaunanna í flokki fagurbókmennta. Bókin skiptist í fjóra hluta, alls 22 ljóð, þar á meðal örstutt náttúruljóð og aðrar smáperlur en mest áhersla er lögð á steinasafnarann sem þekkir ekkert betra en steina:29 steininn bar hann á sér alla tíð síðan. á ferðalögum tók hann fram gripinn og andaði á hann, pússaði með jakkaerminni, starði sem fastast í gljáandi yfirborðið. í vinnunni brá hann sér afsíðis með hann og andaði á hann, pússaði á skyrtuerminni, starði sem fastast í gljáandi yfirborðið. þar var allt, dýpra náði sjón hans ekki Steinarnir eru mjúkir og harðir, ávalir og oddhvassir og þeir lenda í höfðinu á eiginkonunni fyrrverandi, drykkjufélaga, nauti, hundi og fleiri kvikindum. En steinasafnarinn sjálfur er einn og vinalaus en virðist þó finna hamingjuna, eða að minnsta kosti fegurðina, í stein- unum: „brennisteinn – pýrit – ópall / og jaspis – kæru vinir! / engu ykkar hefi ég / gleymt“30. Steinar eru til margs nýtilegir, bæði góðs og ills, og bókinni lýkur á ljóðinu ,,tilraun til endurlífgunar dúu khalil aswad“,31 þar sem segir frá því að „hnullungurinn ann sér ekki hvíld- ar fyrr en hann / hafnar í líkama ástfanginnar sautján ára stúlku“ og skáldið býður „guði trúbræðra hinnar grýttu“ ljóð sitt í skiptum fyrir líf hennar. Nú boða steinarnir hvorki hamingju né fegurð heldur hef- ur verið breytt í morðvopn. Margir hrósuðu þessari bók og gagnrýnendur lofuðu hana í há- stert, t.d. Ása Helga Hjörleifsdóttir sem rýndi í bókina fyrir Víðsjá og hafði þetta að segja um textann:32 29 Sjón (2007:12). 30 Sjón (2007:36). 31 Sjón (2007:44-45). 32 Ása Helga Hjörleifsdóttir (2007:18).
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160

x

Són

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Són
https://timarit.is/publication/1139

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.