Són - 01.01.2008, Síða 138

HELGA BIRGISDÓTTIR138
Í Enn sefur vatnið yrkir Valdimar Tómasson smáljóð um tilfinningaleg
efni, söknuð og ást, af töluverðu listfengi. Þetta er fyrsta ljóðabók
Valdimars en hann er kunnur fyrir ljóðaþýðingar sínar. Það er kyrrð
yfir bókinni um leið og hún er full af tilfinningum og þessar tilfinn-
ingar endurspeglast í veðrinu og náttúrusýninni. Þetta sjáum við t.d.
í ljóðinu „Lind“:39
Hjarta mitt
er hemuð lind.
Brestur
við minnstu báru.
Valdimar er spar á orðin, en hann velur þau af kostgæfni og úr þeim
er heilmikið hægt að lesa og á það t.d. við um „Áð“40 þar sem segir:
„Ég / þyrstur göngumaður. / Þú / lind á heiði“. En söknuður og sorg
setja svip sinn á ljóðin og í „Enn“41 skilur hafið elskendur að og
haustið læðist um brjóst ljóðmælanda.
Ást, söknuður, dauðinn og fylgifiskar hans eru líka yrkisefni
Stefaníu G. Gísladóttur í ljóðabókinni Án spora. Fyrsti hluti bókar-
innar er tjáning til látinna systra Stefaníu sem féllu frá vegna krabba-
meins. Stefanía minnist baráttu þeirra við sjúkdóminn, stundanna á
milli stríða, dauðastundanna sjálfra og kveður þær í tveimur fallegum
ljóðum. Stefanía kveður aðra systur sína hjá lítilli sveitakirkju en við
hina segir hún:42
við dyrnar kveðjumst við
dyrnar
sem eru þér einni
opnaðar
ég bið þess í hljóði
að þú hrasir ekki
um þröskuldinn
að þú svífir létt
og óttalaust
inn í stjörnubjarta nóttina.
39 Valdimar Tómasson (2007:32).
40 Valdimar Tómasson (2007:41).
41 Valdimar Tómasson (2007:43).
42 Stefanía G. Gísladóttir (2007:10).