Són - 01.01.2008, Side 141

LJÓÐ SEM BÍTA, ÖSKRA, STRJÚKA OG HVÍSLA 141
Á hverjum degi
geng ég fram á
stakan vettling
á garðvegg
brauðmolar
týndra barna
í borgarskóginum
Meðal kyrrlátustu ljóðabóka ársins 2007 er án efa Fléttur. Guðrún
Hannesdóttir hlaut Ljóðstaf Jóns úr Vör fyrir ljóðið „Offors“ sem
birtist á síðum fyrstu ljóðabókar hennar. Ljóðið er þó ekki lýsandi
fyrir bókina sjálfa sem frekar einkennist af stillu og kyrrð – í bland
við tilfinningu fyrir horfinni tíð og svolitlum húmor. Ljóðin fjalla um
náttúru, bernskuminningar og ýmsar stemningar en eitt af þessum
skemmtilegu ljóðum er „Ekki“. Þessa stemningu er ég viss um að allar
konur sem kynnst hafa ömmu kannast við:51
Láttu ekki nokkurn mann heyra til þín!
var hún amma mín vön að segja
þegar henni
ofbauð.
Annað skondið ljóð er „Afturganga“ þar sem bjúgu gerð úr honum
Blesa gamla fella ljóðmælanda daglangt við kamarsetuna og vel tekst
Guðrúnu upp í „Í minningu vinkonu“ þar sem ort er um ruslatunnu
og það sem í hana fer:52
hafragrautsleifum, eggjaskurni
hræring og kartöfluhýði
hálfétnum bita af blóðmör
andrúm hennar svo þungt og fúlt
að það setti að mér hroll
Lágstemmdari og kyrrlátari eru náttúruljóð Guðrúnar sem einkenn-
ast af innri upplifunum. Þetta eru ljóð á borð við „Firn“ og „Þar sem
51 Guðrún Hannesdóttir (2007:27).
52 Guðrún Hannesdóttir (2007:15).