Gerðir kirkjuþings - 2002, Qupperneq 10

Að lokum skal á það minnt að Þjóðkirkjan og önnur trúfélög bera umtalsverða skerðingu á
tekjum sínum. Skerðing sóknargjalda á íjárlögum þessa árs verður ekki greidd til baka,
samkvæmt fyrirliggjandi frumvarpi til fjárlaga. Skerðingin er komin til að vera. Þessi
staðreynd kemur illa við rekstur og mannahald sókna og annarra trúfélaga og setur stórt strik
í áætlanagerð þeirra. Við treystum stjómvöldum til þess að þetta verði ekki endurtekið og
samningar verði framvegis virtir.
Átök menningarheima
í æ fleiri löndum og menningarsvæðum verða trúarleg gildi sýnilegri. Öfgasinnaðir muslimar
sækja í sig veðrið víða um heim og gera kröfu til þess að ströngustu reglur Kóransins móti
löggjöf og stjómarfar, menningu og þjóðlíf, svo okkur ofbýður. Þátttaka í fegurðarsamkeppni
er blásin af í mótmælaskyni við dauðadóm yfir móður í Nígeríu á grundvelli þess lögmáls.
Amina Laval, hefur verið dæmd til dauða, hún skal grýtt samkvæmt lögmáli Kóransins.
Ástæða dauðadómsins er að bam hennar er fætt utan hjónabands. Konur um allan heim sýna
andúð sína á slíkri grimmd, og það skulum við öll gera hátt og skýrt! Okkur er ekkert sama,
og má ekki vera sama, af því að þetta gengur gegn svo mörgu sem við höfum álitið sjálfsagt í
okkar menningu og sið. En það er ekkert sjálfsagt!
Menning okkar og siður hefur mótast af þeim gildum sem sunnudagurinn vitnar um, jólin og
fastan, páskar og hvítasunna, bænin í Jesú nafni vitna um. Siðurinn í landi er mnninn af
rótum trúarinnar og nærist af uppeldi og iðkun trúar á heimilum, í skólum og kirkju. Ýmis
trúarbrögð og trúarstefnur krefjast vaxandi hlutverks á sviði stjómmála. Og það hefur leitt til
árekstra og átaka. Óttinn og ofstækið, heiftin og hatrið leita oft bandamanna í blindri trú og
ofstækisfullri lögmálshyggju. Þjóðkirkjan okkar stendur fýrir allt annað. Hún vill hlynna að
opinni, frjálsri trú, í nafni Jesú Krists og ljósi fagnaðarerindis hans. Hún vill vera verkfæri og
farvegur náðar og umhyggju á íslandi og í samfélagi þjóðanna.
I skugga stríðs
Sortaský stríðsátaka hrannast upp við sjónarrönd þessa dagana. Við íslendingar höfum verið
stolt af því að vera þjóð friðar. Við skulum vera friðflytjendur, sem ekki aðeins tala um frið
og boða frið, heldur vinna að friði og því sem til friðar heyrir. Það krefst nýrra viðhorfa, það
krefst þess að við opnum augun og sjáum mannkyn sem eitt, hvar sem er á Guðs góðu jörð.
Að við finnum og viðurkennum að við emm öll Guðs böm, að sprengju sem beint er gegn
Gyðingi, Palestínumanni, Iraka eða Ameríkumanni, er beint að hverju einu okkar, bömum
okkar, lífi og framtíð okkar, árás á okkur, atlaga gegn lífmu. Við skulum vera friðflytjendur
og krefjast eyðingar allra gereyðingarvopna, og allra sýkla og efnavopna alls staðar, og
vinnum að því innan samfélags þjóðanna að afnema þær aðstæður sem em gróðrarstía
ofbeldis og haturs.
Við skulum vera friðflytjendur í anda Jesú sem sagði:"Sælir em friðflytjendur ..." fólk sem
vinnur að friði og forsendum friðar. Til að byggja varanlegan frið þarf styrkar
alþjóðastofnanir á vettvangi stjómmála, fjármála og alþjóðalaga. Það þarf að efla Sameinuðu
þjóðimar og vinna að virðingu fýrir alþjóðalögum og sáttmálum. Það þarf að bijóta hlekki
skuldaklafans af fátækustu þjóðunum. Það þarf samstillt átak auðugri þjóða til að stöðva
eyðnipláguna í Afriku sem veldur nú þegar ólýsanlegum hörmungum og ógnar framtíð
álfunnar. Þetta er virkasta baráttuaðferðin gegn hryðjuverkum. Stórauka þarf þróunaraðstoð
hinna auðugri ríkja til að bægja hungurvofunni frá. Þetta em allt hrikaleg vandamál sem
6